Για φαντάσου να έχεις περάσει όλη σου τη ζωή χωρίς να γνωρίσεις την ελευθερία αλλά ακόμα να την ονειρεύεσαι

Ημερολόγιο καραντίνας ημέρα 4

Ημερολόγια καραντίνας Ηνωμένο Βασίλειο,
Παρασκευή 27 Μαρτίου Ημέρα 4

Έχει φανταστικό καιρό αυτές τις μέρες στην Αγγλία. Χαμηλές θερμοκρασίες αλλά καταγάλανος ουρανός και ήλιο όλη μέρα. Οι Άγγλοι αφρίζουν γιατί τέτοιο ήλιο δεν έχουν ούτε το καλοκαίρι και τώρα είναι κλεισμένοι μέσα.

Στη δουλειά μου έχουν κολλήσει παντού αφίσες, μεγάλες κόκκινες. Συνήθως οι μεγάλες κόκκινες αφίσες μου αρέσουν. Όχι αυτές. Αυτές μας θυμίζουν αυστηρά: Τηρείτε τον κανόνα των 2 μέτρων! Μην πλησιάζετε σε καμία περίπτωση πιο κοντά από τα δύο μέτρα!

Βέβαια για να φτάσουμε στη δουλειά παίρνουμε το λεωφορείο. Εκεί πώς κρατάς τα δύο μέτρα; Βλέπω φωτογραφίες από το μετρό του Λονδίνου, στοιβαγμένοι άνθρωποι, σε απόσταση αναπνοής ο ένας από τον άλλον. Κάποιοι φοράνε και μάσκες κι ας είναι τόσο κοντά με άλλους που ακουμπάνε οι μύτες τους. Οπότε λέω πάλι καλά και πάω πίσω-πίσω στο λεωφορείο να πιάσω άδεια θέση.

Αναρωτιέμαι αν και στο παλάτι έχουν αυτές τις αφίσες και στεναχωριέμαι για τον Κάρολο που έχει τον ιό και τώρα ποιος θα του φέρνει το τσάι του, ποιος θα τον ντύνει, ποιος θα τον κάνει μπάνιο; Η Καμίλα τουλάχιστον τις ακολούθησε τις οδηγίες των αποστάσεων, για αυτό δεν κόλλησε.

Στη δουλειά μας στέλνουν email: κλείνει η καντίνα και αυξάνονται οι βάρδιες καθαριότητας. Αλλά αντισηπτικά δεν μας έχουν δώσει και τις επιφάνειες των γραφείων δεν τις καθαρίζουν. Πλένε τα χέρια σου μου λένε. Πλένω τα χέρια στην τουαλέτα και για να γυρίσω στη δουλειά πρέπει να πιάσω πέντε πόρτες που έχουν πιάσει άλλοι είκοσι συνάδελφοι. Τις καθαρίζουμε τις πόρτες, μου απαντάνε, μια φορά τη μέρα.

Εσύ κράτα τα δύο μέτρα απόσταση και μην σε νοιάζει για τα άλλα. Και αν κάτι πάθεις, φταις εσύ που δεν κράτησες την απόσταση. Μάλλον και η 36χρονη στο Λονδίνο, μάνα τριών παιδιών, δεν κρατούσε τις αποστάσεις, γι’ αυτό της είπαν ότι δεν χρειάζεται να πάει στο νοσοκομείο. Πέθανε την επόμενη μέρα.

Οι περισσότεροι φίλοι μου μένουν σπίτι. Αυτοί κρατάνε άνετα την απόσταση. Τόση απόσταση, πήξανε. Στέλνουν μηνύματα συνέχεια μπας και μειώσουν την απόσταση. Στέλνουν φωτογραφίες και βιντεάκια σαν υποκατάστατο της επαφής.

Ένας καλός μου φίλος μας στέλνει φωτογραφίες από το γατάκι του. Μένει μόνος του και σκέφτομαι πάλι καλά που πήρε το γατί πρόσφατα και έχει μια ψυχούλα για παρέα. Το γατί δεν έχει βγει από διαμέρισμα πάρα μόνο όταν το πήγε για εμβόλια. Αλλά κάθεται στο καλαθάκι δίπλα στο παράθυρο και κοιτάζει έξω με τόση επιθυμία που σου ραγίζει την καρδιά. Για φαντάσου το. Να είχες λέει περάσει όλη τη ζωή σου περιορισμένος, χωρίς να γνωρίσεις ποτέ την ελευθερία αλλά ακόμα να την ονειρεύεσαι.

Η Κούβα στέλνει κι άλλους γιατρούς στις πληγείσες περιοχές.

Μαρίνα Χ.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: