Περιφρούρηση

Την ύπαρξή σου κράτησέ την,
σ’ αξίες που αναγνωρίζεις,
κάθε στιγμή απόλαυσέ την
κι ορθός! στη ζήση να βαδίζεις.

Στον άγιο χτύπο της καρδιάς σου,
τους νόμους χάραξε της φύσης,
σκέψου, για την φτωχή σοδιά σου,
με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις.
…..
Χρειάζεται ρυθμός και τάξη,
γνώση, πειθώ και πειθαρχία,
αητός! το πνεύμα, να πετάξει,
στο φως να βρει την ευτυχία!

Στην πίστη και στην απιστία,
γύρεψε μια συνισταμένη,
κρίνε σκληρά τη δυναστεία,
για την τιμή σου τη χαμένη.

Πάψε την πλάση να υβρίζεις…
Τον παιδεμό θα τον περάσεις
αν την ισχύ σου την αθροίζεις
κι αν απ’ το ζόφο αποδράσεις.

Οι νοσηρές οι φαντασίες,
που στην ψυχή σού ‘χουν φυτέψει,
θ’ αρθούν με μάχες και θυσίες
κι ο πόνος σου θα λιγοστέψει.

Το μεγαλείο του ανθρώπου!
ν’ ανθίσταται στο πεπρωμένο,
ν’ αλλάξει η κλήρα κάθε τόπου,
της γης το θλιβερό γραμμένο.
…..
Μια στάση έντιμη κι αντρίκεια,
φωτάει τα όνειρα του νου μας
κι αστράφτουνε στο φως τα δίκια,
άστρα! του μέσα ουρανού μας.

Σώμα, ψυχή, σκέψη κι ουσία,
μια αναγέννηση να δώσουν,
ο δόλος κι η συνωμοσία,
τα σκήπτρα τους να παραδώσουν…

Κάθε ψυχή τραυματισμένη,
να αγαπά και ν’ αγαπιέται,
αίσθηση να ‘χει δομημένη,
τους δύσμοιρους να συλλογιέται…