Ναι, αλλά οι γιατροί δεν τηρούν αποστάσεις… από τον λαό και τις ανάγκες του!

Ο Μπρεχτ στις μέρες μας, θα το περιέγραφε κάπως έτσι.
Αυτοί που αφήνουν τον κόσμο να στοιβάζεται σε συρμούς και λεωφορεία, ξεχειλίζουν από οργή και αγανάκτηση γιατί δεν τηρούνται οι σωστές αποστάσεις στις συγκεντρώσεις.

Μα αν είναι δυνατόν δεν είχαν όλοι μάσκες, γάντια, δεν τηρούσαν αποστάσεις, μέσα ασφαλείας, απαράδεκτο.

Όχι κύριε, δεν εννοούμε τα όργανα της τάξης, αυτά ήταν για άλλον λόγο εκεί.

Και ξαφνικά, οι ήρωες με τις πράσινες και άσπρες στολές, έγιναν… “οι γιατροί του ΚΚΕ”. Είχαμε μάλιστα και επίσημη τοποθέτηση γιατρού που σχολίαζε αρνητικά τους συναδέλφους της, γιατί δεν τηρούσαν τις αποστάσεις, αλλά… δυστυχώς κατέβηκε.

Ο Μπρεχτ στις μέρες μας, θα το περιέγραφε κάπως έτσι.

Αυτοί που έκαναν πως δεν άκουγαν τους υγειονομικούς, όταν φώναζαν πως τους λείπουν μάσκες, τώρα λένε πως δεν τηρούνται τα μέτρα ασφαλείας και κατακλύζεται η ψυχή τους από φρίκη.
Αυτοί που αφήνουν τον κόσμο να στοιβάζεται σε συρμούς και λεωφορεία, ξεχειλίζουν από οργή και αγανάκτηση γιατί δεν τηρούνται οι σωστές αποστάσεις στις συγκεντρώσεις.

Αυτοί που δεν μπορούν να βλέπουν κόσμο μαζεμένο σε δημόσιες συναθροίσεις, χαίρονται και αγάλλονται (γιατί πατέρα;) όταν βλέπουν την κουστωδία του Μητσοτάκη και το επικοινωνιακό της σόου.

Αυτοί που δεν ανησυχούν για τους γιατρούς, αν έχουν γάντια και μάσκες, αν κολλήσουν κορονοϊό χωρίς μέτρα ασφαλείας, αν είναι όλη μέρα με τους ασθενείς, αν δεν υπάρχουν εφεδρείες πίσω τους, εξοργίζονται αν τους δουν να αντιδρούν.

Αυτοί που νοιάζονται για την ελευθερία της έκφρασης, “διορθώνουν” άγαρμπα τον ρεπόρτερ τους, όταν ξεφεύγει από την γραμμή που υπηρετεί την αλήθεια των αφεντικών.

Και ποια είναι η πραγματική αλήθεια;

Ότι οι υγειονομικοί που αγωνίζονται τηρούσαν αποστάσεις και μέτρα ασφαλείας στον Ευαγγελισμό, πριν μπουκάρει η αστυνομία να κόψει την κινητοποίησή τους. Αυτό που αρνούνται να κάνουν οι υγειονομικοί που αγωνίζονται, είναι να κρατήσουν αποστάσεις από τον λαό και τις ανάγκες του. Αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι και να κάνουν πως είναι όλα ρόδινα, ότι δεν βλέπουν, δεν ξέρουν, ότι έχουν πάθει λοβοτομή.

Αρνούνται να τους αντιμετωπίζουν ως “συντεχνία” όταν παλεύουν για δημόσια υγεία, για την υγεία του λαού, και ξέρουν πολύ καλά πως ο δικός τους αγώνας αφορά τις ζωές όλων μας. Αρνούνται να διανύσουν προς τα πίσω την απόσταση που διένυσε ως εδώ το ανθρώπινο είδος και να αρχίσουν να πηγαίνουν ξανά με τα τέσσερα, για να γλείφουν καλύτερα τους κυρίαρχους.

Και για αυτό τους ευγνωμονεί ο λαός και τους χειροκροτεί, όχι απ’ τα μπαλκόνια για το θεαθήναι, αλλά από τα βάθη της ψυχής του.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: