Όσο τα όπλα βρίσκονται στα χέρια μιας κλίκας, που είναι στην υπηρεσία των μεγάλων συμφερόντων και όχι στα δικά της χέρια, η εργατική τάξη θα είναι καταδικασμένη σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, σε μια άθλια ύπαρξη, όσα ψίχουλα κι αν της πετ...

Κι αν του Μπατίστα οι γιοι είχαν του Αβέλ τα μάτια ξεριζώσει Και τα ’δειχναν στην αδερφή του την Αϊδέε για να προδώσει...

Ένα ποτάμι από όρκους / κυλάει στα μαλλιά σου, σταματάει για λίγο στο στήθος σου, πήζει στο τέλος σ’ ένα λακκάκι μελάσας / στης κοιλιάς σου το κέντρο, παραβιάζοντας την κρουστή σου τη σάρκα από νυχτερινά μυστικά.

Εσύ κυνηγημένος σαν το αγρίμι, διωγμένος απ’ το σπίτι σου Σακατεμένος από μάχες που βία ωμή τις γένναγε Κι αιώνες βαρβαρότητας με βιαστές και μακελλάρηδες Που σου ’διναν επιλογή: νεκρός ή σκλάβος.

—Πού να βρίσκεσαι ιππότη αγνέ, όλο λάμψη, μες στους άλλους ιππότες εσύ ο πιο ωραίος; — Του αντάρτικου ανάβω τη δάδα· έχω χρέος το σκοτάδι, κυρά, το σκοτάδι να κάψει.

Γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας Δολοφονήθηκε από το παρακράτος της αστικής τάξης στις 27 Μαΐου 1963 στη Θεσσαλονίκη

Υστερικό θηλυκό στο μπουρδέλο ουρλιάζει «Ποιος με γκάστρωσε πάλι!», οδύρεται κλαίει Κι ένας γιατρός στο παραβάν του την μπάζει «Συμβουλή μου, μακριά απ’ τ’ αγόρια!», της λέει

(20 Ιουλίου 1914, Παλιοζωγλόπι Καρδίτσας - 22 Μαΐου 2005, Αθήνα)