Είμαι εργάτης της πόλης, τεχνίτης που λέμε σε τούτη τη χώρα, όμως το ιδανικό μου βλασταίνει σε έναν πλατύ διεθνιστικό ορίζοντα, στο δικαίωμα του να είσαι ελεύθερος και να απαιτείς δικαιοσύνη, αν και για να αγγίξεις αυτή την τελειότητα είναι...

Πες μου, πες μου —ρωτάω έναν φίλο— Πώς ήτανε, πες μου, ο Καμίλο;

Μου είπανε πως ήσουνα ερωτευμένη με άλλον και τότε στο δωμάτιό μου εκλείστηκα κι έγραψα εκείνο το άρθρο ενάντια στην Κυβέρνηση γι’ αυτό και βρίσκομαι στη φυλακή.

Νύχτα του έρμου Οχτώβρη θλιμμένη Μια αμνημόνευτη κρύα χρονιά

Δικέφαλο, βόρειο, αμερικάνικο τέρας μεγάλο δημοκράτη σκουφί στο ’να κεφάλι, ρεπούμπλικα στ’ άλλο·

Ε, και στο κάτω κάτω της γραφής δεν έκανα το έγκλημα του Κάιν.

Βγαίνουν από την πίπα σου σαν απ’ το Λύχνο του Αλαδδίνου

Μ’ ένα χαμόγελο γαρύφαλλο αναμμένο Που δεν κατάφερε ούτε η εκτέλεση να σβήσει