Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (26.4.1564 – 23.4.1616): Σαιξπύρινος Έρωτας – 3 σονέτα

Και πώς ν’ αντέξει μέρα θερινή μπροστά σου;
Πιότερ’ η θέρμη σου κι η ομορφιά η αιθέρια:
Σκληροί άνεμοι σκορπούν στο Μάη τον έρωτά σου
Και φεύγουν βιαστικά για μας τα καλοκαίρια.

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

William Shakespeare

[26 Απριλίου 1564 – 23 Απριλίου (ή 3 Μαΐου) 1616]

3 Σονέτα: 18, 57, 97

 

Μετάφραση

Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο

 

 

Σονέτο XVIII (18)

[Και πώς ν’ αντέξει μέρα θερινή μπροστά σου;]

 

Και πώς ν’ αντέξει μέρα θερινή μπροστά σου;
Πιότερ’ η θέρμη σου κι η ομορφιά η αιθέρια:
Σκληροί άνεμοι σκορπούν στο Μάη τον έρωτά σου
Και φεύγουν βιαστικά για μας τα καλοκαίρια.

Φορές του ήλιου ο καυτός ο δίσκος λάμπει
Κι άλλοτε η χρυσή του η όψη σκοτεινιάζει·
Κι ό,τι ωραίο σβήνει κάποτε στα θάμπη
Είτε απ’ την τύχη ή κι απ’ τη φύση που το αλλάζει·

Μα το αιώνιο θέρος σου δεν θα περάσει
Κι ούτε ποτέ θα ξεθωριάσει η ομορφιά σου·
Κι ο χάρος δεν θα καυχηθεί πως θα σε σκιάσει,
Μες στο σονέτο μου το αιώνιο πέρασμά σου:

          Όσο οι άνθρωποι ανασαίνουν και θωρούνε
          Θα ζεις για πάντα εδώ που οι στίχοι μου θα ζούνε.

 

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 2 Μάη 2016
(Ξανακοιταγμένο, 24 Απρίλη 2023)

 

 

Σονέτο LVII (57)

[Τόσο ανόητα στον έρωτα θητεύεις]

 

Κι αφού είμαι σκλάβος σου, τι άλλο με κρατάει
Πέρα απ’ τους πόθους σου απάνω μου να σβήσεις
Χρόνος πολύτιμος για μένα δεν περνάει,
Δεν κάνω τίποτα ώσπου εσύ να το ζητήσεις.

Και δεν τολμάω να κατακρίνω το ρολόι
Που ώρες ατέλειωτες οι δείχτες του γυρνάνε,
Ή το πικρό του χωρισμού μου μοιρολόι
Όταν τα αντίο τον υπηρέτη σου πονάνε.

Ούτε στη ζήλια μου επιτρέπω να ρωτήσει
Πού να ’σαι ή τι να κάνεις· και θλιμμένος,
Σκλάβος σου εγώ, με δίχως σκέψη σ’ έχω αφήσει,
Μου αρκεί να είσαι όπου κι αν είσαι ευτυχισμένος.

          Τόσο ανόητα στον έρωτα θητεύεις,
          Που ό,τι κακό σού κάνει ο άλλος τον λατρεύεις.

 

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 25 Απρίλη 2023

 

 

Σονέτο XCVII (97)

[Σάμπως πεντάρφανο παιδί μέσα στη μπόρα]

 

Πόσος χειμώνας μακριά σου κι είναι άδεια,
Λειψή η ζωή μου κι η χαρά έχει πετάξει!
Αχ, πόση παγωνιά έχω νιώσει και σκοτάδια
Πόσος Δεκέμβρης έχει μέσα μου σταλάξει!

Κι ως έφυγες, το καλοκαίρι απουσιάζει·
Του φθινοπώρου όμως σφύζει η πλούσια φύτρα,
Φορτίο απρόκλητο στο σώμα μου οργιάζει,
Σαν τη ζωή που τη γεννάει μιας χήρας μήτρα:

Ωστόσο, τόση αφθονία είναι για μένα
Σάμπως πεντάρφανο παιδί μέσα στη μπόρα·
Το καλοκαίρι περιμένει μόνο εσένα,
Μα λείπεις πια και τα πουλιά σωπαίνουν τώρα.

          Ή αν κελαηδάνε είναι άκεφα, κλαμένα,
          Τα φύλλα ωχρά κι απ’ το χειμώνα φοβισμένα.

 

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 24 Απρίλη 2023
[Α’ γραφή (11σύλλαβη) 30 Απρίλη 2016]

 

Κεντρική εικόνα: Τρία από τα πιο φημισμένα πορτρέτα του Σαίξπηρ. Το πορτρέτο του Cobbe (1610), το πορτρέτο του Chandos (αρχές του 1600) και το πορτρέτο του Droeshout (1622). (Πηγή: wikipedia).

 

Βλέπε επίσης:

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (26.4.1564 – 3.5.1616): Πόθος σαιξπύρινος – 3 σονέτα

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: