Η Λύντια Σεϊφουλλίνα θυμάται τον Μαγιακόφσκι

Την εποχή της Οκτωβριανής Επανάστασης, στη Μόσχα, ελλείψει ψωμιού και καυσίμου, μια ομάδα νέων εκπαιδευτικών λειτουργών, συμπεριλαμβανομένης της Σεϊφουλλίνα, περπάτησαν τη διαδρομή από την Usachovna ως το Πολυτεχνικό Μουσείο για να παρευρεθούν στη συζήτηση μεταξύ των φουτουριστών και των ιμαζινιστών. Ήταν σε αυτή τη συζήτηση που η Σεϊφουλλίνα είδε για πρώτη φορά τον Μαγιακόφσκι.

Ανακαλώντας το γεγονός δεκαετίες αργότερα, έγραψε:

Αυτός (ο Μαγιακόφσκι) μπήκε στην αίθουσα ξαφνικά και θορυβωδώς, κάνοντας την εμφάνισή του όχι στη σκηνή, αλλά στο πίσω μέρος του διαδρόμου. Αυτή ήταν η ποιότητα του Μαγιακόφσκι όμως, ότι η παρουσία του δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει απαρατήρητη… Υπήρξε μια κίνηση στην αίθουσα. Οι άνθρωποι που κάθονταν στις μπροστινές σειρές γύρισαν τα κεφάλια τους. Το ίδιο έκανα και γω και είδα ένα πρόσωπο που μου είναι αδύνατο να το ξεχάσω.

Κάποιος μπορεί να βρει πολυάριθμα επίθετα για να περιγράψει το πρόσωπο του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι – δυνατό, θεληματικό, όμορφο, αρρενωπό, έξυπνο, εμπνευσμένο. Και όλα αυτά θα ήταν σωστά χωρίς ίχνος υπερβολής. Ακόμα και αυτά όμως δεν μπορούν να εκφράσουν το κύριο χαρακτηριστικό – την ποιότητα που έκανε το πρόσωπο του ποιητή αξέχαστο. Το πρόσωπό του ήταν ζωντανό με μια φλόγα που έβγαινε από τα μέσα του και η οποία σπάνια συναντάται με τέτοια εξωτερική έκφραση, η αδιαμφισβήτητη φλόγα του ταλέντου του, της ψυχής του.

πηγή http://www.sovlit.net/seifull_on_maya/

Μετάφραση: Παναγιώτης Μανιάτης