The Stars War: Ο Τελευταίος Skywalker
Αν θέλουμε να θεωρήσουμε την τέχνη γενικότερα ένα τρόπο έκφρασης, η τελευταία ταινία της σειράς Star Wars, είχε φαρδιά-πλατιά την σφραγίδα ενός δημιουργού…Δεν λέω ότι το The Last Jedi είναι αριστούργημα, προς λαού. Απέχει πάρα πολύ από τέλειες ταινίες, ανεπανάληπτες στιγμές της 7ης τέχνης σαν το Soy Cuba, το Idi I Smotri, το Evil Dead 2 ή το Deadpool. Αλλά έκανε κάτι που δεν το περίμενα.
Δεν είναι δύσκολο να μισήσεις το The Last Jedi. Ειλικρινά καταλαβαίνω αυτούς που μπορεί να μην τους άρεσε. Εγώ όμως το λάτρεψα.
Αν θέλουμε να θεωρήσουμε την τέχνη γενικότερα ένα τρόπο έκφρασης, η τελευταία ταινία της σειράς Star Wars, είχε φαρδιά-πλατιά την σφραγίδα ενός δημιουργού. Θα ήταν πανεύκολο να χρεώσουμε την δημιουργία των καινούριων ταινιών στην εξαγορά του ονείρου και της φαντασίας ενός ανθρώπου αποκλειστικά (γιατί ο George Lucas ήταν εκ βαθέων ένας μοναχικός καβαλάρης/καλλιτέχνης που δεν ήθελε ούτε κατά διάνοια να βγάλει λεφτά) από έναν πολυεθνικό κολοσσό, που βγάζει πλέον τις ταινίες από γραμμή εργοστασιακής παραγωγής. Βασικά, το είχαν οι ίδιοι, οι άνθρωποι της Disney, ανακοινώσει. Θέλανε στις ταινίες της σειράς (7, 8, 9) να ξαναφέρουν στο κοινό την αίσθηση των παλιών Star Wars, και στις εμβόλιμες ταινίες (Rogue One, Solo κλπ) να δοκιμάσουν διαφορετικές δημιουργικές “φωνές”. Παπάκια μάντολες και ξεφτισμένα φωτόσπαθα. Το Rogue One ήταν cookie-cutter storytelling με πολύ μπλέξιμο του στούντιο στην παραγωγή. Στο Solo έχουν ήδη αλλάξει 2 σκηνοθέτες. Μπορείς να κατηγορήσεις το The Force Awakens άμα θέλεις ότι όργωσε στα σκαμμένα, αλλά αυτό που έκανε ο Rian Johnson με το The Last Jedi ήταν τελείως διαφορετικό.
Η alt-right στις ΗΠΑ έχει χαράξει την κριτική ως προς την ταινία. “Πάρα πολύ δυνατοί γυναικείοι χαρακτήρες”, “μας τα έπρηξε με το περιβαλλοντικό μήνυμα”, “έφτιαξε μια ολόκληρη σκηνή (σ.σ. o Finn και η Rose στον Canto Bight) για να μας πει πόσο κακός είναι ο καπιταλισμός και η απελευθέρωση του εμπορίου όπλων” κλπ κλπ, χρησιμοποιώντας παράλληλα την νοσταλγία σαν κύριο όπλο. “O Luke δεν είναι ο παλιός καλός Luke. Είναι άδικο να τον βλέπουμε σαν γερασμένο γκρινιάρη που επέλεξε να απομονωθεί γιατί απέτυχε μια φορά” και “αυτό δεν είναι το Star Wars που ξέραμε παλιά”.
Αλήθεια μικρέ μου φαν μπόι; Δηλαδή όταν ο δάσκαλος Yoda έχασε από τον Sheev Palpatine (δεν τον αποκαλώ αυτοκράτορα, δεν κατοικώ στο γαλαξία του) τί έκανε; Δεν πήγε στον Dagoba για να τσαλαβουτάει στους βάλτους και να γκρινιάζει στα force ghosts των παλιών συντρόφων του; Ο Obi-Wan δεν πήγε στον Tatooine να κάνει κολλητιλίκια με Tusken Raiders και να τρώει άμμο μετά την εντολή 66; Τί διαφορετικό έκανε ο Luke από τους μαλάκες δάσκαλους που τον διδάξανε στη μαλακία του;
Δεν λέω ότι το The Last Jedi είναι αριστούργημα, προς λαού. Απέχει πάρα πολύ από τέλειες ταινίες, ανεπανάληπτες στιγμές της 7ης τέχνης σαν το Soy Cuba, το Idi I Smotri, το Evil Dead 2 ή το Deadpool. Αλλά έκανε κάτι που δεν το περίμενα. Είχε επιτέλους νόημα. Τα πρώτα αυθεντικά Star Wars ήταν μια συγκεκριμένου τύπου περιπέτεια. Το καλό το παλικάρι από το φτωχικό βλαχοχώρι, με τη βοήθεια του μάγου Μέρλιν (Obi-Wan) βρίσκει το excalibur (φωτόσπαθο), μαθαίνει ότι είναι αρχοντοχωριάτης (“I am your father”), και σώζει το βασίλειο από τους κακούς. The End, ωραίο και αναμενόμενο. Σβήνεις τον εγκέφαλο, βάζεις τα μάτια στη νεκρά και το βλέπεις ξεκούραστα. Το The Last Jedi πήρε αυτή την ωραία ιστοριούλα και την αποδόμησε(sic) τελείως.
Απαντάει σε καφτά (με φι) ερωτήματα που έβαζε πάντα το διαγαλαξιακό κίνημα. Τί παθαίνει το καλό παλικαράκι 30 χρόνια μετά; Άμα κάποιος Τζεντάι είναι καλός στην περιφρούρηση, πάει να πει ότι θα είναι καλός και για καθοδήγηση; Γιατί δεν βγαίνει το force ghost του Yoda στο τηλέφωνο κυρία Στάη μου;
Και οι απαντήσεις, αν και δεν ήταν πάντα καλές, ήταν κατατοπιστικές, και σημαντικές, ως επιτεύγματα:
-H Rey, η βασική μας ηρωΐδα, δεν είναι αριστοκράτισσα, αλλά είναι η κόρη των μπεκρήδων λούμπεν προλετάριων που θα πουλάγανε και το παιδί τους για να συνεχίσουν να ζούνε στην παραισθησιογόνα νιρβάνα τους και να διαιωνίζουν το σύστημα…
-Ο γάμος της πριγκηπέσας με τον κομπιναδόρο λαθρέμπορα κατέληξε εκεί που καταλήγει σχεδόν το 55% των γάμων στον ανεπτυγμένο δυτικό καπιταλισμό. Χώρισαν.
-Ο καγκουροπιλότος που ήθελε να μπιστολιάσει όλους τους πλανήτες και να πηδήξει όλο το σύμπαν είχε άδικο, και έφαγε τα μούτρα του από την καθοδήγηση γιατί όσο αυτός βγιαζότανε(sic) να νικήσει μόνος του, δεν είχαν ωριμάσει οι συνθήκες.
-Ο σκουπιδιάρης που καθάριζε τις χέστρες των διαστημικών ναζί, μπορεί να γίνει ήρωας της επανάστασης.
-Παρόλα αυτά, ο τίμιος αυτός λαϊκός ήρωας, άμα εμπιστεύεται τους κάγκουρες που θέλουν να τα κάνουν όλα βιαστικά για να τελειώνουνε μια ώρα αρχύτερα, θα αναλώνεται σε αποστολές χωρίς νόημα σε καζινοπλανήτες.
-Παραπαρόλα αυτά, άμα δεν μπορείς να σώσεις το γαλαξία, σώσε ό,τι πλησιέστερο μπορείς στον καζινοπλανήτη που έμπλεξες. Ακόμα κι αν αυτό είναι σαν τους καγκουροαλογογατόπαρδους από τον Χάρη Πότερ.
-Ο Luke o Skywalker απέτυχε σαν δάσκαλος. Όλοι οι δάσκαλοι αποτυγχάνουν, όσο νομίζουν ότι ο ρόλος τους είναι να βεβαιωθούνε ότι οι μαθητές τους έχουν “μάθει την ύλη”. Σκοπός του δάσκαλου είναι να σε βοηθήσει να ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙΣ την ύλη, και να την αμφισβητείς, και να δημιουργήσεις δική σου ύλη με τα έργα σου και τις ιδέες σου. Όταν ο ίδιος το κατανόησε αυτό, με τη βοήθεια του κανονικού Yoda, του πλαστικού, όχι του CGI, τότε έγινε ξανά δάσκαλος.
-Πήρε την ιστορία από τα τις γραμμές του τραίνου, και την έβγαλε στη βουνοπλαγιά για να τρέξει ελεύθερη. “Τί θέλατε παιδάκια; Να είναι ο Snoke ο Darth Plagueis; Να είναι η Rey η κόρη του Obi-Wan ή του Luke ή του Boba Fett; Να αποδειχτεί ότι ο Chewbacca είναι τριτοξάδελφος του ναύαρχου Ackbar από τη μεριά της μάνας του; Να αποδειχτεί ότι ο πλανήτης που κατούραγε ο Luke από το βράχο ότι είναι ο Tython; Να αποδειχτεί ότι ο Poe Dameron είναι μακρινός απόγονος του Darth Revan και ότι ο Finn είναι μετενσάρκωση του Jolee Bindo; ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ!”
Εν κατακλείδι, το The Last Jedi δεν είναι τίποτα συνταρακτικό, αλλά έκανε μια μεγάλη μαγκιά. Πήρε το Star Wars από τα χέρια των φανατικών super-fans (υπερβολή της υπερβολής, μιας και το fan βγαίνει από το fanatic, αλλά ταιριάζει), και το έδωσε στα χέρια όλων των υπολοίπων. Και ναι, εντάξει, μπορεί να μην γουστάρουνε όσοι έχουν περάσει 4000 ώρες της ζωής τους διαβάζοντας όλη τη λογοτεχνία του Star Wars legends universe. Μπορεί να ξενερώσουνε όσοι ξέρουν τα πάντα για την εποχή των Knights Of The Old Republic και αγαπημένος τους χαρακτήρας είναι ο Blitz o Jawa. Μπορεί να απογοητευτούνε όσοι περιμένανε τον κόσμο τους να μείνει ίδιος και απαράδεκτος, όπως ήταν πάντα. Αλλά…
Αλλά και αυτοί κάποια μέρα θα κάνουνε παιδιά. Κι αυτά τα παιδιά, κάποια στιγμή στη ζωή τους θα κοιτάξουν προς τα αστέρια, και θα σηκώσουν τη σκούπα τους και θα κάνουν το γνώριμο ηχητικό εφέ “βζίιιου βζζζζζάου”…
Αυτά τα παιδιά θα αλλάξουνε τον κόσμο. Έστω και αν είναι μόνο σε ένα μακρινό γαλαξία, προς το παρόν.
(το παρόν κείμενο αποτελεί προϊόν πρόχειρης σκέψης του Τοτέμ, του Μεγάλου Πίκολο και μερικών άλλων της παρέας, και επ ουδενί δεν εκφράζει την άποψη του site για την ταινία γενικότερα)
Τοτέμ (PsyClinic TactiX)
Ο Τοτέμ είναι επαγγελματίας χαμάλης και ερασιτέχνης χώστης μπινελικίων πάνω σε beat (ράπερ). Ασχολείται με την αστροφυσική, τη θεωρητική φυσική, την κατανάλωση πίτσας, την παρακολούθηση κακών ταινιών με καρχαριοχτάποδα, και την προετοιμασία των συνθηκών για τη λαϊκή εξουσία.
Διαβάστε περισσότερα
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
1 Σχόλιο
Αν και συμφωνώ με τα θετικά σημεία, εγώ απογοητεύτηκα πάρα πολύ απ’την ταινία, αλλά για διαφορετικούς λόγους απο αυτούς που λένε όλες οι αρνητικές κριτικές.
Βλέποντας το Force Awakens ήμουνα σε ένα δίλημμα: Είτε κάνουνε fan service για να θυμηθούν οι παλιοί και να σκοτώσουνε τους παλιούς χαρακτήρες ώστε να πάει η ιστορία μπροστά με τη νέα γεννιά(που αυτό ήθελα να συμβεί), είτε δεν έχουνε ιδέες και απλά αναπαράγουνε τα γνωστά για να τσιμπήσουνε θεατές και να μην ρισκάρουνε καμια μαλακία. Το Last Jedi με έκανε να νιώσω πόσο κακό ήταν το Force Awakens. Αυτό βέβαια δεν είναι κακό για το TLJ(Αν μια ταινία σε κάνει να βλέπεις μια άλλη ταινία με χειρότερο μάτι απ’αυτό που την έβλεπες, μπορεί να είναι γιατί συγκριτικά η καινούρια είναι καλύτερη) αλλά, ενώ μπήκανε πολλά ωραία στοιχεία στο TFA και στο Rogue One – θα επεκταθώ λιγάκι σε αυτά – δεν αξιοποίησαν τίποτα απο αυτά για να επεκταθούν. Ενδεικτικά:
-Ο Finn αυτομόλησε στο Resistance. Αυτό ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να δείξουν πως και άλλοι στρατιώτες του πρώτου τάγματος νιώθανε αντίστοιχη απέχθεια για αυτό που κάνανε και αυτομόλησαν, ειδικά έχοντας και ένα παράδειγμα να ακολουθήσουν.
-Οι rebels(resistance/whatever) είχανε ηθικό πλεονέκτημα αλλά υστερούσαν και σε αριθμό και σε τεχνολογία. Θα ήθελα πολύ να δω προσπάθειες να στρατολογήσουν νέο αίμα.
-Στο RO έδειξαν πως λειτουργούσε κατασκοπία(που το ξέραμε απο το original trilogy). Θα ήθελα να δω(στο RO ίσως) περισσότερο για το πώς δουλεύει αυτή η κατασκοπία.
-Η Ray είναι όντως Mary Sue. Δεν με ενόχλησε που έχει όλα αυτά τα ταλέντα που έχει αλλά που δεν έδωσαν χρόνο ώστε να δείξουν πως τα ανέπτυξε. Πχ ο Luke στο Dagobah έσταξε στην εκπαίδευση για να μάθει να σηκώνει πέτρες. Η Ray σήκωσε μισό βουνό χωρίς εκπαίδευση ή προηγούμενη ένδειξη ταλέντου. Πολλά από όσα έκανε θα ήταν εντάξει αν ήταν μόνα τους, αλλά η τόση ποσότητα γαμηστεροσύνης μετατράπηκε σε ποιότητα μη-πιστευτού χαρακτήρα και με χάλασε ελαφρά.
-Ο Finn θα έπρεπε να είχε πεθάνει ηρωικά. Θα έδινε μεγάλο emotional resonance για την επόμενη. Τελικά και ο θάνατος του Luke ήταν meh, που θα μπορούσε να είχε πεθάνει με 10 διαφορετικούς τρόπους και τελικά απλά παραιτήθηκε/εξουθενώθηκε/έκανε τι είχε να κάνει και πέρασε την πάσσα στην επόμενη γενιά.
-Γκρινιάζουν πως η Leia χρησιμοποίησε το Force. Εγώ έχω παράπονο που δεν το χρησιμοποίησε περισσότερο. Ο Luke στο Return of the Jedi είχε πεί πως το Force είναι strong στην οικογένειά του, και θα περίμενε κανείς πως θα είχε εκπαιδεύσει την αδερφή του μετά από τόσα χρόνια και δεν το έκανε.
-Ο Snoke. Περιμέναμε από την πρώτη ταινία μια εξήγηση του πώς ήρθε στην εξουσία. Όχι του γιατί ήταν τόσο γαμάτος, αλλά πώς έφτασε εκεί που έφτασε.
Τελοςπάντων, είναι αρκετά ακόμα τα σημεία που συζητήσαμε πως είχαν μια δυναμική που δε χρησιμοποιήθηκε. Ο λόγος που δεν μου άρεσε η ταινία ήταν κυρίως αυτός: είχε τόσα πολλά σημεία να πατήσει και δεν έκανε τίποτα με αυτά. Απ΄το σινεμά βγήκα πολύ ευχαριστημένος γενικά, αλλά όταν κάτσαμε για μπύρες και την ξανασυζητήσαμε συνειδητοποίησα πόσο πολύ με απογοήτευσε.
Παρόλα αυτά ήταν πολλά πράγματα που μου άρεσαν, όπως το οτι οι χαρακτήρες είχανε συναισθηματικό λόγο που αναπτύχθηκαν έτσι(Ο Kylo μου αρέσει σαν Sith πάρα πολύ), αν και διαφωνώ με το Luke – με το ότι σκέφτηκε να σκοτώσει τον Kylo, όχι με το ότι απομονώθηκε μετά απο αυτό, πιστεύω πως αν είχε γίνει το σκηνικό με τον Kylo ήταν λογικό να απομονωθεί, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ πως θα γινότανε κάτι τέτοιο.
Anyway, την είδα ευχάριστα στο σινεμά, αλλά με απογοήτευσε η ιστορία πάρα πολύ. Κυρίως λόγω του wasted potential.
ΥΓ: Έχω να γράψω τόσο μεγάλο κείμενο σε ελληνικά από την τρίτη λυκείου(μπορεί και πιο παλιά) – ίσως έχασα κάποιους τόνους. 😛