Το τέρας πίσω από το 40% και ο Άη Γιώργης λαός

Έτσι όπως γίναμε μετά τις εκλογές της 21ης Μάη και μπροστά στις νέες κάλπες που στήνονται στις 25 Ιούνη, θα πρέπει να ξέρουμε όλοι τι μέλλει γενέσθαι στην οικονομία το επόμενο διάστημα και τι οικονομικό πρόγραμμα θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση. Γιατί το κοστούμι που έχει ήδη ραμμένο η νέα κυβέρνηση στο λαό, από την πρώτη κιόλας μέρα είναι πάρα πολύ στενό, κι ακόμα πιο ακριβό. Και γι’ αυτό υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία.

Ας τα δούμε αναλυτικά.

1.  Το πρώτο στοιχείο του λογαριασμού προκύπτει από τον ισολογισμό της Τράπεζας της Ελλάδας, ο οποίος είναι αποκαλυπτικός. Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται η εξέλιξή του από το 1997 μέχρι σήμερα. Οι καμπές του συνδυάζονται άμεσα με τη διαχείριση της κρίσης και τα μνημόνια. Συγκεκριμένα, κάθε φούσκωμα του ισολογισμού σηματοδοτεί το μπούκωμα του μεγάλου κεφαλαίου με φρέσκο χρήμα και κάθε ξεφούσκωμα αποτυπώνει την αφαίμαξη του λαού με μνημόνια, περικοπές και κουρέματα. Οι δύο πρώτες κορυφές το δεύτερο τρίμηνο του 2012 και το δεύτερο τρίμηνο του 2015 συμπίπτουν με το δεύτερο και το τρίτο μνημόνιο. Η τρίτη κορυφή το Σεπτέμβρη του 2022 και το ξεφούσκωμα που ακολουθεί επί δύο συνεχόμενα τρίμηνα, τι λέτε να επιφέρει;

Το ζήτημα αυτό το είχαμε επισημάνει από τις αρχές του 2021 κιόλας σε ένα σχετικό σημείωμα. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα στο διάγραμμα, και είχαμε επισημάνει, η συρρίκνωση της παρέμβασης της Τράπεζας της Ελλάδας άφηνε τον ισολογισμό της κάθε φορά σε όλο και υψηλότερο επίπεδο, ενώ ακολουθούσε πάντα μια νέα άνοδος. Αυτά όλα είναι αρκετές ενδείξεις ότι ο καπιταλισμός δεν ξεπέρασε ποτέ την κρίση του 2007/8. Είναι επίσης αρκετά αποκαλυπτικό στο ότι αυτή η αξιοποίηση της ΤτΕ ακολουθήθηκε με συνέπεια από όλες τις αστικές κυβερνήσεις, μονοκομματικές ή συνεργασίας, “αριστερές” ή δεξιές. Στα στοιχεία που τεκμηριώνουν τη μεγάλη ομοιότητα μεταξύ Νέας Δημοκρατίας, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι και η σταθερότητα στο τιμόνι της ΤτΕ, συχνά εκφρασμένη και από την κοινή επιλογή του τιμονιέρη.

Τέλος πάντων, το θέμα μας τώρα είναι άλλο. Ο ισολογισμός της ΤτΕ κορυφώθηκε το Σεπτέμβρη του 2022 στο εντυπωσιακό ποσό των 252 δις ευρώ το οποίο αποτελεί ιστορικό υψηλό. Και ήρθε η ώρα που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) άρχισε να τα μαζεύει (όχι μόνο για την Ελλάδα). Αυτός είναι και ο λόγος που ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννης Στουρνάρας έκρουσε συναγερμό (!) για πρώτη φορά (!!) για το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και καμπανάκι για δημοσιονομική συγκράτηση μετά τις εκλογές.  Εμ βέβαια, αν η ΤτΕ συρρικνώνει τον ισολογισμό της και ταυτόχρονα αυξάνονται τα έξοδα και μειώνονται τα έσοδα από πού θα χρηματοδοτηθεί η συνέχεια στο πάρτυ του μεγάλου κεφαλαίου;

Το Μάρτη του 2023 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία) ο ισολογισμός της ΤτΕ είχε φτάσει στα 232 δις, μειωμένος για δεύτερο συνεχόμενο τρίμηνο, με την συρρίκνωση να αγγίζει τα 20 δις και πιθανότατα να είναι ήδη πολύ μεγαλύτερη. Βάλτε λοιπόν 20 δις στο λογαριασμό και βλέπουμε.

2. “Αισίως”, το Χρέος της Κεντρικής Διοίκησης ξεπέρασε το ψυχολογικό φράγμα των 400 δις και έφτασε στις 31 Μαρτίου τα 401,5 δις! Για το Δημόσιο Χρέος θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε ένα ειδικό σημείωμα, για να δείξουμε το πόσο είναι βαρύ για το λαό και επικερδές για το κεφάλαιο. Κάποτε το χρέος ήταν κριτήριο ψήφου, ενώ υπήρξαν εκλογές που ο διάλογος μεταξύ των αστικών κομμάτων εξαντλήθηκε στο χαρακτηρισμό του, αν δηλαδή είναι βιώσιμο, επαχθές, νόμιμο κλπ με δεδομένη φυσικά τη συμφωνία στο ποιος θα το πληρώνει. Τότε το χρέος ήταν γύρω στο 110% του ΑΕΠ, ενώ στην πανδημία έφτασε το 205% και παραμένει σε αυτό το επίπεδο.

Με σκάρτα 300 δις ο Παπανδρέου έβγαλε διάγγελμα στο Καστελόριζο ξεκινώντας ένα μακρύ κύκλο μνημονιακών κυβερνήσεων. Με 350 δις έγινε το κούρεμα του PSI και το δεύτερο μνημόνιο το 2012. Με 312 δις έγινε το τρίτο μνημόνιο το 2015. Το χρέος αυξάνεται σταθερά σε όλη τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019) και βέβαια εκτινάσσεται στα έμπειρα χέρια της Νέας Δημοκρατίας. Με αυξανόμενα επιτόκια (και σίγουρα αυξημένα σε σχέση με τα προηγούμενα μνημόνια), με κυρίως βραχυπρόθεσμο νέο δανεισμό και με το ΑΕΠ να μην έχει επανέλθει ακόμα στα επίπεδα του 2011, ενώ η όποια αύξησή του το 2022 οφείλεται εν πολλοίς στον πληθωρισμό, τι πιστεύετε ότι περιμένει το λαό; Αν θέλετε κονδύλι, θα σας θυμίσω ότι το 3ο μνημόνιο ήταν 86 δις ευρώ και τα πράγματα τώρα είναι πολύ χειρότερα.

3. Για τα 32 δις του Ταμείου Ανάκαμψης έχουν γραφτεί πολλά και έχουμε γράψει και εμείς. Μέχρι το Γενάρη του 2023 είχαν εισρεύσει 11 δις ευρώ, ενώ αναμένεται άμεσα και η εκταμίευση της 3ης δόσης ύψους 1,7 δις ευρώ, ανεβάζοντας το λογαριασμό στα 13 δις.

Για αυτά τα λεφτά έχουν ήδη ψηφιστεί 200 αντιλαϊκά προαπαιτούμενα και ακόμη περισσότερα μένει να ψηφιστούν. Μέχρι τώρα λοιπόν έχουμε από εδώ 13 δις ευρώ.

4. Η ΕΕ έχει ήδη ξεκινήσει το νέο colpo grosso, μια κεϋνσιανής έμπνευσης παρέμβαση που θυμίζει τόσο πολύ μεσοπόλεμο, ώστε να έχει σχεδόν το ίδιο όνομα: Green Deal (από το New Deal του Ρούσβελτ). Και μιλάμε για πράφιτ! Κάθεστε; 1,8 τρις (πάνε τα δις, γίνανε πασατέμπος). Από αυτά η Ελλάδα φαίνεται να έχει πάρει 1,36 δις, ενώ πρόσφατα ζήτησε άλλα 5 δις. Το REPowerEU που ανήκει σ’ αυτό το πακέτο φαίνεται να προσθέτει στο λογαριασμό άλλα 4 δις, ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις ότι το συνολικό κονδύλι για την Ελλάδα μόνο θα φτάσει τα 80 δις ευρώ για 5 χρόνια. Ας μείνουμε όμως μόνο στα 6,5 δις που έχουν πάρει ή είναι στη διαδικασία να παίρνουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και που θα κληθούμε να πληρώσουμε εμείς.

Μέχρι εδώ σαν λαός έχουμε από χέρι πάνω από 40 δις χρεωστούμενα για να χρηματοδοτήσουμε το ρεκόρ κερδών των εισηγμένων εταιρειών το 2022. Άκουσον άκουσον τι γράφουν για το θέμα τα αστικά μέσα:

οι 150 εισηγμένες που δημοσίευσαν αποτελέσματα –συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών, των επενδυτικών και των ασφαλιστικών εταιρειών– εμφάνισαν καθαρά κέρδη 10,41 δισ. ευρώ, σημειώνοντας εκρηκτική αύξηση κατά 303,6%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Beta Securities, γράφοντας έτσι ιστορία αφού ξεπέρασαν πλέον τις επιδόσεις της «χρυσής περιόδου» των εισηγμένων της πενταετίας 2004 – 2008, όταν μάλιστα οι εισηγμένες εκείνη την πενταετία ήταν διπλάσιες σε αριθμό σε σχέση με σήμερα.

Και συγκεντροποίηση (έχουν μείνει οι μισές επιχειρήσεις) και τριπλασιασμός των κερδών και ένα απόλυτο μέγεθος κερδών 10 δις που μπορεί να σταθεί επάξια σε ένα άρθρο σαν αυτό.

Και συνεχίζει το ρεπορτάζ:

Η πλειονότητα των εισηγμένων κατάφερε να αντιμετωπίσει πολύ καλά τις προκλήσεις που έφεραν οι πρόσφατες κρίσεις, όπως οι επιπτώσεις της COVID-19, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η εκτίναξη των τιμών της ενέργειας και του πληθωρισμού, και η ταχύτερη σύσφιγξη της νομισματικής πολιτικής στην ιστορία, καθώς το 80% του συνόλου κατάφερε να καταγράψει κέρδη, με μόλις 30 εισηγμένες να εμφανίζουν ζημίες. Συγκεκριμένα από το σύνολο των 150 εισηγμένων, 120 εταιρείες εμφάνισαν κέρδη εκ των οποίων 58 βελτίωσαν την κερδοφορία τους, 46 είδαν την κερδοφορία τους να μειώνεται και 16 μετέτρεψαν τις ζημίες του 2021 σε κέρδη.

Η ανθεκτικότητα αυτή των εταιρειών οδηγεί τις διοικήσεις να διανείμουν 2,502 δισ. ευρώ σε μερίσματα ή επιστροφές κεφαλαίου, έναντι 2,18 δισ. ευρώ το 2021.

5. Εκτός όμως από τα παραπάνω κονδύλια, που είναι “σίγουρα”, υπάρχει μια σειρά από πιθανά κονδύλια που ετοιμάζονται να πέσουν κυριολεκτικά πάνω στα κεφάλια μας. Μετά από τόσα χρόνια κρίσης και απαξίωσης των υποδομών, αυτές έχουν φτάσει σε σημείο κατάρρευσης. Τα ταβάνια που πέφτουν στα σχολεία, οι μπάρες που δεν δουλεύουν στις διαβάσεις του τρένου, ακόμα και το υπό διάλυση κτίριο του Υπουργείου Ανάπτυξης είναι αποτέλεσμα της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων 15 τουλάχιστον χρόνων. Το “από τύχη ζούμε” που όλο και πιο συχνά ακούγεται από όλο και περισσότερους, έχει οικονομικό περιεχόμενο και λογαριασμό.

Επιπλέον, θα ήταν καλό να θυμηθούμε το γαϊτανάκι πτωχεύσεων τραπεζικών κολοσσών και την εξαγορά τους. Οι διασυνδέσεις των ελληνικών τραπεζών με αυτές δεν είναι γνωστές, αλλά από τη στιγμή που ενεπλάκη η Deutsche Bank το παράδοξο είναι που δεν έχουμε ακούσει ακόμα κανένα μεγάλο μπαμ στην Ελλάδα.

Τέλος, με όλες τις οικονομίες του πλανήτη να στρέφονται στην στρατιωτικοποίησή τους, η αύξηση των πολεμικών δαπανών θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη και ένα επεισόδιο μπορεί να την επιταχύνει ανά πάσα στιγμή.

Δεν είμαι σίγουρος ότι συμπεριέλαβα τα πάντα, αλλά ακόμα κι αν άφησα κάτι, νομίζω ότι έχει καταλάβει και ο τελευταίος αναγνώστης ότι τα λεφτά είναι πολλά και θα τα πληρώσει ο λαός. Η μορφή του μνημονίου, αν δηλαδή θα πρόκειται για μια βίαιη προσαρμογή ή το μαρτύριο της σταγόνας με διαρκή λιτότητα ή ένα μείγμα αυτών, είναι δευτερεύον ζήτημα. Το βασικό είναι ότι η νέα κυβέρνηση θα έρθει να εισπράξει. Αν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, θα το έκανε με την κλάψα της καμμένης γης, του αυριανισμού, της μετατροπής του άσπρου σε μαύρο. Ο σοφός λαός αποφάσισε σ’ αυτές τις εκλογές να απορρίψει τη γνωστή πασοκική συνταγή και να πάρει τη μπρουτάλ έκδοση της δεκαετίας του 1960.

Αυτό είναι το τέρας πίσω από το 40% κι απ’ ότι φαίνεται θα το έχουμε με τη μορφή της Νέας Δημοκρατίας. Κι αφού στις 21 Μάη ο λαός αποφάσισε τη μορφή του δράκου που του έκανε καλύτερα, τώρα του μένει να αποφασίσει δύο πράγματα: πρώτον, πόσο δυνατό τον θέλει. Αδύναμο, ρωμαλέο ή παντοδύναμο; Σίγουρα, δεν είναι 2,4 εκατομμύρια “μπουκωμένοι”, βολεμένοι και στενοί συγγενείς αυτών. Και αυτό με την υπόθεση ότι την 21η Μάη, η ΝΔ έπιασε το ταβάνι της.

Δεύτερον, με πόσα αποθέματα θα αντιπαλέψει ο λαός το τέρας. Με 7,2%; Με λιγότερο; Ή με πολύ περισσότερο; Με 26 μαχητές μέσα στη Βουλή και έξω από τα σπίτια των ανθρώπων; Με περισσότερους ή με λιγότερους;

Πεδίο δόξης λαμπρό λοιπόν στις 25 Ιουνίου ο λαός να ντυθεί Αη Γιώργης και να σκοτώσει το δράκο. Να δώσει όλη του τη δύναμη στο ΚΚΕ, στο μόνο κόμμα που μπορεί σήμερα να κάνει αξιωματική αντιπολίτευση, όχι αποκλειστικά επειδή είναι το μόνο αξιόπιστο στην υπεράσπιση του λαού, αλλά και επειδή είναι το μόνο που έχει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης: την κυβέρνηση του λαού.

Το διακύβευμα είναι μεγάλο, επειδή η επόμενη κυβέρνηση θα είναι η χειρότερη όλων των εποχών κι αυτό ήταν γνωστό πριν από την 21η Μάη, επειδή όλα τα παραπάνω στοιχεία ήταν γνωστά πριν από την 21η Μάη.

Ας κάνουμε το άλμα!