Τα ΜΑΤ έφυγαν από το νησί, καιρός να ξεμπερδεύει και με τους φασίστες…

Τα ΜΑΤ μπορεί να έφυγαν από το νησί, αλλά ο υφέρπων φασισμός έχει βαθύτερες ρίζες. Και μπορεί να βρίσκεται παντού, όχι μόνο στο αστικό κράτος. Μπορεί να ντύνεται ιερή αγανάκτηση, να παρασέρνει απλό κόσμο, όσο αυτός δε στοχεύει εκεί που πρέπει, δεν κατευθύνει την οργή του στους υπαίτιους και όχι στα θύματα, όσο ξεσπά ενάντια σε φτωχούς και κατατρεγμένους.

Τα ΜΑΤ έφυγαν από το νησί, αλλά ο φασισμός είναι εδώ.

Είναι σε αυτούς που χειροκροτούν τα ΜΑΤ που πήγαν στον Έβρο χωρίς ανάσα μετά από την εισβολή τους σε Λέσβο και Χίο. Τα ΜΑΤ που βαρούσαν στο ψαχνό, έκαιγαν δάση, έλεγαν τους ντόπιους “Τουρκόσπορους”.

Είναι στον κόσμο που ζει “ημέρες του ’40” και μπορεί να αρχίσει να πλέκει κάλτσες για τους ΜΑΤατζήδες μας. Πάνω εκεί στου Έβρου μας τις όχθες…

Είναι στα κανάλια που μεταδίδουν χοντρά ψέματα χωρίς ντροπή. Πχ ότι οι αγανακτισμένοι στη Θερμή ξυλοκόπησαν υπάλληλο ΜΚΟ -που για κάποιον λόγο δε θεωρείται μεμπτό- ενώ ήταν Γερμανός δημοσιογράφος. Ή ότι οι πρόσφυγες στα σύνορα βάζουν επίτηδες τα παιδιά τους πάνω από φωτιές να δακρύζουν, για να τα δείχνουν οι κάμερες.

Είναι όμως και αλλού. Ακόμα και σε κάποιους από αυτούς που έφαγαν χημικά τις προάλλες από τα ΜΑΤ.

Είναι σε αυτούς που έκλεισαν την είσοδο της Μόριας, για να μην έρθουν άλλοι “ανεπιθύμητοι” πρόσφυγες από αυτούς που καταφτάνουν στο νησί.

Σε αυτούς που έβαλαν φωτιά στη δομή της Συκαμνιάς για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Σε αυτούς που πήγαν στο λιμάνι της Θερμής για να κάνουν “ανθρώπινο τείχος” στους πρόσφυγες, και να δείξουν τη σκατοψυχιά τους στο πανελλήνιο, χλευάζοντας μωρομάνες και χτυπώντας δημοσιογράφους.

Σε αυτούς που προπηλάκισαν μια κομμουνίστρια δημοτική σύμβουλο που έσπευσε στο σημείο.

Τα ΜΑΤ μπορεί να έφυγαν από το νησί, αλλά ο υφέρπων φασισμός έχει βαθύτερες ρίζες. Και μπορεί να βρίσκεται παντού, όχι μόνο στο αστικό κράτος. Μπορεί να ντύνεται ιερή αγανάκτηση, να παρασέρνει απλό κόσμο, όσο αυτός δε στοχεύει εκεί που πρέπει, δεν κατευθύνει την οργή του στους υπαίτιους και όχι στα θύματα, όσο ξεσπά ενάντια σε φτωχούς και κατατρεγμένους.

Μπορεί τις προηγούμενες μέρες να υπήρχε ένα πλατύ αίσθημα ενότητας στον λαό του νησιού ενάντια στον πραγματικό εισβολέα (τα ΜΑΤ) και να συνυπήρχαν διάφορες τάσεις στον λαό που ξεσηκωνόταν και αντιδρούσε, αλλά δε χωράει καμία ενότητα με φασίστες και πράξεις που παραπέμπουν σε ρατσιστικά πογκρόμ.

Το λαϊκό κίνημα έχει καθήκον και ευκαιρία να σπάσει αυτό το απόστημα και να το απομονώσει, πριν διασπείρει το δηλητήριό του. Να κερδίσει μαζικά συνειδήσεις, να τις βοηθήσει να ξεθολώσουν μες στη μάχη, γιατί μόνο εκεί αλλάζουν-κερδίζονται πραγματικά.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: