«Είμαι με τους κόκκινους. Προστατεύουν την ορθοστασία μου, την αξιοπρέπειά μου. Είναι το τελευταίο καταφύγιο για κάθε πνευματικό άνθρωπο…»

Ποιητής, συγγραφέας, ζωγράφος, ο Γιώργος Κακουλίδης υπήρξε ένας σπουδαίος διανοούμενος, του οποίου η Τέχνη και Ζωή παρέμεναν πάντα αξεχώριστες… Σαν σήμερα, πριν τρία χρόνια, έφευγε από τη ζωή…

Ποιητής, συγγραφέας, ζωγράφος, ένας σπουδαίος διανοούμενος, του οποίου η Τέχνη και Ζωή παρέμεναν πάντα αξεχώριστες… Για περισσότερο από μια 20ετία έγραφε τη στήλη «Το Απόλυτο Ρόδο» κάθε Κυριακή, και μετά κάθε Σαββατοκύριακο στον «Ριζοσπάστη».

Από γενιά καλλιτεχνών και αγωνιστών

Ο Γιώργος Κακουλίδης γεννήθηκε το 1956. Ήταν ο τρίτος, στη σειρά, καλλιτέχνης που βγάζει η γενιά του. Ο παππούς του ο Γιώργος ήταν γλύπτης και ήρθε στην Καισαριανή από την Κερασούντα του Πόντου. Ο πατέρας του, Δημήτρης, ζωγράφος με σπουδαίο έργο, γεννήθηκε το 1931.

Η Καισαριανή, η πόλη όπου μεγάλωσε, τον σημαδεύει. Πάντα επέστρεφε σε αυτήν. Άλλωστε, σε αυτήν τη γειτονιά χρωστά το «είναι» του. «Πάντοτε στα δύσκολα ακούω τον ψίθυρο των Διακοσίων του Σκοπευτηρίου, που μου λένε πως ό,τι κάνουμε το κάνουμε για λόγους “ορθοστασίας” ενάντια στην άβυσσο που μας περιβάλλει», αναφέρει στον «Ριζοσπάστη». «Το σπίτι μου ήταν κοντά στο Σκοπευτήριο. Εκεί γεννήθηκε ο ήρωάς μου. Το όνομά του είναι Ναπολέων Σουκατζίδης… Ο άνθρωπος αυτός είναι κομμάτι της Καισαριανής και είναι ο μόνος ήρωας που αγάπησα. Άλλοι στη γενιά μου μπορεί να είχαν ήρωα έναν κινηματογραφικό αστέρα, έναν ποδοσφαιριστή. Εγώ ποτέ δεν σήκωσα τα μάτια μου από τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Χάρις σε αυτή τη γειτονιά που θα προσκυνώ πάντα, σχημάτισα έναν άνθρωπο», θα αναφέρει σε άλλη του συνέντευξη.

Από τα παιδικά του χρονιά συχνάζει στο ατελιέ του πατέρα του. Σε αυτά τα ευαίσθητα μα και καθοριστικά χρόνια για την επόμενη πορεία του, ο Γ. Κακουλίδης επηρεάζεται από λογοτέχνες που σύχναζαν στο ατελιέ του πατέρα του. «Ήταν η underground πλευρά της λογοτεχνίας τότε: Ο Κώστας Ταχτσής, ο Αλέξης Ακριθάκης, ο Μιχάλης Κατσαρός, ο Νίκος Καρούζος». Αυτός μικρός, ανάμεσα σε τόσο σημαντικά πρόσωπα, ρούφαγε τα πάντα. Επιζητούσε να φτιάξει τον δικό του τρόπο, να αφήσει το δικό του ίχνος.

Αργότερα είχε την τύχη να συναναστραφεί και με τους Μίλτο Σαχτούρη και Κωστή Μοσκώφ.

Το 1979 έκανε την παρθενική του εμφάνιση στη λογοτεχνία, με την ποιητική συλλογή «Λίμπερτυ», αναφορά στα ταξίδια του στη θάλασσα (μπάρκαρε έφηβος για 2,5 χρόνια). Από τότε δεν σταμάτησε να δημιουργεί και να γράφει: «Σκοπός μου είναι η αναγνώριση της ποίησης ως μίας εκ των πολεμικών τεχνών. Της ποίησης που κυκλοφορεί μακριά από τους αποστειρωμένους χώρους των διανοουμένων που ανακυκλώνουν τα βιβλιοσκουπίδια τους χωρίς αιδώ. Της ποίησης ως πράξης που ανατρέπει τα αποτρόπαια όρια της Ιστορίας».

Ο Γ. Κακουλίδης στη μακρά, δημιουργική του διαδρομή εξέδωσε 16 ποιητικές συλλογές, 7 πεζογραφήματα, 2 θεατρικά και 2 μαρτυρίες, «Η μαύρη κούρσα του κυρίου Καρούζου» και «Το απόλυτο ρόδο (κείμενα πολιτικής και κοινωνικής καθημερινότητας)». Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από συνθέτες μας, όπως οι Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Κυπουργός, Τάσος Μελετόπουλος, Στάμος Σέμσης κ.ά.

Η ποίησή του δεν ήταν «καθωσπρέπει» και «κολλαριστή». Είναι μαχητική και ασυμβίβαστη. Είναι καταγγελτική. Είναι απότομη και δύσκολη, αλλά και «πλασμένη με εικόνες που λάμπουν σαν πετράδια». Μέσα από την ποίησή του μας έμαθε για εκείνο το λουλούδι που μπορεί να «κρατά τον ουρανό». Στέκεται με συμπάθεια μπροστά στον κατατρεγμένο, μπροστά σε ιστορικά πρόσωπα που δεν φοβήθηκαν το τέλος. Άλλωστε, και ο ίδιος, όπως έλεγε, ήταν «ολόκληρος μια μνήμη».

Με το εμείς μακριά από το εγώ

«Αυτό το στοίχημα που επέβαλαν οι κομμουνιστές του “εμείς”, μακριά από το “εγώ”», τον τραβά για να συναντηθεί με το ΚΚΕ, τους αγώνες και τα ιδανικά του.

Η ιδεολογία, οι αρχές, η Ιστορία, η συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος τον κέρδισαν. Τάχθηκε στο πλευρό του. Γνώριζε καλά ότι η ελπίδα σε αυτές τις τόσο δύσκολες συνθήκες βρίσκεται εδώ.

Συμπαρατάσσεται με τους κομμουνιστές στον αγώνα για να ανθρωπέψει ο άνθρωπος. «Είμαι με τους κόκκινους. Προστατεύουν την ορθοστασία μου, την αξιοπρέπειά μου. Είναι το τελευταίο καταφύγιο για κάθε πνευματικό άνθρωπο», ανέφερε σε δήλωση στήριξης στο Κόμμα στις εκλογές του 2015.

902.gr

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: