Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Οι Κυριακές μου» του Γιώργου Ηρακλέους

Ο Γιώργος Ηρακλέους γεννήθηκε στην Αθήνα, στο Μεταξουργείο, το 1952.

Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, πρώτα στο Φιλολογικό και ύστερα στο Βυζαντινό – Νεοελληνικό  Τμήμα.

Είναι κάτοχος master Λογοτεχνίας με θέμα «Αποκάλυψη της Σεφερικής ιδεολογίας μέσα από το Ναυάγιο της Κίχλης».

Επίσης έλαβε DEA στην  Κοινωνιολογική Ερμηνευτική της Λογοτεχνίας από το Πανεπιστήμιο της Λιέγης.

Δημοσίευσε πλήθος από λογοτεχνικά, παιδαγωγικά άρθρα και μελέτες, καθώς και συμμετείχε σε μια σειρά από λογοτεχνικά και κοινωνιολογικά συνέδρια.

Ελάχιστα ποιήματά του έχει δημοσιεύσει σε λογοτεχνικά περιοδικά, εφημερίδες και ιστοσελίδες. Πρόσφατα επιμελήθηκε την έκδοση του “Ατέχνως”, Σκληρός Απρίλης, του 2020 μ.Χ., στην οποία συμπεριλαμβάνονται και ποιήματά του.

Υπηρέτησε με πάθος και συνέπεια τη δημόσια εκπαίδευση και τον ταξικό εκπαιδευτικό συνδικαλισμό.

Διατελεί Πρόεδρος του Συλλόγου Εργατικής & Λαϊκής Επιμόρφωσης -Λαϊκού Πανεπιστημίου “ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ” από τις 22 Ιανουαρίου 2020.

Παράλληλα συλλειτουργεί και σαν στιχουργός τραγουδιών. Συνεργάστηκε κατά  χρονολογική σειρά με τους συνθέτες: Γ. Μέτσικα, Νίκο Παπακώστα, Χρύσανθο Μουζακίτη, Μίμη Πλέσσα, Βαγγέλη Κορακάκη κ.α.

Τραγούδια του ερμήνευσαν σε CD ή συναυλίες: οι Χάρις Αλεξίου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Έλενα Κυρανά, Αιμιλία Νομικού, Μαρία Σουλτάτου, Βαγγέλης Κορακάκης και ο ίδιος, η Νάντια και ο Νίκος Καραγιάννης με τους οποίους συνδημιούργησε στην πρόσφατη εμφάνισή τους ως συνθετών το νέο CD με τίτλο «Σχήματα & σημάδια (Άνοιξη, 2020 μ.χ., ΤΑ ΠΑΘΗ)».

Παρουσίασε σε σειρά συναυλιών τη ζωή και το έργο της Σωτηρίας  Μπέλλου, της Μαρίκας Νίνου, του Βασίλη Τσιτσάνη και του Απόστολου Καλδάρα, με ερμηνεύτρια τη Νάντια Καραγιάννη και οι οποίες μεταδόθηκαν από το κρατικό ραδιόφωνο.

Νικόλας Άσιμος – Γιώργος Ηρακλέους

Οι Κυριακές μου

Στην ιερή μνήμη του φίλου και συμφοιτητή, Νικόλα  Άσιμου!

Έγιναν οι Κυριακές κόμπος σφιχτός στον λαιμό μου,
περνάνε οι ώρες μονάχα με τη μουσική,
ακόμα και οι λυπημένες!
Η μοναξιά φοβάται το ασυγκίνητο.
Πόσο σιχαίνομαι τους καφενόβιους χειμώνες,
τις γερασμένες ενοχές, τα ψεύτικα χαμόγελα.
Τις Κυριακές ο αγέρας μυρίζει ανάγκη και το ανεκπλήρωτο.
Αφήνω τη φωτογραφία σου στο τραπέζι,
κλείνω τις κουρτίνες να μη βλέπω
τα γεράνια στο μπαλκόνι.
Κι ύστερα ξαφνικά θυμάμαι
πως Κυριακή βρέθηκε νεκρός
στο σπίτι του κι ο Άσιμος, ο συμφοιτητής μου,
με πεταμένα τα ψυχοτρόπα χάπια στο σκονισμένο πάτωμα, μικροί αναρχικοί κύκλοι.
Αχ!, ρε μπαγάσα, δεν περνάω καθόλου καλά εδώ χάμω,
στην ψυχή μου δεν φτάνει πια κανένας.
Έλα και κούρνιασε εσύ μέσα της με το πάσο σου,
σε παρακαλώ…

Ιανουάριος 2021, από τη συλλογή “Οι δραπέτες”

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.