Μοναξιά κι αγκυλωτός σταυρός – Πώς δικαιολογούσε η Φρειδερίκη την ένταξή της στη χιτλερική νεολαία

Σαν σήμερα στις 6 Φλεβάρη 1981 έφευγε από τη ζωή στη Μαδρίτη Φρειδερίκη Λουίζα Θύρα Βικτώρα Μαργαρίτα Σοφία Όλγα Καικιλία Ισαβέλλα Κρίστα (η τελευταία κλείνει, πριγκίπισα του Αννόβερου, γνωστότερη ως Φρειδερίκη, βασίλισσα των Ελλήνων. Από τα ποικίλα κατορθώματά της, εκείνο που την εποχή της αποκάλυψής του είχε προκαλέσει την μεγαλύτερη αίσθηση στην ελληνική κοινή γνώμη, που εξέφραζε εξάλλου τη λατρεία της στη βασίλισσα μέσω του γνωστού προσωνυμίου “Φρίκη”, ήταν η ένταξή της στο Σύνδεσμο Γερμανίδων Κορασίδων (BDM), παράρτημα δηλαδή της χιτλερικής νεολαίας για κορίτσια. Αυτό έγινε μάλιστα πριν η ένταξη στην οργάνωση καταστεί υποχρεωτική και αφορούσε και τα αδέρφια της. Με δυο από αυτά, τον Κρίστιαν και τον Βελφ – Χάινριχ, εικονιζόταν εξάλλου στη διαβόητη καρτ – ποστάλ όπου η ίδια εμφανίζεται με τη στολή της ναζιστικής οργάνωσης.

Όπως είναι φυσικό η συγκεκριμένη αποκάλυψη προκάλεσε σάλο, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και την πατρίδα της τη Γερμανία. Έτσι λοιπόν, η τότε βασίλισσα ανέλαβε το 1964 να “εξηγήσει” στους δημοσιογράφους την επιλογή της, ρίχνοντάς την στα … μοναχικά παιδικά της χρόνια:

“Ήμουν τότε ίσως 14 ετών. Ζούσαμε σε ένα μεγάλο παλάτι, σχεδόν ποτέ δεν έβλεπα κάποιο άλλο παιδί, λαχταρούσα συντρόφους να παίξω. Τα μόνα παιδιά με τα οποία μπορούσα να παίξω ήταν τα παιδιά των υπηρετών μας. Μια μέρα είδα κάποιο από αυτά τα παιδιά με ένα είδος στολής. Τότε ρώτησα που μπορώ να αποκτήσω κι εγώ μια τέτοια στολή”. Τότε η πριγκίπισα έλαβε τη στολή της χιτλερικής και πήγαινε από “6 ως 8 μήνες” όπως ισχυρίστηκε μαζί με τις κόρες των υπηρετριών μια φορά τη βδομάδα στις βραδιές του BDM. H μοναξιά και ο συγχρωτισμός με τις κατώτερες τάξεις παρασύρουν αθώες πριγκηποπούλες στην αγκαλιά των ναζί, άλλο αν η μεγάλη πλειονότητα της γερμανικής αριστοκρατίας ασπάστηκε με ενθουσιασμό τον μέχρι χθες “πληβειακό” εθνικοσοσιαλισμό, διαβλέποντας σε αυτό την καλύτερη διασφάλιση των ταξικών της συμφερόντων.

Όπως και να ‘χει, ακόμα κι αν μπορούσαν να εξηγηθούν τα νεανικά “ολισθήματα” της βασίλισσας, σίγουρα δεν μπορεί να έχει το ακαταλόγιστο για όλες τις μετέπειτα πράξεις της στο θρόνο της Ελλάδας, που τόσο πόνο σκόρπισαν σε μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού. Εξάλλου το πόσο είχε επηρεαστεί, συνειδητά ή μη από το κλίμα στη χιτλερική νεολαία, διακρίνεται κι από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τους τρόφιμους στις διαβόητες “παιδουπόλεις” της.