«Για μια χώρα που υποφέρει, δεν υπάρχει άλλη Πρωτοχρονιά από την ήττα των εχθρών της» Χοσέ Μαρτί

Ήταν Πρωτοχρονιά του 1959, όταν ο επαναστατικός στρατός των “μπαρμπούδος” έμπαινε στην Αβάνα, σφραγίζοντας τη νικηφόρα πορεία της Κουβανικής Επανάστασης. Ο Φιντέλ, ο Τσε, ο Καμίλο, ο Ραούλ, όλοι οι κομαντάντε και χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες της Επανάστασης που γκρέμισε το αμερικανόδουλο καθεστώς του δικτάτορα Μπατίστα, θα έφερναν στο προσκήνιο τον Κουβανικό λαό, βάζοντας τα θεμέλια της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Ένα χρόνο νωρίτερα, Πρωτοχρονιά του 1958, στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα, οι αντάρτες του Φιντέλ Κάστρο γιόρταζαν την έλευση του νέου έτους, που προμήνυε το τέλος του μισητού δικτάτορα και του καθεστώτος του. Στο κέντρο της φωτογραφίας διακρίνεται ο κομαντάντε Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.

Η έναρξη της επανάστασης τοποθετείται το καλοκαίρι του 1953, όταν ο Φιντέλ Κάστρο με τους συντρόφους του αποπειράθηκε να καταλάβει το στρατόπεδο  Μονκάδα.Μπορεί αυτή προσπάθεια να απέτυχε, όμως δεν έκαμψε το ηθικό και την ορμή των αποφασισμένων για την ανατροπή, επαναστατών.

Στις 25 Νοεμβρίου του 1956, συνολικά 82 επαναστάτες, μεταξύ αυτών ο Φιντέλ Κάστρο, ο αδελφός του Ραούλ και ο Τσε Γκεβάρα, ταξίδεψαν με το πλοιάριο Γράνμα, από τον ποταμό Τούξπαν του Mεξικoύ με προορισμό την Κούβα, όπου έφτασαν στις 2 Δεκεμβρίου. Κατά την αποβίβασή τους, δέχθηκαν επίθεση από τα στρατεύματα του καθεστώτος, από την οποία επέζησαν 15-20 αντάρτες που κατάφεραν να ανασυνταχθούν και να καταφύγουν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα, στο νότιο μέρος του νησιού. Με σημείο εκκίνησης την επίθεση αυτή, ο Τσε Γκεβάρα έλαβε ενεργό μέρος στις ένοπλες δραστηριότητες τον επαναστατών και υπήρξε ο πρώτος επαναστάτης στον οποίο δόθηκε το αξίωμα του Διοικητή (Κομαντάντε) του Επαναστατικού Στρατού της Κούβας, στις 21 Ιουλίου 1957.

Κατά τους επόμενους μήνες ο ανταρτοπόλεμος στην Σιέρρα Μαέστρα εναντίον των κατά πολύ ισχυρότερων δυνάμεων του Μπατίστα, ήταν ιδιαίτερα εκτεταμένος. Τα καθεστωτικά στρατεύματα τύγχαναν και της ενεργής υποστήριξης των Ηνωμένων Πολιτειών σε πολεμικό υλικό και τεχνογνωσία, παρ’όλα αυτά το επαναστατικό κίνημα σταδιακά εδραιώθηκε στον νότο της χώρας και ιδιαίτερα στην ύπαιθρο.

Από τις πιο αποφασιστικές συγκρούσεις του αγώνα υπήρξε αυτή που κατέληξε στην κατάκτηση της Σάντα Κλάρα στις 29 Δεκεμβρίου 1958.

Την Πρωτοχρονιά του 1959 ο στόχος του ένοπλου αγώνα για τον έλεγχο της χώρας πραγματοποιήθηκε. Ο λαϊκός αντάρτικος στρατός αφού κατέλαβε το Κάστρο Καμπάνια, μπήκε θριαμβευτής στην Αβάνα.

Ο δικτάτορας Μπατίστα διέφυγε στη Δομινικανή Δημοκρατία, φοβούμενος ότι είχε έρθει η ώρα να πληρώσει για τα φρικτά εγκλήματα κατά του κουβανικού λαού.

Η 1η του Γενάρη είναι η ημερομηνία που η Κουβανική Επανάσταση θριάμβευσε, ήταν η πιο όμορφη Πρωτοχρονιά, με νικητή τον ίδιο το Λαό. Η νίκη αυτή, δεν αφορούσε μόνο τον κουβανικό λαό όμως, ήταν μια νίκη που είχε αντίκτυπο σε παγκόσμιο επίπεδο. Απέδειξε πως υπάρχει δοαφορετικός δρόμος, από αυτόν που οι ΗΠΑ είχαν προδιαγράψει.

Το νέο καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε στην Κούβα με την επιτυχία της επανάστασης το 1959 εξακολουθεί να έχει τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας μέχρι και σήμερα, σε πείσμα του καπιταλιστικού συστήματος που προσπάθησε και προσπαθεί με κάθε τρόπο να το αλώσει.