Καύσωνας… στην «Ψηφιακή Ελλάδα»
Κι αν αναλογιστεί κανείς ότι το καλοκαίρι ουσιαστικά μόλις άρχισε, άρα τα πιο δύσκολα είναι μπροστά, τότε ξεδιπλώνεται ξανά όλη η εγκληματική πολιτική με την οποία δίνουν μάχη για την καθημερινή επιβίωση ο λαός και τα παιδιά του…
Καύσωνας…
Τα σχολεία; Βράζουν, με τους μαθητές να καλούνται μαζί με το άγχος των εξετάσεων να διαχειριστούν και τις αποπνικτικές συνθήκες σε ακατάλληλες αίθουσες που θυμίζουν κλιβάνους. «Φέρτε ανεμιστήρες» ήταν η απάντηση από δημοτικές αρχές, πάντα στο πλαίσιο της «ατομικής ευθύνης» και αφού πρώτα η κυβέρνηση σήκωσε ψηλά τα χέρια.
Οι γειτονιές; Καμίνια, πόσο μάλλον εκεί που «σκάνε» και συμβάντα όπως αυτό στην Κάτω Κηφισιά, με το εργοστάσιο που τινάχτηκε στον αέρα και τους κατοίκους να καλούνται μέσω «112» να …αναλάβουν τις ευθύνες τους, να κλειδαμπαρωθούν δηλαδή στα σπίτια τους. Κι αυτό χωρίς να ξέρει κανείς τι άφησε στα πνευμόνια τους το δηλητήριο που εισπνέουν από χτες.
Οι χώροι δουλειάς; Θερμοκήπια! Ειδικά οι υπαίθριες δραστηριότητες μετατρέπονται σε βασανιστήρια. Εδώ βέβαια η «ατομική ευθύνη» πάει περίπατο, αφού επαφίεται από την κυβέρνηση στην εργοδοσία, η οποία αξιοποιεί τις ανεπαρκείς «συστάσεις» του υπουργείου και τους ανύπαρκτους ελέγχους, για να εξαναγκάζει τους εργαζόμενους σε δουλειά ακόμα και με 40 βαθμούς θερμοκρασία!
…ασυδοσίας
Όλα τα παραπάνω δεν συμβαίνουν σε καμιά προϊστορική εποχή, αλλά στην «Ψηφιακή Ελλάδα» του 21ου αιώνα, της κοσμογονίας του Ταμείου Ανάκαμψης, των ρεκόρ σε ανταγωνιστικότητα και επενδύσεις, για τα οποία καμαρώνουν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Κι αν αναλογιστεί κανείς ότι το καλοκαίρι ουσιαστικά μόλις άρχισε, άρα τα πιο δύσκολα είναι μπροστά, τότε ξεδιπλώνεται ξανά όλη η εγκληματική πολιτική με την οποία δίνουν μάχη για την καθημερινή επιβίωση ο λαός και τα παιδιά του.
Οπότε, το «μόνο ο λαός σώζει τον λαό», η αλληλεγγύη και η διεκδίκηση αποτελούν τη μόνη διέξοδο για να σταθούν όρθιοι οι εργαζόμενοι απέναντι στον «καύσωνα» της κρατικής και εργοδοτικής ασυδοσίας.
Ό,τι ξορκίζουν δηλαδή οι δυνάμεις του κεφαλαίου και του συστήματος, που την ίδια στιγμή καλούν τον λαό να κάτσει στη γωνία, φορτώνοντάς του από πάνω και την «ατομική ευθύνη».
Από τη στήλη “Από…μέρα σε…μέρα” του σημερινού Ριζοσπάστη
