Καινούργιο νομοσχέδιο φέραν για την Παιδεία / Το μέλλον μας ενέχυρο κι αρχαία τραγωδία Γιατί αυτοί μας θέλουνε στο βράχο τους δεσμώτες / Και το συκώτι να μας τρων οι γύπες ιδιώτες Κι επιχειρήσεις στήνουνε για τη δική τους τάξη / Γι’ αυτό και εισάγουν στα ΑΕΙ τον Νόμο και την Τάξη
Ένα ποίημα του Αντώνη Μπουντούρη
Πουλώντας ρόπαλα παλούκια και σφεντόνες…
“Η Ελλάδα, που λες, δεν είναι μόνο πληγή…”
Πάει ένας χρόνος που είμαστε στα σπίτια μας κλεισμένοι 200 χρόνια ελεύθεροι μα πολιορκημένοι
“Τρυπώ τις φλέβες μου για να χαθώ απ’ τα χαρτόκουτα, απ’ τη δουλειά που μ’ έπνιξε κι έπειτα μου στέρησε η ρουφιανιά πλησίον της χριστιανικής σου δουλοπρέπειας…”
Ο πολιτοφύλακας που πεθαίνοντας από τα πυρά των γιάνκηδων έγραψε με το αίμα του το όνομα του Fidel. Ζει μονάχα όποιος πεθαίνει / με την καταχνιά μπροστά του / και την ξαστεριά στο αίμα.
“Χέρι βαρύ, αρπακτικό/ της γης τον πλούτο συγκεντρώνει/ λίγοι να τον γεύονται…” – Δυο ποιήματα του Στρατή Γαλιάτσου
«Εμείς,/ καθένας από μάς,/ κρατάμε μέσα στη γροθιά μας/ τους κινητήριους ιμάντες του σύμπαντος…» – Αποσπάσματα από τον πρόλογο του Γιάννη Ρίτσου στην έκδοση «Μαγιακόβσκη – Ποιήματα» και το ποίημα «Σύννεφο με παντελόνια» σε απόδοση του ίδιου.
“Εσύ θα επιμένεις σαν να μετράς το χρόνο με τις σειρές των πετρωμάτων σάμπως να ’σουν σίγουρος πως θα ’ρθει μια μέρα όπου οι χωροφύλακες κ’ οι επαγρυπνητές θα βγάλουν τις στολές τους.”
