Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Μέσα στη σκοτεινή ταβέρνα απόψε πίνουμε σκυφτοί Χάρε από δω για λίγο πέρνα με της αλήθειας τον ποιητή Κι αν σε μεθύσουμε όλοι αντάμα ίσως να γίνει κάνα θάμα.”
“Και τα μαλλιά σου άπλωσες πάνω στο προσκεφάλι σα νάταν ένας ουρανός, θάλασσα μυρωμένη…”
Αιώνια η μνήμη του Δημήτρη Γληνού, αυτού του πνευματικού ογκόλιθου, αυτού του αγωνιστή κομμουνιστή Φιλοσόφου – Κοινωνιολόγου – Παιδαγωγού, αυτού του σημαντικού κοινωνικού κεφαλαίου του λαού μας.
Θα απαγγελθούν έργα ποιητών και θα ερμηνευτούν από μουσικό σύνολο, τραγούδια αγαπημένα και ορόσημο στη πάλη των ανθρώπων για μια καλύτερη κοινωνία.
“Στις ακρογιαλιές της Ιθάκης μαρμάρωσε το τέλος του ταξιδιού, ακόμα κι η πατούσα μας το νιώθει απάνω στην καυτή την άμμο κι αλλάζει γρήγορα τα βήματα μην τυχόν καεί!…”
“Αυτός ο μαύρος τόπος Θα πρασινίσει κάποτε. … Και μες στους σκοτεινούς δρυμούς με τις νεκρές αγάπες Εκεί που πέτρωσε ο καιρός ένα παρθένο φύλλο Στα στήθια που σιγότρεμε μια δακρυσμένη τριανταφυλλιά Θα λάμπει ένα άστρο σιωπηλό σαν ανοιξιάτικη μαργαρίτα…”
“Στην εποχή μας όλοι οι μύθοι ανατρέπονται κι υπάρχει απάντηση για κάθε απορία… Κι είναι σαφές, πως οι αδέκαστοι που έπονται, θα δώσουν βήμα στη ζωή κι ελευθερία!”
“Γη άλλη πατρίδα μου δε δέχομαι ακόμα κι αν με κρέμαγαν από τις φλέβες, μένω εδώ όμηρος της αγάπης για τη μάντρα του σπιτιού μου, …. κι όλα τους τα σταυρώματα δε με συντρίβουν…”
“Κι όταν έρθει η στιγμή, γίνονται αστραπές, αλλάζουνε τον κόσμο και χτίζουν τις υπερούσιες πολιτείες πάνω στη γη!”
