Τιμή σ’ όσους μες στην ομίχλη πολεμάνε, τιμή στον κάθε μαχητή, στον κομισάριο, τιμή στα ολόγιομα φεγγάρια που περνάνε, τιμή στου Στάλινγκραντ τον ήλιο-προλετάριο. (Πάμπλο Νερούδα: Νέος ύμνος αγάπης στο Στάλινγκραντ, 1943)
Πέντε ποιητές εμπνέονται και γράφουν για τον Στάλιν, και ένα ποίημα που έγραψε ο ηγέτης του ΚΚ (μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους.
ΣΕΒΟΜΑΙ όποιον με μια δυνατή Έναν τύραννο κάτω σωριάζει: Τον τιμώ και σταλιά δε με νοιάζει Ποιας πατρίδας το χώμα πατεί. (Χοσέ Μαρτί, Απλοί Στίχοι)
“Εξήντα μέρες, Εξήντα νύχτες, Στην Πολιτεία να φτάσουμε πουν’ το ψωμί περίσσο!”
“Κι αν πειναλέοι γυρνάμε ολημερίς, κι αν ξενυχτούμε κάτου απ’ τα γεφύρια, επέσαμε θύματα εξιλαστήρια του “περιβάλλοντος”, της “εποχής”.”
Ένα φορτίο αβάσταχτης ζωής κυλά ανέμελα στον αθέριστο κάμπο αναζητώντας την αιώνια θάλασσα…
“Μα όσες άγριες κι αν ήρθαν τρικυμίες – δεν επνίγη! μήτε οχτροί το νικήσαν, μήτε ψεύτικοι φίλοι. …………………. Το ταξίδι μεγάλο και μακριά το λιμάνι μα σοφό το καράβι και τη ρότα δε χάνει…”
Πεζογράφος και ποιητής, συγγραφέας πολλών πολυδιαβασμένων βιβλίων, ο Μενέλαος Λουντέμης διώχτηκε σκληρά για τις ιδέες του, φυλακίστηκε, εξορίστηκε για χρόνια και γνώρισε την αναγκαστική πολιτική προσφυγιά. Τα βιώματά του αποτυπώνονται στα έργα του.
“Εγώ γεμάτος έρωτα. Εσύ χαρές γεμάτη…” – Τρία ερωτικά ποιήματα του Ρήγα Γκόλφη
Για τους δολοφόνους της πατρίδας μου, για τους δεσμοφύλακες της πατρίδας μου, για τους χλευαστές της πατρίδας μου, θέλω το μίσος του Λένιν, θέλω τη γροθιά του Λένιν, θέλω το μπαρούτι του Λένιν.
