Ο κομμουνιστής λογοτέχνης Δημήτρης Ραβάνης – Ρεντής βρέθηκε δίπλα στους φοιτητές στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, κατά τη διάρκεια της οποίας έγραψε τα 16 ποιήματα της συλλογής του «Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέμβρη».
Την αγκαλιά μου άνοιξα μέσα για να σε κλείσω μα δε χωρούσες γιόκα μου στους δρόμους άναψαν φωτιές με κόπο ανασαίνω μαζί με τα συντρόφια μου για σε στους δρόμους τρέχω.
Πέντε τραγούδια που έχουν νικήσει το χρόνο και σημάδεψαν γενιές και τον αιώνα που πέρασε. Ένα μικρό μουσικό οδοιπορικό σε τραγούδια σε στίχους του Νότη Περγιάλη.
“…Προχωρείτε! Αυτός ο δρόμος είναι στρωμένος με τα πτώματα των κακών και των τεμπέληδων. Γρήγορα, λίγο πιο γρήγορα! Εκεί κάτω, πέρα από τη νύχτα, οι μέλλουσες ανταμοιβές οι αιώνιες, θα τις αφήσουμε να μας ξεφύγουν;…”
Ο Ζακ Πρεβέρ, χάρη στην καθημερινή γλώσσα που χρησιμοποιεί στην ποίησή του, θεωρήθηκε λαϊκότροπος ποιητής. Η «Βροχή και λιακάδα» (La Pluie et le beau temps) κυκλοφόρησε το 1955, όταν διέμενε στο Παρίσι, στη συνοικία των καλλιτεχνών στη Μονμάρτρη.
Τα κύρια θέματα ήταν η ζωή, η αγάπη, η αντίσταση – ήρωές του, οι φτωχοί και καταπιεσμένοι. Από το 1945 η ποίηση του Ανθία καταγράφει σύγχρονα γεγονότα, ειδικά την αντίσταση της Ελλάδας και Κύπρου, την ελπίδα για κοινωνική αλλαγή, την πάλη εναντίον της ξένης κυριαρχίας, για δικαίωση και ελευθερία.
Εσύ ήσουν πάντα Μηχανή κ α ι γρανάζι Ο κόσμος όλος
“…Νυχτώσαμε στη γη μα δεν αλλάξαμε γιατί ‘χαμε το δίκιο μας σημαία…”
«Δεν ήταν ανάγκη, κι όλ’ αυτά τα δώρα, – είπε ο βουλευτής – έννοια σου, παιδί μου, κ’ έφταξεν η ώρα που θα διοριστείς».
Συνεργάστηκε με τον παράνομο «Ριζοσπάστη»: «Ο κομμουνισμός είναι το τελευταίο ατού της ταλαιπωρημένης ανθρωπότητας. Αν αποτύχει και σ’ αυτό, δεν της απομένει παρά η επιστροφή στο σκοτάδι και την αποκτήνωση». Στα 1932 δημοσίευσε στο περιοδικό Νέοι Πρωτοπόροι το πεζό ποίημα «Τραγούδι για το ξύπνημα του προλεταριάτου».
