“…Να έχεις πεθάνει από καιρό και όμως να ζεις μέσα από την ιστορία, Καπετάνιε μου, την κέρδισες με το σπαθί σου την υστεροφημία Και αυτό ακριβώς θα πει αθανασία!”
“…Κάηκαν τα χείλη από τα λόγια που δεν είπαμε ποτέ, κανένας μας δεν μιλούσε χρόνια τώρα. ………………. Ποτέ σου δεν κατάλαβες πως είμαστε όλοι μετανάστες στο ίδιο δουλεμπορικό σαπιοκάραβο…”
“…ονειρευτήκαμε κι εμείς μια ακτή μια που σε παίρνει ο ύπνος γλυκά φανταστήκαμε την άμμο στα δάχτυλα τα ρούχα τα στεγνά και την σιωπή ενός σπιτιού που όλοι κοιμούνται ήσυχοι…”
95 χρόνια από τη γέννηση του Τσε. Ο πόλεμος μεταξύ αμερικανοΝΑΤΟικής Ουκρανίας και Ρωσίας παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τα δυο ποιήματα που ακολουθούν, ενός Αμερικανού και ενός Ρώσου, αποδεικνύουν πως ο Τσε, όπως η αληθινή ποίηση, είναι μια μεγάλη πατρίδα δίχως φράχτες.
“Αυτή η χώρα έχει για θεό της, ό,τι βολεύει και ό,τι συμφέρει. Φτάνει μόνο να σκύβεις το κεφάλι, ο από πάνω, να πιστεύεις, πάντα ξέρει.”
Το αφιέρωμα περιλαμβάνει προβολές ταινιών και θα κλείσει με εκδήλωση αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του (Πρόγραμμα)
Με τα ποιήματά της η Μαριάνθη Αλειφεροπούλου Χαλβατζή μας ταξιδεύει στη νιότη της, στην ωριμότητά της, στους αγώνες της στο κοινωνικό και στο επαγγελματικό επίπεδο, στα συναισθήματα και τους στοχασμούς της για τον έρωτα, για τη γυναίκα, για τον άνθρωπο συνολικά.
“…όλα τ’ αυλάκια της καρδιάς και του νου σε καλούνε σε αγώνα και πάλη, πρόσεχε μην παραιτηθείς!”
Με ένα τριήμερο (σήμερα Παρασκευή 9 – Κυριακή 11 Ιουνίου) αφιερωμένο στον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, από τους κύριους εκφραστές της Επτανησιακής Σχολής, συνεχίζεται η ενότητα των «Λογοτεχνικών Αφιερωμάτων» του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας.
Στην αγκαλιά μου θα σε σφίξω, συγκινημένος πιο πολύ, Μέσα σ’ αυτόν τον άνεμο που εσύ μας έμαθες να τον ονοματίζουμε Με ονόματα βγαλμένα από τις τσέπες σου, Κι ας ήσουν κιόλας πεθαμένος.
