– Γιάννη Ρίτσο, ποιητή μας, σ’ αγαπούσαμε πολύ. Η αγάπη μας παρακάλεσε πολύ να κερδίσεις τη μάχη, μα όπως κι εσύ το γράφεις, οι παρακλήσεις των αδυνάτων δεν εισακούγονται…κι εδώ, Γιάννη Ρίτσο, ο θάνατος κάνει πιο αισθητή την αδυσώπητη επέμβασή του: Γιατί όλα όσα λέγονται και γίνονται γύρω σου τα ’ξερες, τα πρόβλεπες, τα φανταζόσουν.
Ο Τάσος Λειβαδίτης και οι «Μαρτυρίες» του Γιάννη Ρίτσου
Αγάπησα την έρημο, τους ξερούς οπωρώνες, τα φτηνομάγαζα, τα δυνατά ποτά. Σύρθηκα στους δημόσιους δρόμους και με κλειστά τα μάτια παραδόθηκα στον ήλιο, στο Θεό της Φωτιάς. Ρεμπώ, 20 Οκτωβρίου 1854 – 10 Νοεμβρίου 1891
Ο Κ. Παρορίτης ήταν ο πρώτος Έλληνας λογοτέχνης που διώχτηκε από το επίσημο κράτος για τις ιδέες που διατύπωσε στα έργα του. Έχει ενταχθεί στις γραμμές του ΚΚΕ, ακόμα από την ίδρυσή του, και συνεργάζεται με δημοσιεύματά του με το Ριζοσπάστη. Έχει βιώσει ολόκληρη την ως τότε ιστορία του σοσιαλιστικού κινήματος στη χώρα μας και την απεικονίζει στο έργο του.
Τι κι αν μισή η καρδιά βαθιά μου υφαίνει το νήμα της ζωής στον αργαλειό των οραμάτων; Μύριες ζωές υφαίνουνται μαζί και την κρατάνε πλατύτερη απ’ τη γη – μια πυραμίδα θεμελιωμένη στον Άνθρωπο, με την κορφή στον ίλιγγο του αιθέρα σφηνωμένη.
Στις καταθέσεις του Τολστόι – άρθρα, γράμματα, ημερολογιακές σημειώσεις – είναι αποτυπωμένο το διάγραμμα του ανερχόμενου πυρετού όσο η Ρωσία πλησίαζε τις κρίσιμες χρονολογίες του ρωσοϊαπωνικού πολέμου και της επανάστασης του 1905. Ότι η απολυταρχία έπνεε τα λοίσθια, το λέει και το γράφει με απόλυτη βεβαιότητα.
Ο σοσιαλισμός ήταν ο πρώτος ιδεολογικός έρωτας και του Ντοστογιέφσκι. Μ’ αυτή την πρώτη αγάπη μπήκε στη λογοτεχνία, γι’ αυτήν πήγε στο κάτεργο. Αποκεί γύρισε σκεφτικός κι έπειτα από μερικά χρόνια (1864) τον κέρδιζε ο ιδεολογικός αγώνας κατά των σοσιαλιστών. Όλο το λογοτεχνικό έργο κι ο στοχασμός του ως το τέλος είναι αδύνατο να αποσπαστούν από το θέμα του σοσιαλισμού.
«Τα ίδια τραβούμε και μεις. Ο γιος της αντικρινής μας κρύβεται να μην τον πιάσουνε. Τον άντρα της διπλανής τον πιάσαν. Μαθημένα τα βουνά από χιόνια…» – Απόσπασμα από το βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου «Σαν τα τρελά πουλιά»
«Ο θάνατος του Κομσομόλου» ήταν ένα από τα πρώτα τραγούδια του Κόκκινου Στρατού και για πρώτη φορά τραγουδήθηκε από το Πρώτο Σύνταγμα Ιππικού, με κυβερνήτη τον Σεμιόν Μπουντιόνι.
Η ποιήτρια Δώρα Μοάτσου – Βάρναλη γεννήθηκε στις 3 του Νοέμβρη 1895 και έφυγε από τη ζωή στις 16 του Μάρτη 1979. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1927. Ήταν παντρεμένη με τον Κώστα Βάρναλη.
