Βαθύς γνώστης της ρωσικής γλώσσας και του ρωσικού πολιτισμού ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος ασχολήθηκε με τη μετάφραση σπουδαίων έργων της ρώσικης λογοτεχνίας, σύγχρονων και παλαιότερων. Εξαιρετικό δείγμα της μεταφραστικής του δουλειάς αποτελεί και η απόδοση της Αφήγησης της Εκστρατείας του Ίγκορ.
Ο ίδιος δήλωνε πως ο πόλεμος τον διαπαιδαγώγησε, όχι μόνο μέσω της φρίκης του, αλλά και λόγω της σημασίας του ως ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Δε ζητάει να πείσει το έθνος να πάρει τη λαϊκή γλώσσα, του έδωκε τη γλώσσα. Και την έδωκε απαρτισμένη, κανονισμένη, με μιας.
Ω, μητέρα!… Γυναίκα μοναδική που γέννησες κάποια αυγή τις δικές μου μέρες, που απελευθέρωσες το φως του ήλιου στα δικά μου μάτια
Η Στέπα του Αντόν Τσέχοφ κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1888 και θεωρείται από τα πιο δημοφιλή πεζογραφήματά του. Το 1960 η Έφη Πλιάτσικα – Πανσελήνου επιμελήθηκε λογοτεχνικά τη μετάφραση της Στέπας από τα ρωσικά. Η μετάφραση άρχισε να δημοσιεύεται στις 15 Μαρτίου 1960 και ακολούθησαν δεκατέσσερις συνέχειες. Ο Θανάσης Νιάρχος συγκέντρωσε τις συνέχειες και το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του πήρε μορφή σε μια καλαίσθητη έκδοση που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2018 από τον Καστανιώτη.
“Το σημαντικότερο είναι να συγκινήσεις, πάει να πει να πείσεις με συναισθηματικό τρόπο. Και πάνω απ’όλα να δώσεις στον αναγνώστη την ευκαιρία να συμπληρώσει την ιστορία. Με μια λέξη: Να είσαι υποβλητικός”.
Η 9η Μάη 1945 είναι καταγεγραμμένη στην ιστορία ως η μέρα που παραδόθηκε άνευ όρων η ναζιστική Γερμανία. Είναι η μέρα λήξης του Β’ Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Λίγες μέρες πιο πριν την 1η Μάη 1945 η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο καρφώνεται στο Βερολίνο, στην καρδιά του ναζιστικού κτήνους.
Όταν ο μεγαλύτερος φιλόσοφος του 19ου αιώνα συνάντησε το μεγαλύτερο ποιητή του 16ου αιώνα.
Πιστός υπερασπιστής του λαού. Στέκει αναμφισβήτητα πλάι στο μεγάλο μας Γληνό. Δάσκαλος κι αυτός του λαού. Δάσκαλος του Έθνους. Συχνά έλεγε: Ήθελα τα παιδιά να μορφωθούν και να αποκτήσουν πρακτικές δεξιότητες. Όμως όχι για τον εαυτό τους. Όχι για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους. Τι να τα κάνουν όλα αυτά, αν δεν διαθέτουν τη μόρφωση και τις ικανότητές τους για το καλό των άλλων, του συνόλου, της κοινωνίας.
Και σ’ αυτήν τη Πρωτομαγιά οι στίχοι μου πολυβόλα να γαζώνουν στο σάπιο οικοδόμημα πέτρα να μη μείνει
