Στις 2 του Απρίλη 1994 έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Πουρναράς (Μπόσης), δάσκαλος και σπουδαίος λογοτέχνης, που στάθηκε στο πλευρό των αδικημένων και καταπιεσμένων, στρατεύτηκε στην υπόθεση του δίκιου τους και αφιέρωσε την ζωή και το έργο του στον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και την εξάλειψη των αιτιών που γεννούν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ξεκίνησε από την Κομμουνιστική Νεολαία, τα επόμενα χρόνια όμως ακολούθησε τη συχνή για ομότεχνους του πορεία αποστασιοποίησης από το σοσιαλιστικό καθεστώς. Αν και υποβάθμιζε την πολιτική διάσταση του έργου του, η ιδιότητα του “αντικαθεστωτικού συγγραφέα” έπαιξε σημαντικό ρόλο για την αποθέωση που γνώρισε κυρίως τις δεκαετίες ’70-’80.
Η σχέση της με την Κώστα Καρυωτάκη ήταν ευχή και κατάρα για την πρόσληψη της ποίησης της μετά το τέλος της πολύ σύντομης ζωής της.
Κι όταν σ’ έστησαν στον τοίχο δε δείλιασες. Έσφιγγες ακόμα μες στα χέρια σου εκείνο το κόκκινο γαρίφαλο του μέλλοντος…
Τραγούδησε τους μόχθους του λαού του, από τον οποίο κι ο ίδιος αναδείχθηκε, με ένα τεράστιο έργο, που σημαδεύτηκε από τις κοσμογονικές περιπέτειες του πρώτου τρίτου του 20ου αιώνα. Αν και από νωρίς συνδέθηκε με το επαναστατικό κίνημα, δίστασε αρχικά να συνταχθεί με την Οχτωβριανή Επανάσταση, αργότερα ωστόσο εξελίχθηκε στο κατεξοχήν λογοτεχνικό “πρόσωπο” της ΕΣΣΔ εντός κι εκτός χώρας.
Ήταν νύχτα 26 προς 27 του Μάρτη 1964, όταν βρέθηκε νεκρός στο κατάστρωμα του επιβατηγού «Κολοκοτρώνης», ο Φώτης Αγγουλές. Ο προλετάριος ποιητής ταξίδευε απ’ τη Χίο στον Πειραιά όταν ξεψύχησε, έχοντας στις τσέπες του μόλις είκοσι δραχμές και στην καρδιά του τον πόνο, τις αγωνίες και την ελπίδα για καλύτερες μέρες όλων των καταπιεσμένων κι αδικημένων της γης.
Πρόκειται για μυθοπλασία, όπως όλες οι ουτοπίες, έχει όμως κάτι να μας πει για τα ήθη των πειρατών και τις αντιλήψεις τους. Πρόκειται για μια ουτοπία με ιστορικά θεμέλια. Άλλωστε, όπως μας θυμίζει ο Όσκαρ Ουάιλντ, “Ένας χάρτης που δε συμπεριλαμβάνει την ουτοπία, δεν αξίζει να του ρίξεις ούτε μία ματιά”.
Με αφορμή τα 54 χρόνια από τότε που έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος μας προλετάριος ποιητής Φώτης Αγγουλές, δείτε ένα τρυφερό, ζωντανό μουσικό αφιέρωμα στη μνήμη του, από την πατρίδα του τη Χιό.
Μια αγγελία για την πώληση μιας σπάθης ενός ξεχασμένου σήμερα βασιλιά και συγγενή του Ναπολέοντα γίνεται η απαρχή ενός γοητευτικού ταξιδιού μεταξύ παρόντος και παρελθόντος.
Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο εκδήλωσης του 46ου Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο με θέμα: «Οκτωβριανή Επανάσταση, 100 χρόνια: Διαρκής έμπνευση για συγγραφείς και κινηματογραφιστές»
