Ένα λουλούδι άνθισε στη δροσεράδα του κήπου μου κι ανήγγειλε τον εξάγγελο της εξεγερμένης νιότης σου.
Ένα διήγημα που μπορεί να ταιριάζει με αυτό που αποκαλούμε «ατμόσφαιρα των ημερών», όμως θίγει ζητήματα της κοινωνίας μας διαχρονικά, κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο μεγάλος Παπαδιαμάντης…
Ένα σπανιότατο, σχεδόν άγνωστο, δημοσίευμα που αναφέρεται στον σημαντικότατο ποιητή, συγγραφέα, κριτικό και μεταφραστή Γιώργο Κοτζιούλα, έχουμε την τιμή να παρουσιάσουμε στο αναγνωστικό κοινό, σήμερα, που συμπληρώνονται 110 χρόνια από τη γέννησή του (ο Γ. Κοτζιούλας γεννήθηκε στις 23 του Απρίλη 1909).
Η συγγραφή ήταν το μέσο διαφυγής και καταγγελίας, με ηθικούς και όχι συνειδητά πολιτικούς όρους, του «κορσέ» της ταξικής και πατριαρχικής κοινωνίας.
Η απήχησή του δεν οφειλόταν μόνο στη σκανδαλώδη θεματολογία του και τις αφηγηματικές του αρετές, αλλά και στο ότι είχε μια συνεπή αντισοβιετική κι αντικομμουνιστική στάση, που εξηγείται απόλυτα με βάση τη βιογραφία του.
Ο Αλέξανδρος Μάτσας δεν είναι από τους ευρύτερα γνωστούς ποιητές. Το έργο του παραγνωρισμένο και άδικα υποτιμημένο όπως και τόσων άλλων. «Είναι ο ποιητής που όχι με ηχηρό, αλλά με βαθειά αισθαντικό τρόπο αποτύπωσε καίριες στιγμές από την σύγχρονή μας ιστορία: ως παθιασμένος εραστής της.»
Εκείνο το «πρώην» κόκκινος είναι μέγιστος τίτλος για να ανέλθεις στα ανώτερα των αστικών αξιωμάτων.
«Οι ιστορίες του Με-τι είναι μια συλλογή φιλοσοφικών, πολιτικών και ηθικών σκέψεων γύρω από προβλήματα της επικαιρότητας. Κάθε φορά που ο Μπρεχτ ερχόταν αντιμέτωπος με ένα τέτοιο ζήτημα, έγραφε μια μικρή ιστορία. Τα δούλευε για πολύ καιρό. Νομίζω ότι αναζητούσε έναν τρόπο να εκθέσει τη διαλεκτική μέθοδο.»
Η επιστημονική φαντασία στην “ανατολή” υπήρξε ζωντανή, δημιουργική και, το πιο σημαντικό, δεν αποτελούσε τον φτωχό συγγενή του Αμερικανικού παραδείγματος αλλά συγκροτούνταν ως διακριτή κουλτούρα η οποία αντικατοπτρίζει τις ιδιαιτερότητες της οικοδόμησης του σοσιαλισμού αλλά κυρίως το κλίμα οραματισμού και κοινωνικών προβληματισμών που απασχολούσαν τη σοβιετική κοινωνία.
Όλα τα μέλη επλησίασαν το φέρετρο, που βρισκότανε στη μέση της σάλας, για να ιδούνε καλύτερα, όταν άξαφνα το φέρετρο άνοιξε μόνο του και μια νέα γυναίκα, σχεδόν γυμνή, που δεν ήταν βέβαια η Αγία Δανάη, επήδηξε από μέσα.Αδύνατον να περιγραφεί τι έγινε τότε. Οι τρεις καλόγεροι, οι τρεις παπάδες και οι τρεις δεσποτάδες, σκεπάζοντας το πρόσωπο με τα ράσα τους, έβγαζαν φωνές απεγνωσμένες…
