Ο Αλέξανδρος Μάτσας δεν είναι από τους ευρύτερα γνωστούς ποιητές. Το έργο του παραγνωρισμένο και άδικα υποτιμημένο όπως και τόσων άλλων. «Είναι ο ποιητής που όχι με ηχηρό, αλλά με βαθειά αισθαντικό τρόπο αποτύπωσε καίριες στιγμές από την σύγχρονή μας ιστορία: ως παθιασμένος εραστής της.»
Εκείνο το «πρώην» κόκκινος είναι μέγιστος τίτλος για να ανέλθεις στα ανώτερα των αστικών αξιωμάτων.
«Οι ιστορίες του Με-τι είναι μια συλλογή φιλοσοφικών, πολιτικών και ηθικών σκέψεων γύρω από προβλήματα της επικαιρότητας. Κάθε φορά που ο Μπρεχτ ερχόταν αντιμέτωπος με ένα τέτοιο ζήτημα, έγραφε μια μικρή ιστορία. Τα δούλευε για πολύ καιρό. Νομίζω ότι αναζητούσε έναν τρόπο να εκθέσει τη διαλεκτική μέθοδο.»
Η επιστημονική φαντασία στην “ανατολή” υπήρξε ζωντανή, δημιουργική και, το πιο σημαντικό, δεν αποτελούσε τον φτωχό συγγενή του Αμερικανικού παραδείγματος αλλά συγκροτούνταν ως διακριτή κουλτούρα η οποία αντικατοπτρίζει τις ιδιαιτερότητες της οικοδόμησης του σοσιαλισμού αλλά κυρίως το κλίμα οραματισμού και κοινωνικών προβληματισμών που απασχολούσαν τη σοβιετική κοινωνία.
Όλα τα μέλη επλησίασαν το φέρετρο, που βρισκότανε στη μέση της σάλας, για να ιδούνε καλύτερα, όταν άξαφνα το φέρετρο άνοιξε μόνο του και μια νέα γυναίκα, σχεδόν γυμνή, που δεν ήταν βέβαια η Αγία Δανάη, επήδηξε από μέσα.Αδύνατον να περιγραφεί τι έγινε τότε. Οι τρεις καλόγεροι, οι τρεις παπάδες και οι τρεις δεσποτάδες, σκεπάζοντας το πρόσωπο με τα ράσα τους, έβγαζαν φωνές απεγνωσμένες…
Όλοι μας έχουμε συνδυάσει την Παναγία των Παρισίων με ένα όνομα .. Κουασιμόδος.. Παρότι το ομότιτλο βιβλίο, με την εκκλησία, του Βίκτωρα Ουγκώ είχε πρωταγωνίστρια την 16χρονη τσιγγάνα Εσμεράλδα, τελικά ήταν ο Κουασιμόδος ο οποίος αγαπήθηκε περισσότερο από αυτή, τόσο που στην αγγλική έκδοση του έργου ο τίτλος αντί για ”Notre Dame de Paris” έγινε ” The Hunchback o Notre-Dame” δηλαδή ”Ο καμπούρης της Παναγίας των Παρισίων”.
Σαν σήμερα, στις 15 του Απρίλη 1896, έφυγε από τη ζωή ο ποιητής και μεγάλος διηγηματογράφος Γεώργιος Βιζυηνός. Η βραβευμένη κοινωνική – βιογραφική ταινία του Λάκη Παπαστάθη, που εκπροσώπησε τον ελληνικό κινηματογράφο σε πολλά διεθνή Φεστιβάλ, είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του σημαντικού αυτού λογοτέχνη.
Ποίημα που γράφτηκε με αφορμή την κατάσταση στη Βενεζουέλα.
«…Όχι, αυτός ο κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος, ποτέ πια δε θα γίνει δικός σου. Δε σε πρόδωσε εκείνος, είναι τα μάτια σου που τον έχουν προδώσει…»
Κολασμένος βράχος! Σπάρθηκε με τα κόκαλα ανεκτίμητων παλικαριών μας. Μα θα γίνει σύμβολο. Θα μάθει όλη η Ελλάδα το μαρτύριο που τραβήξαμε μόνο και μόνο για τη λευτεριά της. Όχι γιατί αγαπούσαμε απλά τη ζωή μας. Μα γιατί αγαπούσαμε την Ελλάδα και το λαό της – O Μενέλαος Μούστος (Δάφνης) στο βιβλίο του «Αφηγήσεις για το Δημοκρατικό Στρατό», περιγράφει το πέρασμα της Νιάλας…
