“Δόξα στις αντάρτισσες όχτες σου, στα ματωμένα σου νερά,/ στην αφρισμένη κοίτη σου, στην πύρινή σου θέληση,/ που βάστηξαν τον όλεθρο, που ξέσκισαν το σατανά,/ που βόηθησαν τον άνθρωπο/ να ξαγναντέψουν οι λαοί ξανά/ την Κόκκινη Σημαία…”
Τιμή σ’ όσους μες στην ομίχλη πολεμάνε, τιμή στον κάθε μαχητή, στον κομισάριο, τιμή στα ολόγιομα φεγγάρια που περνάνε, τιμή στου Στάλινγκραντ τον ήλιο-προλετάριο. (Πάμπλο Νερούδα: Νέος ύμνος αγάπης στο Στάλινγκραντ, 1943)
Πέντε ποιητές εμπνέονται και γράφουν για τον Στάλιν, και ένα ποίημα που έγραψε ο ηγέτης του ΚΚ (μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους.
Κ’ ύστερα τον μιμήθηκαν όλες οι μεραρχίες κι άρχισαν να φτιάχνουν τέτοια σκιάχτρα. Οι στρατιώτες διασκέδαζαν πολύ μ’ αυτό. Έκανε από κουρέλια το ομοίωμα του Χίτλερ, τόντυσε με μια γερμανικιά χλαίνη, τούβαλε μουστάκι και τσουλούφι από βαμένο στουπί και του κρέμασε μια επιγραφή: «Ρίχτε μου»…
Τα διδακτικά εγχειρίδια των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (ΚΝΛ) για τις τρεις τάξεις του Γυμνασίου και τα αντίστοιχα βιβλία του εκπαιδευτικού εισήχθησαν το σχολικό έτος 2006-2007.
Για πρώτη φορά συνειδητοποιούσα ότι θα μπορούσα να μάθω γράμματα και να φύγω από τα κούμαρα, τις παγίδες, την πείνα. Και ήταν η πρώτη φορά που συμπάθησα αυτόν το δάσκαλο που ήταν πολύ αυστηρός και μας κοκκίνιζε τις τρυφερές παλάμες με ραβδιές με κράνινη βέργα που εμείς τη φέρναμε γι’ αυτό το σκοπό!
ΣΕΒΟΜΑΙ όποιον με μια δυνατή Έναν τύραννο κάτω σωριάζει: Τον τιμώ και σταλιά δε με νοιάζει Ποιας πατρίδας το χώμα πατεί. (Χοσέ Μαρτί, Απλοί Στίχοι)
“Εξήντα μέρες, Εξήντα νύχτες, Στην Πολιτεία να φτάσουμε πουν’ το ψωμί περίσσο!”
“Κι αν πειναλέοι γυρνάμε ολημερίς, κι αν ξενυχτούμε κάτου απ’ τα γεφύρια, επέσαμε θύματα εξιλαστήρια του “περιβάλλοντος”, της “εποχής”.”
Ένα φορτίο αβάσταχτης ζωής κυλά ανέμελα στον αθέριστο κάμπο αναζητώντας την αιώνια θάλασσα…