«Είναι 21 χρόνια σαν σήμερα, που η Ελλάδα έσπασε τις αλυσίδες. Η ημέρα αυτή του Ευαγγελισμού είναι ημέρα χαράς και δακρύων. Χαιρόμαστε για το μέλλον, κλαίμε για τη σημερινή υποδούλωση. Τι να πω για το παρόν; Η διαφθορά είναι τόσο γενική κι έχει τόσο βαθιές ρίζες, ώστε προξενεί κατάπληξη. Όταν οι αίτιοι αυτής της κατάστασης χτυπηθούν εντελώς, τότε θα είναι μια ηθική αναγέννηση…»
“Τ’ άσπρα φτερά σας να είχα, τρελά της θάλασσας πουλιά, τη λυγμική σας τη λαλιά, που όλο αναλύεται σ’ εξάηχα…”
Ο Ιούλιος Βερν με πήρε απ’ το χέρι και διασχίσαμε με την ίδια άμαξα τη σιβηρική στέπα, θαυμάσαμε τις κορυφογραμμές της Παταγονίας, δαμάσαμε τα κύματα του ωκεανού με τη θαλαμηγό «Ντύνκαν» και με τον «Ναυτίλο» του πλοιάρχου Νέμο προσεγγίσαμε σκοτεινούς βυθούς με αλλόκοτους κατοίκους.
Αφού τα μεγάλα δεν τα μπορούμε, ας δώσουμε τουλάχιστον ρυθμό στον φόβο
Η ποίηση είναι η αλήθεια μέσα σε έναν αφάνταστα φανταστικό ψεύτικο κόσμο
Κάθε κεφαλαιοκράτης που κατάφερε να κάνει εξήντα χιλιάδες λίρες από έξι πένες, συνήθιζε πάντα να εκφράζει την απορία του γιατί οι εξήντα χιλιάδες πιο κοντινοί του εργάτες δεν κατάφεραν να κάνουν καθένας τους εξήντα χιλιάδες λίρες από έξι πένες και, λίγο πολύ, τους κατηγορούσε γιατί δεν πέτυχαν το μικρό αυτό κατόρθωμα. Αυτό που έκανα εγώ, μπορείτε και σεις να το κάνετε. Τι κάθεστε λοιπόν;
Δεν αποζήταγε πια σημεία και τέρατα αγίων. Τι να ’βρίσκε στα χαρτιά; Εδώ ήτανε, σε τούτο τον κόσμο τα μεγάλα σημεία.
Ένα σπάνιο ποίημα του αλησμόνητου ΕΑΜίτη παιδαγωγού Χάρη Σακελλαρίου
“Τόσο η Μαρία Σουρή όσο και ο ποιητής ήσαν στην καθημερινή τους ζωή τόσο απλοί και απροσποίητοι, που, μα το θεό, προκαλούσαν στους αισθαντικούς ανθρώπους συγκίνησι και στους άλλους άκρα συμπάθεια. Το σπίτι αυτό από το οποίον πέρασαν χιλιάδες, ήτανε, το κατ’ εξοχήν εντευκτήριο των λογίων, ποιητών και πεζογράφων και των πνευματικών εν γένει ανθρώπων.”
Ο τιτάνιος αγώνας του σοβιετικού λαού και του στρατού του στη μάχη του Στάλινγκραντ συνεγείρει τον Γιώργο Κοτζιούλα. Ο Στάλιν βρίσκεται στα στόματα και τις καρδιές του δοκιμασμένου λαού, στις πόλεις και τα χωριά, που ονειρεύεται να ζήσει αδελφωμένος μια ζωή λεύτερη και ειρηνική. Τον λαό αφουγκράζεται ο ποιητής…
