Εδώ καθόταν μόνο και μόνο για να μην κάθεται στην άθλια τρύπα της. Δεν καταλάβαινε τίποτα από Κόμμα και συνδικάτο. Ήξερε μονάχα πως αυτά τα πράγματα τα έβριζαν οι άνθρωποι όπου δούλευε, τόσο χοντρά όσο έβριζαν και την ίδια…
Η ποιητική συλλογή «Τζορτζ Φλόϊντ» του Νίκου Γαλάνη προσπαθεί να καταδείξει ζητήματα φυλετικού ρατσισμού, καταπίεσης, εκμετάλλευσης, κρατικής καταστολής και ταξικής απόρριψης που βιώνει η εργατική τάξη σε όλα ανεξαιρέτως τα καπιταλιστικά κράτη.
Συγκλονισμένος από τον θάνατο του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, ο Γιώργος Κοτζιούλας θα γράψει το διήμερο 26-27 του Ιούνη 1945, το μακροσκελές ποίημα «Ο Άρης νεκρός». Ο Τζουμερκιώτης ποιητής και συγγραφέας, βγαίνοντας στο βουνό θα βρεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη.
Ο Κ. Βάρναλης, “αν και ασχολήθηκε και διέπρεψε ως μελετητής, μεταφραστής και κριτικός, ιδιαίτερα του αρχαίου ελληνικού δραματολογίου, παρατηρούμε ότι δεν ασχολήθηκε πιο επισταμένα με τη δραματουργική παραγωγή, παρ’ όλο που διέθετε και την τέχνη και την τεχνική του δράματος” – Κείμενο του διακεκριμένου παιδαγωγού και συγγραφέα Θανάση Ν. Καραγιάννη
Ένα ποίημα του Ισίδωρου Καρδερίνη
“Τ’ άρματά μας ζωστήκαμε πάλι, στης τιμής για να βγούμε το δρόμο…” Ο κομμουνιστής Γάλλος ποιητής και συγγραφέας Ανρί Μπασίς βρέθηκε τον Ιούνη του 1949, μαζί με τον Πωλ Ελυάρ, ανάμεσα στους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ στο Γράμμο.
Πώς να χωρέσεις στο μικρό σονέτο Τσε Γκεβάρα;
“Δεν ζηλεύω τις λέξεις σου ζηλεύω τον χρόνο που πλάθει την ανάσα…”
«Χαίρομαι που καταλάβατε γιατί σας δώσαμε τα όπλα. Για να σκοτώνετε. Να σκοτώνετε τους εχθρούς της πατρίδος και όποιον σάς πειράξει την αδελφή. Δε φαντάζομαι να είναι κανείς που να μην πήρε ακόμα όπλο»
“…Γίνεται ο σεισμός που ταράζει τα θεμέλια, Μιας πολυκατοικίας που τα υπόγεια ζητάνε λίγη θέα. Γίνεται σύνθημα γραμμένο σε τοίχο κατάλευκο Capitalism means I can’t breathe…”
