Δύο ανέκδοτα ποιήματα από την ποιητική συλλογή του Γιώργου Ηρακλέους “Ρήματα, ο άρτος της ζωής. Ποιήματα. Επιλογή 1969-2020”, που αναμένεται σύντομα να εκδοθεί και να κυκλοφορήσει.
Ένα ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Είναι κακό πράμα η ανηθικότητα. Γι’ αυτό, πρέπει να είμαστε ηθικοί. Το ότι η ηθική είναι προτέρημα, φαίνεται κι από το ότι διδάσκεται και στα σχολεία. Έτσι δεν είναι; Αν ήτανε κάτι κακό, θα διδάσκονταν;
“Το ξέρω, αλλά υπάρχουν και χειρότερα, φαντάσου να ‘σουν ΜΑΤατζής”
Κι αν δίπλα μου έρθει ο σκουπιδιάρης κάποιος να του πει μη με μαζέψει άνθρωπος είμαι όχι σκουπίδι.
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εντύποις, η δίγλωσση ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Μανιάτη «Εγκλωβισμένος σ’ έναν άδικο κόσμο». Πρόκειται για σύγχρονη μαρξιστική ποίηση, με χαρακτήρα επαναστατικό, αβανγκαρντιστικό.
«Αυτό που δίνουμε στους νέους είναι το αποδεικτικό υλικό για όσα βρίσκονται μπροστά στα μάτια τους· είναι τα στοιχεία που συνθέτουν ολόκληρο το έργο μιας επανάστασης. Αυτό που δίνουμε στους νέους είναι ένας σκοπός άξιος υπεράσπισης, ένας σκοπός δίκαιος, ένας σκοπός ηρωικός, ένας σκοπός ιερός. Αυτό που δίνουμε στους νέους είναι ένας σκοπός όμορφος…» Κομαντάντε Φιδέλ Κάστρο Ρους, 10 Αυγ. 1962.
“Μ’ ένα σκληρό λιθάρι χαράζω τ’ όνομά σου πάνω στην πέτρα, νάρχουνται αργότερα οι ανθρώποι να προσκυνούν…Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας…”
“Έγραψαν πολλοί για το σκάκι ο Αναγνωστάκης, ο Καβάφης, ο Στασινόπουλος, ο Μπόρχες· ωραία ποιήματα δε λέω εγώ όμως προτιμώ την παρτίδα…”
Είχε πολλά να διηγηθεί, μα πιο πολύ περηφανευόταν για μια γοργόνα μπλε και κόκκινη, που ένας μάστορης των τατουάζ του είχε σταμπάρει στα μαλακά του μπράτσου του. Όταν τέντωνε το χέρι κι ανοιγόκλεινε την παλάμη, αυτή χόρευε ένα υποβλητικό χορό της κοιλιάς. Με πολλή σοβαρότητα μου έλεγε, πως όταν το πλοίο του περνούσε από το Κολόμπο της Κεϋλάνης…
