“Αυτό, τότε, είναι ομορφιά, είπαμε, Παιδιά που με θαυμασμό κοιτάζουν τ’ αστέρια, Είναι ο σκοπός και το τέλος…”
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Θέλουνε μπάλωμα τα αθλητικά σου τα παπούτσια, τρύπησαν από τις πορείες, που σε συντροφεύανε και εσύ αλλάζεις τα κορδόνια μόνο, γιατί χρωστάς το νοίκι…”
“«Η έγνοια μου, το αίμα μου τα νιάτα σου, η οργή σου» τα λόγια του τα στερνά…”
Θα προβληθεί οπτικοακουστικό υλικό από την ιστορία του πολιτικού τραγουδιού στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο με επιμέλεια και κείμενα του Φώντα Λάδη και θα ακουστούν ζωντανά τα τραγούδια του άλμπουμ.
“Παιδιά της βιτρίνας και του ενυδρείου, κάποιας οθόνης και μιάς μηχανής, δημιουργήματα εργαστηρίου, καινούργια γρανάζια παλιάς μηχανής…”
“Έχασε τον δρόμο στα χαλάσματα η φάτνη θαμμένη κάτω από ερείπια και κάποιος φώναζε βοήθειαα…”
Παρά τις συνεχείς ιδεολογικές αναζητήσεις του και ακόμα τις ανά περιόδους συντηρητικές εκτροπές του, κάτι που σκόπιμα προβάλλεται υπέρ το δέον, πάνω από το έργο του Καζαντζάκη πλανάται η κομμουνιστική ιδεολογία.
“Δάση από λέξεις αναμετριούνται Άλλες με νάζι και λαγνεία, άλλες αυθάδεις και χορευτικές, Όλες του Σύμπαντος εξασφαλίζοντας τη μουσική αρμονία…”
“Η ζυγαριά του κόσμου μου κληρώνει ψίχουλα, ολονυχτίς τα μοιράζω τα μισά στα πουλιά και τα μισά στους αγγέλους…”
