“Είναι η ώρα που κυλάει μέσα στις φλέβες μας το αίμα όλων των αγαπημένων μας νεκρών…”
“Μια μέρα του χειμώνα απ’ τη ζωή μου ήταν ή μήπως κάποια κι απ’ την δική σου του χιονιά;”
“Ω τιτάνιε Κρητικέ λογοτέχνη Νίκο Καζαντζάκη Τ’ αριστουργήματά σου συναρπαστικά Φύλλα διαμαντένια στο παγκόσμιο δεντράκι Μας έχουν σκλαβώσει πλέρια την καρδιά…”
“Γιατί η ανελέητη ζωή, πολύ μας χτύπησε με τη σκληρή γροθιά της πάνω στο πεινασμένο μας το στόμα. Γι’ αυτό μιλάμε άγρια και στυφά.”
Ο Νίκος Καββαδίας δεν είναι απλώς ο ποιητής της θάλασσας και των ναυτικών. Μιλάει για τη δυνατότητα να ονειρεύεσαι έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, προτρέπει να κάνεις το “αδύνατο” δυνατό
“Μόνο η ψυχή σου κι’ οι έγνοιες της για όλους τους βασανισμένους της γης, αντέχει και δεν παγιδεύεται. Κι’ εκείνα τ’ αθόρυβα και ζεστά δάκρυα, που βρίσκουν χαραμάδες και ξεφεύγουν…”
“Ήταν ο καιρός που ταξίδευε το χελιδόνι χωρίς τ’ αρχικά μας στο ράμφος του. ……………………….. Ήταν εκείνος ο καιρός που δεν υπήρχε ένα άνθος για να γείρει το κεφάλι του στον ώμο ενός πουλιού…”
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κίχλη η νέα συγκεντρωτική έκδοση του ποιητικού έργου του Αργύρη Χιόνη, με τίτλο “Η φωνή της σιωπής, ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1966-2010”
“Στην αντίπερα όχθη του κόσμου Δύο όντα παραλαμβάνουν τα πόδια του Μοχάμεντ Τα γδέρνουν ψάχνοντας τον κορεσμό…”
