Στον Τζο έκανε αναφορά, στον Μάγγο καμία…

Ο πρωθυπουργός αντέδρασε άμεσα στην πρόσθεση ενός γράμματος [ν] στο όνομα του προέδρου της Μητρόπολης του ιμπεριαλισμού στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή, σχετικά με την ερώτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τα φαινόμενα αστυνομικής βίας. Και το κατανοούμε. Γνωρίζουμε τη χρόνια εξάρτηση της παράταξής του από τη χώρα αυτή, οπότε καταλαβαίνουμε και τα εξαρτημένα αντανακλαστικά του σε κάθε ερέθισμα που σχετίζεται με οτιδήποτε που την αφορά.

Δεν είδαμε όμως καμία αντίδραση του πρωθυπουργού στο γράμμα του πατέρα του Βασίλη Μάγγου που διαβάστηκε στο Κοινοβούλιο. Κανένα αντανακλαστικό δεν κινητοποιήθηκε για έναν χαροκαμένο πατέρα που απευθύνεται στον κ. Μητσοτάκη κάνοντας επίκληση στο συναίσθημά του, ζητώντας να πληροφορηθεί το πόρισμα της ΕΔΕ σχετικά με τον θάνατο του παιδιού του που «έφυγε» ένα μήνα μετά τον άγριο ξυλοδαρμό του από δυνάμεις των ΟΠΚΕ και ΜΑΤ κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της μεγάλης διαμαρτυρίας κατά της καύσης σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ – Lafarge.

Ένας πατέρας που τα αναπάντητα ερωτήματα για τον άδικο χαμό του γιου του στοιχειώνουν την καθημερινότητά του και προσθέτουν στον αβάσταχτο πόνο και άλλο πόνο. Τον πόνο της αδιαφορίας και τον πόνο της συγκάλυψης…

Μία αδιαφορία που επιβεβαιώθηκε και εχτές, ακόμα πιο επίσημα, από την παντελή αγνόηση του γράμματος αυτού του πατέρα από τον κ. Μητσοτάκη. Όχι μόνο δεν απάντησε, όχι μόνο δεν έκανε μια στοιχειώδη αναφορά προς αυτόν τον πατέρα, έστω για να απαλύνει λίγο τον πόνο του, αλλά μπέρδεψε και τα ονόματα χωρίς να το πάρει χαμπάρι. Και δεν μπέρδεψε μόνο τις λέξεις, μπέρδεψε και τους ανθρώπους, κάνοντας αναφορά στον Ζακ Κωστόπουλο και όχι στον Μάγγο.

Γιατί προφανώς τα ονόματα αυτά δεν σχετίζονται με κανέναν Αμερικανό πρόεδρο, με κανέναν ιμπεριαλιστή, με κανέναν «προϊστάμενό» του που έχει μάθει να υπηρετεί πιστά και να μην σηκώνει κεφάλι. Τα ονόματα των παραπάνω του δημιουργούν φόβο, θέλει να τα βγάλει από τη μνήμη του γιατί αναφέρονται σε ανθρώπους που έμαθαν στη ζωή τους να αγωνίζονται, να διεκδικούν, να οραματίζονται μια καλύτερη κοινωνία. Σύγχυση του προκαλούν τα ονόματα αυτά και γι’ αυτό τα μπερδεύει. Γι’ αυτό δεν θέλει να τα ακούει. «Κοιτάει από την άλλη» όταν τα ακούει, όπως θα έλεγε και ο Ζακ Κωστόπουλος, αν ζούσε.

«Στοχευμένα και συνειδητά χτυπήθηκε ανηλεώς το παιδί μου, χωρίς να αποτελεί απειλή. Τραυματίστηκε, βασανίστηκε και στο τέλος πάλι συνειδητά πετάχτηκε από αστυνομικούς στον δρόμο έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας, μισοπεθαμένος και αβοήθητος, χωρίς να διαπιστωθεί τίποτα σε βάρος του και χωρίς να του απαγγελθεί καμία κατηγορία“, αναφέρει ο πατέρας του Β. Μάγγου στο γράμμα του, ακολουθώντας τις δημοκρατικές διαδικασίες που του επιτάσσει η συνείδησή του και οι αρχές για τις οποίες το παιδί του αγωνιζόταν. Δεν στάζει μίσος το γράμμα του, ούτε εκδικητικότητα. Δεν επιτρέπει στον πόνο του να μεταλλαχθεί σε άγρια συναισθήματα. Δεν επιθυμεί βία ως απάντηση στη βία που δέχτηκε το παιδί του. Επιθυμεί διερεύνηση. Επιθυμεί δικαίωση. Και τι εισπράττει; Παντελή αγνόηση.

Ο Βασίλης όταν είχε βγει από το νοσοκομείο είχε δηλώσει: «Να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που δεν άφησε άλλο ένα περιστατικό αστυνομικής βίας, αυθαιρεσίας και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων να παραμείνει στη σιωπή και το σκοτάδι»

Μπορεί λοιπόν εσείς κ. Μητσοτάκη να κοιτάτε αλλού και να σφυράτε αδιάφορα, ο κόσμος όμως δεν αδιαφορεί. Ο κόσμος του Βασίλη δεν ξεχνά, δεν σιωπά και θα είναι εδώ για την τελική του δικαίωση. Και όχι μόνο του Βασίλη, όχι μόνο του Ζακ αλλά και όλων των ανθρώπων που αγωνίζονται για ένα κράτος δικαίου, για έναν πιο όμορφο κόσμο που να χωρούν όλοι, ισόνομα σε αυτόν.

Τα ονόματά τους δεν τα ξεχνάμε, δεν τα μπερδεύουμε, γιατί πολύ απλά τα ονόματα αυτά, εμάς μας εμπνέουν και μας δίνουν δύναμη!