Για την «ομορφιά των όπλων μας»…

Θεατή.

Όπου και να στέκεσαι πολιτικά, είτε είσαι «με εμάς» είτε «με τους άλλους», δεν είσαι απλά υποχρεωμένος να αποδεχθείς τα στρατιωτικά μας χτυπήματα ως κάτι σωστό, ενδεδειγμένο και αδιαμφισβήτητο. Είσαι υποχρεωμένος να τα δεις ως «όμορφα», να σου αρέσουν όπως ταιριάζει να σου αρέσει ένα τραγούδι, μια ταινία, ένας πίνακας ζωγραφικής.

Πρωινή εκπομπή στο υπερσυντηρητικό αμερικανικό κανάλι FOX. Γυρνάνε από τις διαφημίσεις με το βίντεο από την ρίψη της Μητέρας Όλων των Βομβών στο Αφγανιστάν (14/04/2017). Το βίντεο, όμως, έτσι όπως το έδωσε στη δημοσιότητα ο Αμερικανικός Στρατός είναι ασπρόμαυρο και χωρίς ήχο. Οπότε, για τις ανάγκες των θεατών τους οι υπεύθυνοι του FOX έπρεπε να το… σουλουπώσουν λίγο.

Για το σκοπό αυτό διάλεξαν σαν υπόκρουσή του μια από τις πιο αιμοδιψείς μπαλάντες κάντρι μουσικής (*), της οποίας οι στίχοι με τους οποίους υμνεί την πολεμική μηχανή των ΗΠΑ θα νόμιζες ότι γράφτηκαν για κάποια παρωδία, για κάποιο επεισόδιο του South Park ή του Family Guy.

«Έι, ο Θείος Σαμ έβαλε το όνομά σου στην κορυφή της λίστας του
Και το Άγαλμα της Ελευθερίας άρχισε να σείει τη γροθιά της
Και ο Αετός θα πετάξει και θα γίνει κόλαση
Όταν θα ακούς την Μητέρα Ελευθερία να χτυπάει την Καμπάνα της (**)
Και θα νιώθεις λες κι όλος ο κόσμος πέφτει επάνω σου.
Με την ευγενική χορηγία του Κόκκινου, του Λευκού και του Μπλε…»

Το ασπρόμαυρο βίντεο δίνει τη θέση του στους αστραφτερούς καναπέδες του στούντιο, στους οποίους κάθονται οι τρεις -επίσης αστραφτεροί- παρουσιαστές κι ο καλεσμένος τους, ο γνωστός δημοσιογράφος Χεράλντο Ριβέρα, με την -ομολογουμένως πιασάρικη- μουσική να σβήνει σιγά σιγά επαναλαμβάνοντας το στίχο «Με την ευγενική χορηγία του Κόκκινου, του Λευκού και του Μπλε». Η μία απ’ τους παρουσιαστές, ενθουσιασμένη απ’ τις εικόνες που μόλις παρακολούθησε, δίνει το λόγο στον καλεσμένο:

«Χεράλντο, του λέει, μπορεί το βίντεο να είναι ασπρόμαυρο, αλλά αυτή είναι η εικόνα της ελευθερίας: κόκκινη, λευκή και μπλε.»

Και της απαντάει ο Ριβέρα, με ένα χαμόγελο που το κάνει ακόμα πιο έντονο το καλοφροντισμένο μουστάκι του:

«Ένα απ’ τα αγαπημένα μου πράγματα στα 16 χρόνια που είμαι εδώ στο FOX, είναι να βλέπω βόμβες να πέφτουν σε κακούς».

(το βίντεο εδώ: https://youtu.be/SFTblmpwYDc)

Στην αντίπερα όχθη, όχι μόνο του τηλεοπτικού φάσματος αλλά και της πολιτικής ταυτότητας, στο κανάλι MSNBC, βιλαέτι των Δημοκρατικών, ο παρουσιαστής και δημοσιογράφος Μπράιαν Γουίλιαμς δυσκολεύεται να κρύψει την έξαψη που του προκάλεσαν οι Τόμαχοκ που εκτοξεύονταν κατά της Συρίας (07/04/2017).

«Βλέπουμε αυτές τις πανέμορφες εικόνες τη νύχτα, απ’ τα καταστρώματα αυτών των δύο σκαφών του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στην ανατολική Μεσόγειο. Μπαίνω στον πειρασμό να απαγγείλω το στίχο του μεγάλου Λέοναρντ Κοέν, ‘Οδηγούμαι απ’ την ομορφιά των όπλων μας’ (***). Και είναι πανέμορφες εικόνες, αγριωπών όπλων, που αστράφτουν για λίγο πάνω απ’ αυτό το αεροδρόμιο.»

Μέσα σε μόλις τριάντα δευτερόλεπτα ο Γουίλιαμς χρησιμοποίησε τρεις φορές τον όρο «ομορφιά» για να χαρακτηρίσει εργαλεία φτιαγμένα για να σκορπούν τον όλεθρο και την καταστροφή.

(το βίντεο εδώ: https://youtu.be/Q4n3SI81m9w)

Θεατή.

Όπου και να στέκεσαι πολιτικά, είτε είσαι «με εμάς» είτε «με τους άλλους», δεν είσαι απλά υποχρεωμένος να αποδεχθείς τα στρατιωτικά μας χτυπήματα ως κάτι σωστό, ενδεδειγμένο και αδιαμφισβήτητο. Είσαι υποχρεωμένος να τα δεις ως «όμορφα», να σου αρέσουν όπως ταιριάζει να σου αρέσει ένα τραγούδι, μια ταινία, ένας πίνακας ζωγραφικής.

Η εικόνα των εκρήξεων πρέπει να σου προσφέρει αισθητική απόλαυση. Να μη σε απασχολούν οι συνέπειες του «μανιταριού» της σε ανθρώπινες ζωές και υποδομές, αλλά το αν αυτό είναι εντυπωσιακό και συμμετρικό.

Ακόμα κι αν δεν μπορείς να αδιαφορήσεις ολοκληρωτικά για την ασχήμια της εξαθλίωσής σου, οφείλεις να ξεχαστείς και να νιώσεις ευφορία απ’ τις εντυπωσιακές εικόνες που σου δείχνουμε.

Στη θέα των οπλικών συστημάτων, σαν παβλοφική αντίδραση, θα πρέπει το μυαλό σου να κατακλύζεται από τους ήχους μιας χαριτωμένης -αν και αιμοδιψούς- μπαλάντας ή ενός ανεβαστικού εμβατηρίου, αντί να σου γεννιούνται τα ερωτήματα «Ποιος; Σε ποιον; Για ποιο λόγο; Με τι συνέπειες;». Και το κορμί σου θα πρέπει αυθόρμητα να λικνίζεται στο ρυθμό αυτής της μουσικής, αντί να σφίγγεται συνειδητά από οργή.

Την ίδια ώρα, ο φασισμός καραδοκεί στη γωνία…

* Περισσότερα για το πώς «ο φασισμός καταλήγει στην αισθητικοποίηση της πολιτικής ζωής» στον επίλογο του δοκιμίου του Walter Benjamin «Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγιμότητάς του», στο «Δοκίμια για την Τέχνη», εκδ. Κάλβος.

(*) Toby Keith – Courtesy Of The Red, White And Blue (The Angry American) – https://youtu.be/ruNrdmjcNTc

(**) Καμπάνα της Ελευθερίας: Ένα απ’ τα σύμβολα του αγώνα των ΗΠΑ για την Ανεξαρτησία. Βρίσκεται στην Φιλαδέλφεια.

(***) “I am guided by the beauty of our weapons”, στίχος απτο “First we take Manhattan” του Λέοναρντ Κοέν.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: