Ένα αστέρι πέφτει-πέφτει…

Σήμερα είναι μια ιστορική ημέρα για την ευρωπαϊκή και τη βρετανική ιστορία, καθώς αυτή η αποχώρηση μεγατόνων, δε μπορεί παρά να έχει πολλούς και ισχυρούς μετασεισμούς που θα ταρακουνήσουν συθέμελα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ασχέτως της όποιας προετοιμασίας και αν έχουν κάνει οι σοφοί των Βρυξελλών.

Παρασκευή 31 Γενάρη του 2020 σήμερα και αν μη τι άλλο είναι μέρα γιορτής! Μια γιορτή ιδιαίτερη καθώς τη γιορτάζουμε λίγοι εδώ στην Ελλάδα, επίσης λίγοι σε όλες τις χώρες της ΕΕ που από 28 σήμερα για πρώτη φορά μειώνονται και γίνονται 27 και τη γιορτάζουν πολλοί και με κάθε επισημότητα στη Μεγάλη Βρετανία, η οποία αποτινάσσει σήμερα από πάνω της τον ευρωδυνάστη και συνεχίζει να πορεύεται μόνη στον καιρό, έξω από την ομπρέλα της ΕΕ. Μια ομπρέλα που είναι τόσο χάρτινη και τρύπια, που δε σε προστατεύει ούτε από το φως του ήλιου, αντιθέτως σε αφήνει εκτεθειμένο στα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών που την κάρφωσαν πρόχειρα στα λασπωμένα χώματα του Μάαστριχτ, το Νοέμβρη του 1993.

Για μας που η αποδέσμευση από την ευρωένωση των μονοπωλίων είναι αυτονόητο και πάγιο αίτημα και όνειρο, σήμερα είναι μέρα χαράς, διότι το φαινομενικά ποικιλόχρωμο και σφιχτοδεμένο πουλόβερ της ΕΕ, ξεκίνησε να ξηλώνεται και μάλιστα την αρχή έκανε μία από τις γραμμές ρεγκλάν του, καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν ένα από τα 12 ιδρυτικά μέλη της ένωσης. Και ενώ οι απανταχού υπέρμαχοι της ευρωένωσης των μονοπωλίων σπαράζουν με δακρυρρόους θρήνους, στη Γηραιά Αλβιώνα απόψε στήνονται χοροί και πανηγύρια, εικαστικά δρώμενα, φωταγωγούνται δημόσια και μη κτίρια και γενικά το κλίμα είναι πιο πανηγυρικό και από το περίφημο χριστουγεννιάτικο Λονδίνο. 

Σαφώς κάποιοι θα σπεύσουν δικαιολογημένα και ολίγον προβοκατόρικα να με ρωτήσουν αν συγκρίνεται το Ηνωμένο Βασίλειο με την Ελλάδα, με όρους οικονομίας και δυναμικής. Σαφώς και δε συγκρίνονται οι δύο χώρες και μάλιστα ακριβώς εκεί βρίσκεται και η απάντηση. Αν μία χώρα σαν τη Βρετανία αποχωρεί από μια ξεκάθαρα οικονομική συμμαχία των μεγαλοκεφαλαιοκρατών (μην ξεχνάτε ότι πρόγονοι της ευρωένωσης ήταν η ΕΟΚ, η ΕΥΡΑΤΟΜ και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα) ύστερα από μία συμπόρευση τριάντα ετών, της οποίας η αποτίμηση έδειξε πως μόνο να χάσει έχει η χώρα σε αυτή την ένωση, τότε τη δουλειά έχει μια χώρα σαν την Ελλάδα, την οποία δεν αποκαλείς και μεγάλη δύναμη, ειδικά σήμερα που είναι χρεοκοπημένη, σε μια ένωση στην οποία τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το γερμανικό πυρήνα και τα ηλεκτρόνια της πρώτης στοιβάδας του που είναι οι κάτω χώρες. Όλοι οι υπόλοιποι περιστρέφονται σε τροχιές μακριά από τον πυρήνα, στις οποίες κάθε τόσο μεταπηδούν, αναλόγως της εκάστοτε ισχύος τους.

Δε θα μπω στη διαδικασία στο παρόν άρθρο να επιχειρηματολογήσω για τα αυτονόητα οφέλη που θα είχε η χώρα αν αποδεσμευόταν από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σαφώς. Κάτι τέτοιο θα διακινδύνευε να διαταχθεί το εορταστικό κλίμα. Θα πω μόνο πως τριάντα χρόνια στην ευρωένωση και είκοσι χρόνια στην ΟΝΕ, κανένα θετικό δεν προέκυψε για τη χώρα μας, παρά μόνο δεινά σε όλα τα επίπεδα. Ενδιαφέρον όμως έχει πως αυτό ακριβώς που στη δική μας περίπτωση ήταν η απόλυτη καταστροφή και παρουσιαζόταν από τα αστικά ΜΜΕ ως η χειρότερη εξέλιξη που θα μπορούσε να συμβεί και έπρεπε να αποφευχθεί με κάθε κόστος, θυσία και τρόπο, δηλαδή το GREXIT, αντιθέτως για το Ηνωμένο Βασίλειο, το BREXIT είναι χαράς ευαγγέλιο, εθνική γιορτή και αναγέννηση της χώρας.

Σε πρόσφατη μάλιστα δημοσκόπηση των Times του Λονδίνου (Γενάρης 2020), σε δείγμα 100.000 πολιτών, εμφανίζεται ποσοστό 71% υπέρ του Brexit, γεγονός που δείχνει ότι όταν η προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ έπαψε την τρομοκράτηση των λαϊκών μαζών, εκείνοι σκέφτηκαν πιο ήρεμα και εν τέλει υποστήριξαν την έξοδο της χώρας τους από την ΕΕ, σε αντίθεση με όσα υποστήριζαν οι υπέρμαχοι του BREMAIN, οι οποίοι θεωρούσαν πως αν γινόταν εκ νέου δημοψήφισμα, το όχι στο  BREXIT θα άγγιζε το 80%. Και μια επίσης αξιόλογη ερμηνεία του γεγονότος αυτού είναι το γεγονός πως όταν διενεργούνται δημοψηφίσματα και εκλογικές μάχες, την ώρα που τα διάφορα ΜΜΕ έχουν λάβει δράση προπαγάνδας, το εκλογικό σώμα δεν μπορεί να κρίνει απερίσπαστο και ανεπηρέαστο και να εκφράσει στην κάλπη την πραγματική του θέληση. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις, όπως στην Ελλάδα, που ενώ το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος είναι συγκεκριμένο, ο πρωθυπουργός και το πολιτικό προσωπικό της χώρας το αγνοεί επιδεικτικά, κάνει μία εντυπωσιακή κωλοτούμπα και αντιστρέφει το αποτέλεσμα κατά το δοκούν.

Σε κάθε περίπτωση, σήμερα είναι μια ιστορική ημέρα για την ευρωπαϊκή και τη βρετανική ιστορία, καθώς αυτή η αποχώρηση μεγατόνων, δε μπορεί παρά να έχει πολλούς και ισχυρούς μετασεισμούς που θα ταρακουνήσουν συθέμελα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ασχέτως της όποιας προετοιμασίας και αν έχουν κάνει οι σοφοί των Βρυξελλών. Απόψε λοιπόν που είναι ένα όμορφο, ανοιξιάτικο βράδυ Παρασκευής, βγείτε με τους φίλους σας, συζητήστε, γιορτάστε το γεγονός και ευχηθείτε “και στα δικά μας οι δεσμώτες…”.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6


Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
5 Σχόλια

  • Ο/Η Γ. Κ. λέει:

    Πολύ φοβάμαι ότι ο φίλος δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς σηματοδοτεί το Μπρέξιτ. Είναι αστείο να λέγεται ότι η νούμερο 2 ιμπεριαλιστική δύναμη στον κόσμο αποτινάζει τα δεσμά κάποιου δυνάστη. Το μόνο που αποτινάζει η βρετανική αστική τάξη είναι η υποχρέωση να παρακολουθεί κάποιους κανόνες ευγενίας στον ανταγωνισμό της με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές. Στο εξής θα μπορεί να προχωρήσει την ιδιωτικοποίηση της υγείας πιο επιθετικά, να αποσαθρώσει ότι έχει μείνει από εργατικά δικαιώματα ακόμα πιο γρήγορα από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο και επομένως να γίνει πιο ανταγωνιστική σε σχέση με τους ‘εταίρους’ της (δηλαδή πιο εκμεταλλευτική σε σχέση με την εργατική της τάξη). Αυτό βεβαίως θα έχει επιπτώσεις και σε εμάς, που προφανώς και θα πρέπει να γίνουμε πιο ‘ανταγωνιστικοί’ για να ανταπεξέλθουμε στο νέο διεθνές περιβάλλον. Κερδάμε σύντροφοι!

    • Ο/Η Διονύσης Μαλαπέτσας λέει:

      Αγαπητέ φίλε Γ.Κ. το τι ακριβώς σηματοδοτεί το Μπρέξιτ θα φανεί εν καιρώ. Ότι ακριβώς μπορούσε η Βρετανία να πράξει πριν την αποχώρησή της από την ΕΕ, για να εξυπηρετήσει το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του, ακριβώς τα ίδια θα πράξει και τώρα. Το διακύβευμα του άρθρου δεν τίθεται στην Βρετανία, αλλά στο γεγονός πως το οικοδόμημα ξεκίνησε να χάνει πυλώνες. Από εκεί και πέρα αν δε συμφωνείς με τη συγκεκριμένη οπτική, που δεν είναι μόνο δική μου αλλά και του ίδιου του Νέου Κομμουνιστικού Κόμματος Βρετανίας αλληλέγγυου με το ΚΚΕ, έχεις κάθε δικαίωμα να εκφράζεις την όποια διαφορετική σου άποψη. Αυτό δε σημαίνει πως εγώ ή κάποιος άλλος που κρίνουμε το Brexit θετικά, δεν αντιλαμβανόμαστε τις επιπτώσεις που θα έχει στην εργατική τάξη διεθνώς.

  • Ο/Η vassilis λέει:

    Φίλε Διονύση. Για τον εγγλέζικο λαό, την εγγλέζικη εργατική τάξη, ισχύει η γνωστή παροιμία:
    “Γαμιέσαι κόρη ‘μ χαίρεσαι, στη γέννα θα τα πούμε”!
    Η Αγγλία, αυτή τη στιγμή, φεύγει από την ευρωενωσιακή ιμπεριαλιστική ομπρέλα, που στο κάτω κάτω, είναι εντελώς αναξιόπιστη και φαιδρή και μπαίνει κάτω από την ομπρέλα του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Έτσι κι αλλιώς, η Βρετανία πάντα ήταν το “τσατσάκι” των Αμερικάνων. Τώρα πήρε προαγωγή. Έγινε προτεκτοράτο τους. Ας μην παρασυρόμαστε από τις αυταπάτες που τρέφει η πλειοψηφία.

    • Ο/Η Διονύσης Μαλαπέτσας λέει:

      Φίλε Βασίλη, δεν είναι θέμα αυταπατών, είναι θέμα βαθύτερης πολιτικής ανάγνωσης ενός γεγονότος που λέει απλά πως το πουλόβερ ξεκίνησε να ξηλώνεται και αυτό αν μη τι άλλο μόνο θετικά μπορεί να κριθεί. Από εκεί και πέρα το αύριο του Ηνωμένου Βασιλείου και με τίνος την ιμπεριαλιστική συμμαχία θα συμπράξει δεν είναι κάτι που με αφορά. Εμένα με αφορά η αποδέσμευση της χώρας μας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Όσον αφορά τη βρετανική εργατική τάξη, όπως είπα και στον φίλο παραπάνω, υιοθετώ τις θέσεις του Ν.Κ.Κ.Β. που κρίνουν την αποδέσμευση από την Ε.Ε ως μία καθυστερημένη νίκη της εργατικής τάξης έστω και υπό αυτές τις συνθήκες και αφήνω εκείνο ως καθ’ ύλην αρμόδιο να την καθοδηγήσει.

      • Ο/Η vassilis λέει:

        Δεν είναι απλά η έξοδος από την ΕΕ. Το Θέμα είναι με τι όρους γίνεται αυτή η έξοδος. Αν είναι να ξεφύγεις από τη Σκύλα και να πέσεις στη Χάρυβδη, δεν έχει καμία αξία, μην σου πω ότι έχει και αρνητικά (ταλαιπωρία της εξόδου, μεταβατικά στάδια…) Πάντα τα βάσανα των λαών μέχρι τώρα, ξεκινάνε με “εορταστικές εκδηλώσεις” και με “γλυκιά προσμονή” που την δημιουργεί η αστική τάξη και σχεδόν πάντα, καταλήγουν σε φαρμάκι.

Κάντε ένα σχόλιο: