“Αγάπη μου, σ’ αγαπώ, όπως και να ’σαι…”
Ο Χικμέτ «τη μοναξιά τη γνωρίζει περισσότερο μέσα στη φυλακή κι όχι ανάμεσα στους ανθρώπους…Τη δέχεται σαν κοινωνικό καταναγκασμό που μπορείς να τον πολεμήσεις, κι όχι σαν αναπότρεπτη μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι μια φυλακή που πρέπει και μπορεί να την γκρεμίσει…»
“…το σπίτι μπογιατίζεται κάθε χρόνο ο πατέρας βγήκε στη σύνταξη η μητέρα χτίστηκε στις κάμαρες…”
Η ποιητική συλλογή «Τζορτζ Φλόϊντ» του Νίκου Γαλάνη προσπαθεί να καταδείξει ζητήματα φυλετικού ρατσισμού, καταπίεσης, εκμετάλλευσης, κρατικής καταστολής και ταξικής απόρριψης που βιώνει η εργατική τάξη σε όλα ανεξαιρέτως τα καπιταλιστικά κράτη.
Συγκλονισμένος από τον θάνατο του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, ο Γιώργος Κοτζιούλας θα γράψει το διήμερο 26-27 του Ιούνη 1945, το μακροσκελές ποίημα «Ο Άρης νεκρός». Ο Τζουμερκιώτης ποιητής και συγγραφέας, βγαίνοντας στο βουνό θα βρεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη.
Ένα ποίημα του Ισίδωρου Καρδερίνη
“Τ’ άρματά μας ζωστήκαμε πάλι, στης τιμής για να βγούμε το δρόμο…” Ο κομμουνιστής Γάλλος ποιητής και συγγραφέας Ανρί Μπασίς βρέθηκε τον Ιούνη του 1949, μαζί με τον Πωλ Ελυάρ, ανάμεσα στους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ στο Γράμμο.
Πώς να χωρέσεις στο μικρό σονέτο Τσε Γκεβάρα;
“Δεν ζηλεύω τις λέξεις σου ζηλεύω τον χρόνο που πλάθει την ανάσα…”
Σε μια εποχή αντιποιητική και μια κοινωνία επιφυλαχτική και απομακρυσμένη από αυτό το είδος ποίησης, το ποιητικό δοκίμιο «Σπιναλόγκα, Βωμός και Ασκληπιείο», της Μαριάνθης Αλειφεροπούλου – Χαλβατζή, έρχεται να καταδείξει ότι δεν έχει σπάσει η αλυσίδα των σημαντικών πνευματικών ανθρώπων και δημιουργών.
