Dysfunctional Attitude: The revolution of Gil Scott-Heron

Με μια μουσική πορεία που ξεκινάει από τα πολυτάραχα 1970s στις ΗΠΑ, ο GSH έπαιζε ένα μείγμα από soul, funk γεμάτο με στίχους που αντανακλούσαν τα καλύτερα στοιχεία της εποχής του. Την αμφισβήτηση των νεαρών, μαύρων εργατών των γκέττο στο ότι αυτός ο κόσμος χωράει τις δυνατότητες, τα ταλέντα και τα συναισθήματά τους.

O Gil Scott-Heron ήταν ένας ωραίος τύπος. Με μια μουσική πορεία που ξεκινάει από τα πολυτάραχα 1970s στις ΗΠΑ, ο GSH έπαιζε ένα μείγμα από soul, funk γεμάτο με στίχους που αντανακλούσαν τα καλύτερα στοιχεία της εποχής του. Την αμφισβήτηση των νεαρών, μαύρων εργατών των γκέττο στο ότι αυτός ο κόσμος χωράει τις δυνατότητες, τα ταλέντα και τα συναισθήματά τους.

Ο GSH δεν είχε ούτε τη βελούδινη φωνή του Marvin Gaye, ούτε το ταπεραμέντο του Curtis Mayfield. Είχε όμως πράγματα να πει. Κάποιες φορές μάλιστα είχε τόσα να πει που δε χώραγε η πολυτέλεια της μελωδίας. Έτσι, άρχισε ένα τρόπο απαγγελίας βασισμένο στο ρυθμό, κάτι που τον κάνει στα μάτια πολλών τον πρώτο MC που είχε δισκογραφία ποτέ.

Οι άνθρωποι που έχουν αναφορά προφανώς είναι πάρα πολλοί, και όχι μόνο στις ΗΠΑ, και όχι μόνο στο hip hop. Όπως θα δούμε και πιο κάτω, μέχρι και κάτι τύποι από τη Θεσσαλονίκη κάπου στα 90ς πήραν έμπνευση από το έργο του. Kαι η πιο διάσημη του ατάκα, “the revolution will not be televised” είναι από τις χαρακτηριστικότερες ατάκες που έχουν γραφτεί ποτέ στη σύγχρονη μουσική.

Home is where the hatred is

Ή αλλιώς, “πατρίδα είναι εκεί που μίσησα και μισήσαν περισσότερο από οπουδήποτε αλλού”.

We Almost Lost Detroit

Γραμμένο μετά από το λιώσιμο του πυρηνικού αντιδραστήρα Ferni 1 που λίγο έλειψε να εξαφανίσει μια από τις κεντρικότερες τότε πόλεις των ΗΠΑ από το χάρτη.

Me And The Devil

Από το δίσκο που βγήκε το 2010, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, τον πρώτο δίσκο που έκανε μετά από 16 χρόνια αποχής από τη δισκογραφία. Προσωπικά είναι το αγαπημένο μου τραγούδι του. Post industrial blues από τον καλύτερο.

Inner City Blues

H ζωή στη μητρόπολη για ένα μαύρο εργάτη δεν ήταν προορισμένη να μοιάσει στο american dream. Και ο Scott-Heron ήταν αρκετά έξυπνος για να το ξέρει αυτό.

The revolution will not be televised

Το, με διαφορά, σημαντικότερο κομμάτι του. Spoken word, σκέψεις με ουσία, μια μπαντάρα που έπαιζε μουσική όπως έπρεπε. Και μια κριτική στη κοινωνία του Θεάματος που θα θαύμαζε και ο Ντεμπόρ.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: