«Δεν είμαι ξένος, ούτε γέρος, μα η σκιά σου…» – Χωρίς Ρεφρέν: Η γέρικη σκιά

«Η γέρικη σκιά» είναι ο τίτλος του νέου, όμορφου τραγουδιού των «Χωρίς Ρεφρέν», σε στίχους – μουσική Κώστα Μουγιάκου.

Η γέρικη σκιά

Βλέπω ένα γέρο, κουρασμένο ταξιδιώτη,
ίδιο ναυάγιο που το ξέβρασε η  ζωή,
σέρνει το βήμα του βαρύ σαν τον στρατιώτη
που μόνο θάνατο και ήττες έχει δει.

Τον αποφεύγω μα εκείνος με καρφώνει
μ’ αυτό το βλέμμα που ποτέ δε συγχωρεί,
με πλησιάζει κι απ’ τον ώμο με γραπώνει
και με τρεμάμενη φωνή εξιστορεί:

Χόρεψα πάνω στο φτερό του καρχαρία,
μ’ έκαψ’ ο ήλιος, το αγιάζι, ο πυρετός.
Είδα να πέφτουν θρόνοι, κράτη, μεγαλεία
της παρακμής να τα σκεπάζει κουρνιαχτός.
Κάποτε είπαν σκλάβος ήμουν, μονομάχος,
εξεγερμένος, με τον Σπάρτακο αδερφός,
πάνθηρας μαύρος ή ο Μοχάμεντ ο πυγμάχος
και ο Ερνέστο που έκανε τα σκοτάδια φως.

Στο απαρτχάιντ χρόνια με αλυσοδέσαν,
Μπόμπι με φώναζαν στης πείνας τα κελιά,
τα όνειρα μου μ’ ένα γέλιο δραπετεύσαν,
γίνηκαν λεύτερα κι ασύλληπτα πουλιά.
Κι αν μαύρη νύχτα στην Γρανάδα μ’ εκτελέσαν,
κι αν στο Σαντιάγο με βασάνισαν φριχτά,
να φυλακίσουν τις κραυγές μου δεν μπορέσαν
“No Passaran! Venceremos! Libertad!”

Ποιος είσαι γέρο; Που σε ξέρω; Τι γυρεύεις;
Από που ήρθες και γιατί παραληρείς;
Τόπους, ανθρώπους και οράματα μπερδεύεις,
ποια Ουτοπία ψάχνεις για να λυτρωθείς;

Δεν είμαι ξένος, ούτε γέρος, μα η σκιά σου,
καθρέφτης, χίμαιρα κι’ αντικατοπτρισμός,
κουρέλια που ‘μειναν απ’ τα ιδανικά σου.
Είμαι ο παλιός σου και ο νέος σου εαυτός!
Και όσο φίλε η ψυχή σου ξεμακραίνει
απ’ όλα αυτά που σε πυρπόλησαν βαθιά,
τόσο η φλόγα στην καρδιά σου θα μικραίνει
μέχρι να σβήσει αυτή η γέρικη σκιά!

– Ερμηνεία/ακουστική κιθάρα/φυσαρμόνικα: Κώστας Μουγιάκος

– Φωνητικά: Ζέτα Κολιού

– Πιάνο/πλήκτρα: Γιώργος Δούλγερης

– Ηλεκτρική κιθάρα: Πάρης Παρασίδης

– Μπάσο: Γιάννης Μαυρίδης

– Τύμπανα: Βαγγέλης Τόμπρος

– Μίξη/mastering: Πάρης Παρασίδης