Τζέσικα Λανγκ: ”Όταν σταματάς να ζητάς, απεγνωσμένα, πράγματα απο την ζωή, εκείνη στα δίνει”

Η Τζέσικα Λανγκ ξεκίνησε την καριέρα της επειδή ήταν απλά όμορφη, όπως έλεγαν. Κατάφερε να γίνει ο φόβος και ο τρόμος της Μέριλ Στριπ στην διεκδίκηση των ρόλων. Σήμερα μετά από τόσα βραβεία κανείς δεν αμφισβητεί το ταλέντο της.

Γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Μινεσότα των Η.Π.Α στις 20 Απριλίου του 1949, από μια νοικοκυρά και έναν πατέρα δάσκαλο -πωλητή και ό,τι άλλο εργατικό επάγγελμα μπορείτε να φανταστείτε. Μεγάλωσε με δυο μεγαλύτερες αδερφές και ένα μικρότερο αδερφό σε διάφορες πόλεις της Αμερικής εξαιτίας των επαγγελμάτων του πατέρα της. Αυτό την έκανε, από τα  μικρά της χρόνια, ιδιαίτερα μοναχική, μια που δύσκολα στέριωναν για πολύ κάπου σαν οικογένεια. Από την άλλη πλευρά της έδωσε μια ελευθερία και προσαρμοστικότητα την οποία χρησιμοποίησε στο έπακρο τα επόμενα χρόνια της ζωής της.

Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο της Μινεσότα το 1967 από το Τμήμα Καλών Τεχνών και ένα χρόνο μετά λαμβάνει μαθήματα φωτογραφίας σε ιδιωτικό στούντιο. Εκεί γνωρίζεται με τους νέους φωτογράφους Πάκο Γκράντε και τον Μώρις Σέιμουρ στα μαθήματα του Τζέι Χινς. Ο Πάκο Γκράντε γίνεται ο πρώτος της μεγάλος έρωτας. Εκείνος καταγόμενος από μεσοαστική οικογένεια γιατρών της Ισπανίας αναζητά τον εαυτό του μέσα από την τέχνη της φωτογραφίας αντιδρώντας, όπως όλη  εκείνη η ρέμπελη γενιά, απέναντι στις συμβατικότητες και στο κατεστημένο.

”Ήταν το πιο όμορφο κορίτσι που είχα δει ποτέ μου. Την ακολούθησα σαν πύραυλος από πίσω. Την έπεισα να αφήσει την χώρα της, την ζωή της και την οικογένειά της και να έρθει μαζί μας στην περιπέτεια”  θα έλεγε πολλά χρόνια αργότερα ο ίδιος.

”Αγαπώ τους άνδρες. Πάντα με έλκυαν οι ποιητές, οι καλλιτέχνες και οι τρελοί. Μερικές φορές όλα αυτά συνυπήρχαν στον ίδιο άνθρωπο”, δήλωσε σε συνέντευξή της εκείνη.

Οι τρεις τους, η Λανγκ, ο Σέιμουρ και ο Γκράντε για 8 χρόνια έζησαν μια μποέμικη ζωή. Ο Μάης του 1968 τους βρίσκει στο Παρίσι με την Λανγκ και τον Σέιμουρ να μένουν ώρες στα αυτοσχέδια οδοφράγματα της γαλλικής πόλης μαζί με τους φοιτητές και τους νέους. Γυρίζουν κάθε βράδυ με την οσμή των δακρυγόνων πάνω τους. Επόμενοι σταθμοί η Ολλανδία και ύστερα επιστροφή στην Νέα Υόρκη όπου δίνουν παραστάσεις στο δρόμο. Ο Σέιμουρ προέρχεται από πλούσια οικογένεια και αγοράζει τρία λοφτ στη Νέα Υόρκη, μετατρέποντάς τα όλα σε χώρους τέχνης και σημείο συνάντησης όλων των μποέμ καλλιτεχνών της εποχής. Το 1969, τους βρίσκει στο Woodstock. Έχουν πουλήσει τα λοφτ στην Νέα Υόρκη και με τα χρήματα αγοράζουν ένα μίνι-βαν και αποφασίζουν να γυρίσουν την Αμερική με αυτό. Πρώτος σταθμός η Καλιφόρνια και μετά Μεξικό, όπου ο Γκράντε πηγαίνει για να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για την μαριχουάνα. Τελικά, πιάνεται από τις αρχές και ρίχνεται στην φυλακή. Βγαίνοντας ο Πάκο δεν μπορεί να φύγει εκτός Αμερικής, μέχρι την δίκη του και η Λανγκ φεύγει μόνη της για το Παρίσι ώστε να σπουδάσει παντομίμα με τον Ετιέν Ντεκρού.

Χωρίς να έχει ιδιαίτερες γνώσεις στο χορό καταφέρνει να μπει στην Opera Comique ως χορεύτρια. Εκεί γνωρίστηκε με την Τζέρι Χολ και την Γκρέις Τζόουνς με τις οποίες συγκατοίκησαν για ένα διάστημα. Το 1972 δουλεύει για λίγο ως μοντέλο, επάγγελμα που δεν της αρέσει καθόλου. Χωρίζει τον Πάκο Γκράντε και γυρίζει στην Αμερική την επόμενη χρονιά, δουλεύοντας ως σερβιτόρα για τα επόμενα 3 χρόνια στο” Lion’s Head ”.

Χωρίς πολλές ελπίδες περνά το κάστινγκ για το remake της ταινίας King Kong. Ο Ντίνο ντε Λαουρέντις ως παραγωγός προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει μια νέα, όμορφη ξανθιά που θα γινόταν η επόμενη scream queen της μεγάλης οθόνης και κάποια που θα τολμούσε να παίξει τον ρόλο της Φε Ρέι στην ομότιτλη ταινία του 1933. Το να γυρίσεις remake μιας κλασικής ταινίας εκείνη την εποχή ήταν εξωφρενικό, τόσο για τα στούντιο όσο και για τους θεατές. Ο ρόλος απορρίφθηκε από την Μέριλ Στριπ και την Μπάρμπρα Στρέιζαντ για να καταλήξει στα χέρια της άσημης σερβιτόρας-μοντέλου Τζέσικα Λανγκ. Κατά μια ειρωνεία της τύχης, από την πρώτη της ταινία βρέθηκε αντιμέτωπη με την Στριπ με την οποία θα συνεχίσει να διασταυρώνεται συχνά-πυκνά, βγαίνοντας πάντα νικήτρια στην διεκδίκηση των ρόλων.

Για την εμφάνισή της στην ταινία κερδίζει την Χρύση Σφαίρα της πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού και την ίδια χρονιά γνωρίζει τον Ρώσο χορευτή Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ. Ζουν μαζί από το 1976 έως το 1982, χωρίς να παντρευτούν ποτέ. Το 1981 γεννιέται το πρώτο και μοναδικό παιδί που έχουν μαζί η Αλεξάνδρα Λανγκ ”Σούρα” Μπαρίσνικοφ. Μέχρι και σήμερα διατηρούν άριστες σχέσεις μεταξύ τους και συχνά ο φακός τους απαθανατίζει μαζί.

Το 1981 αποτελεί σημαντική χρονιά για την ίδια χάρη στην ερμηνεία της ως Κόρα Σμιθ στην ταινία ”Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές” δίπλα στον εξαιρετικό Τζακ Νίκολσον (πάλι σε remake ταινίας του 1942). Ο σκηνοθέτης της ταινίας Μπομπ Ράφελσον μόλις της έκανε κάστινγκ για την ταινία είχε γράψει το όνομά της μέσα σε ένα σφραγισμένο φάκελο. Ήταν σχεδόν βέβαιος πως είχε βρει στο πρόσωπό της, την πρωταγωνίστρια της ταινίας ωστόσο, για να είναι δίκαιος, συνέχισε να βλέπει ηθοποιούς, ανάμεσα τους και τη Μέριλ Στριπ. Όταν πλέον τελείωσε, της τηλεφώνησε για να συναντηθούν. Ο μύθος λέει πως της έδωσε τον σφραγισμένο φάκελο λέγοντας πως μέσα έγραφε το όνομα της πρωταγωνίστριας, την οποία είχε επιλέξει από την πρώτη μέρα των δοκιμαστικών… Εκείνη έμεινε άφωνη όταν είδε πως ήταν το δικό της (ότι δηλαδή δεν το περίμενε, θα πήγαινε τάχα να συναντήσει ένα σκηνοθέτη που θα της έδινε όνομα άλλης πρωταγωνίστριας; Τέσπα…).

Fun fact: Τόσες φορές είχαν ”ξιφομαχήσει” για ρόλους με την Στριπ που όταν η Μέριλ έλαβε το ρόλο για την ταινία ”Η ερωμένη του Γάλλου Λοχαγού” πήρε τηλέφωνο τον ατζέντη της γεμάτη ανασφάλεια για να τον ρωτήσει ”Μήπως να δώσουμε το ρόλο στην Λανγκ που της ταιριάζει καλύτερα ;”

Ενώ η ταινία βρίσκεται ακόμα στο μοντάζ, η Λανγκ γυρίζει την βιογραφική ταινία της άτυχης ηθοποιού Φράνσις Φάρμερ η οποία υπέφερε από ψυχιατρικά προβλήματα καθ΄όλη την διάρκεια της ζωής της. Η ερμηνεία της ήταν εξαιρετική χαρίζοντάς της μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου. Εκείνη ταυτίζεται πολύ με την προσωπικότητα της πρωταγωνίστριας με την οποία βρίσκει πολλές αντιστοιχίες με την δική της:

”Μετανιώνω για όλες τις φορές που επέλεξα την σκοτεινή πλευρά. Ξόδεψα πολύ χρόνο χωρίς να είμαι χαρούμενη” είχε πει η ίδια σε συνέντευξή της.

Οι συνεργάτες της, την προτρέπουν να ”ελαφρύνει” λίγο το ρεπερτόριο της και να παίξει έναν πιο ανάλαφρο ρόλο. Επιλέγει την ίδια χρονιά να γυρίσει την ταινία ”Τούτσι” με συμπρωταγωνιστή το Ντάστιν Χόφμαν. Με αυτήν της την ερμηνεία καταφέρνει να κερδίσει το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου την ίδια χρονιά που είχε προταθεί για Όσκαρ του Α’ γυναικείου. Ως τότε μια γυναίκα τα είχε καταφέρει… Μαντέψτε ποια… Η Μέριλ Στριπ.

Το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου μπορεί να μην το τσίμπησε, τσίμπησε όμως το πρώτο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών της Μόσχας, ενώ για την ”Τούτσι” βραβεύτηκε και με Χρυσή σφαίρα καθώς και σε διάφορα αμερικάνικα τοπικά φεστιβάλ.

Αυτά τα βραβεία της άνοιξαν απλά την όρεξη. Μέχρι να κλείσει η δεκαετία του ’80, η ίδια είχε καταφέρει να έχει άλλες 2 υποψηφιότητες για Όσκαρ και 2 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα με τις ταινίες ”Country” και ”Μουσικό κουτί”.

Από το 1982 μέχρι το 2009, ζει παντρεμένη με τον σεναριογράφο Σαμ Σέπαρντ με τον οποίο αποκτά άλλα δυο παιδιά λίγο πριν κλείσει η πιο σημαντική και παραγωγική για κείνη δεκαετία.

Την δεκαετία που ακολουθεί αφοσιώνεται κυρίως στα παιδιά της:

”Βασανίζομαι όταν είμαι μακριά από τα παιδιά μου. Είμαι φριχτά ενοχική με αυτό”

Έχοντας βιώσει την μητρότητα καταφέρνει να ενσαρκώσει τέλεια τον ρόλο της Λι Μπόουντεν, την μητέρα μιας 15χρονης εφήβου στην ταινία ”Το ακρωτήρι του φόβου” το 1991. Η ταινία υπήρξε remake της ομότιτλης ταινίας του 1962 με πρωταγωνιστές τότε τους Ρόμπερτ Μίτσαμ και Γκρέγκορι Πεκ οι οποίοι εμφανίστηκαν σε υποστηρικτικούς ρόλους και στην ταινία του 1991 με σκηνοθέτη τον Μάρτιν Σκοτσέζε και πρωταγωνιστές τους Νικ Νόλτε και Ρόμπερτ Ντε Νίρο.

Σε αυτή την ταινία, συγκλονίζει η ερμηνεία της στην σκηνή στην οποία προσπαθεί να αυτοθυσιαστεί ώστε να μην κακοποιηθεί σεξουαλικά η κόρη της από τον Μαξ Κάντι ( Ρόμπερτ Ντε Νίρο) πρώην κατάδικο, οποίος μπήκε στην φυλακή από λάθος του συζύγου της δικηγόρου.

Κερδίζει το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου το 1994 στην ταινία ”Μπλε ουρανός” σαρώνοντας τα βραβεία σχεδόν σε όλα τα φεστιβάλ ταινιών εκείνη της χρονιάς. Μετά από τόσα βραβεία, κοινό και κριτικοί έχουν όλο και περισσότερες απαιτήσεις από εκείνη.

Η δεκαετία κλείνει με την μεταφορά στην μεγάλη οθόνη του θεατρικού έργου του Σαίξπηρ ”Τίτος Ανδρόνικος”  και με συμπρωταγωνιστή τον Άντονι Χόπκινς τον οποίο καταφέρνει να επισκιάσει με την ερμηνεία της.

Ωστόσο την επομένη δεκαετία φαίνεται σαν το Χόλιγουντ να της γυρνά την πλάτη -ή εκείνη να αποτραβιέται από αυτό; Κανείς δεν ξέρει. Κατά την διάρκεια της δεκαετίας από το 2000 έως το 2010 εμφανίζεται σε υποστηρικτικούς ρόλους σε διάφορες γνωστές ταινίες αλλά σχεδόν μένει στην αφάνεια.

Πιο εμβληματική στιγμή της ,το 2009, στην ταινία ”Grey Gardens” ως Έντιτ Γουίν Μπουβιέ, την εκκεντρική θεία της Τζάκι Κένεντι Ωνάση, που με την κόρη της έμειναν για δεκαετίες απομονωμένες σε ένα σπίτι που σιγά -σιγά κατέρρεε.

Μέχρι το τηλεφώνημα των Ράιαν Μέρφι και Μπραντ Φάλτσακ..  Δημιουργών της γνωστής σειράς ”American Horror Story”, οι οποίοι της προτείνουν να παίξει στην σειρά σε πρωταγωνιστικό ρόλο και εκείνη δέχεται χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί ένιωσε, όπως είπε, άμεσα το όραμα αυτών των δυο νέων δημιουργών.

Η σειρά γίνεται επιτυχία και ενθουσιάζει το κοινό και τους κριτικούς. Οι δημιουργοί, κάθε χρόνο, γράφουν μια διαφορετική ιστορία, με τους ίδιους ηθοποιούς, να πρωταγωνιστούν και καθώς προχωρά μέσα στα χρόνι,α αποκαλύπτεται πως όλες οι ιστορίες συνδέονται μεταξύ τους και ο θεατής μένει εκστασιασμένος να παρακολουθεί στην μικρή του οθόνη, να ανοίγεται ένα ολόκληρο φανταστικό σύμπαν. Στο επίκεντρο αυτών των ιστοριών; Η Τζέσικα Λανγκ η οποία μεταλλάσσεται μέσα στους ρόλους της: Πότε σαν την μητέρα δυο ”προβληματικών” παιδιών ως Κονστάνς Λάντον στο ”Murder House”, πότε σαν στερημένη καλόγρια Τζούντι στο ”Άσυλο”, πότε σαν φιλήδονη αρχιμάγισσα ”Στην Σύναξη Μαγισσών”, πότε σαν Έλσα Μαρς, μια τυραννική γυναίκα που διευθύνει ένα τσίρκο τεράτων με σκληρότητα και βουτηγμένη στις παραισθήσεις του παλιού της μεγαλείου, όταν ήταν νέα και διάσημη στην Γερμανία..

Παραδέχεται πως η σειρά αναζωογόνησε την καριέρα της και την έκανε γνωστή στις νεότερες γενιές αλλά και η ίδια κατάφερε να εξελίξει το ταλέντο της βρίσκοντας νέους ρυθμούς στην ερμηνεία της. Το 2016 πρωταγωνιστεί στην δεύτερη σειρά των Φλάτσακ και Μέρφι ”Feud” ενσαρκώνοντας την Τζόαν Κρόφορντ στην κόντρα της με την Μπέτι Ντέιβις (Σούζαν Σάραντον) καταφέρνοντας αυτό που ελάχιστοι ηθοποιοί μπορούν να πετύχουν: Δεν υποδύεται την  Κρόφορντ, είναι η Κρόφορντ (μεταξύ μας θεωρώ την Σάραντον ακόμα πιο πετυχημένη αλλά τώρα σας γράφω για την Λανγκ η οποία έχει γενέθλια. Δείχνω επιείκεια… Λες ότι θα με διαβάσει και θα στεναχωρηθεί η Λανγκ για την κριτική…).

Σε ό,τι αφορά τα νέα της επαγγελματικά βήματα συζητά να ενσαρκώσει στην μικρή οθόνη άλλο έναν γυναικείο μύθο του καλλιτεχνικού στερεώματος: την Μαρλέν Ντήτριχ στα 60 της χρόνια. Μια ταινία που θα δούμε στο Netflix, κορωνοϊού θέλοντος και πανδημίας επιτρεπούσης.

Αν αισθάνεστε πως ως εδώ η Λανγκ έχει ζήσει αρκετά και έχει γευτεί τόσες επιτυχίες που άλλοι θέλουν 5 ζωές, έχετε δίκιο αλλά δεν μπορώ να σας αφήσω χωρίς να κάνω ιδιαίτερη μνεία σε κάτι που η ίδια αγαπά πολύ και την χαρακτηρίζει: Η φωτογραφία είναι μεγάλη της αγάπη από τα νεανικά της χρόνια. Από το 2007 εκθέτει τα έργα της, στην Αμερική και στην Ευρώπη, ενώ τις έχει εκδώσει και σε φωτογραφικά άλμπουμ.

” Αν είχα δεύτερη ζωή θα γινόμουν φωτογράφος”.. έχει πει η ίδια

Σε κάποιο παράλληλο σύμπαν σίγουρα είναι φωτογράφος και ζητά μια δεύτερη ζωή για να γίνει ηθοποιός αλλά αυτό είναι το ανικανοποίητο της ανθρώπινης ψυχής και η μαγεία της ιδιαίτερης ψυχής της Λανγκ. Της ευχόμαστε: Χρόνια της πολλά Τζέσικα (και ας μην διαβάζεις Κατιούσα. Κανείς δεν είναι τέλειος).