Πέθανε η ντροπή: Άφαντη η λέξη «εργοδοσία» από το «αφιέρωμα» της «Αυγής» για την απεργία
Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ η απεργία γίνεται επειδή η κυβέρνηση κάνει «απευθείας αναθέσεις σε “κολλητούς” και συγγενείς»… Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, όσοι εργαζόμενοι δηλώσουν «απεργοί», ζητώντας καλύτερους μισθούς, το κάνουν για να πετύχουν μια «πιο ανθεκτική, δίκαιη και αποτελεσματική ανάκαμψη της οικονομίας» (!)
Από τις 16 Σεπτέμβρη έχει προκηρυχθεί η αυριανή πανελλαδική – πανεργατική απεργία, δηλαδή σχεδόν δυο μήνες τώρα, και μόλις την περασμένη Κυριακή «δέησε» η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η «Αυγή», να ασχοληθεί με τον κορυφαίο αυτό σταθμό της πάλης των εργαζομένων.
Γιατί άλλωστε να προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ μια τέτοια μάχη, τη στιγμή μάλιστα που μέσα στο εργατικό κίνημα, σε Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα έχει επιλέξει τον δρόμο της υπονόμευσής της; Εδώ υπάρχουν Συνδικάτα, που με ευθύνη συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ακόμα και σήμερα δεν έχουν συνεδριάσει, δεν έχουν δημοσιεύσει μια ανακοίνωση, έστω για τα «μάτια του κόσμου» μπροστά στην απεργία. Υπάρχουν συνδικαλιστικά του στελέχη, που από τη μία καλούν τους εργαζόμενους να περιμένουν τις κάλπες για να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ που τάχα «θα καταργήσει τον νόμο Χατζηδάκη» και από την άλλη στα Διοικητικά Συμβούλια των σωματείων τους συζητούν πώς θα τον εφαρμόσουν (π.χ. το μητρώο φακελώματος, ηλεκτρονικές εκλογές κ.ο.κ.).
Υπάρχει η στάση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στους εκπαιδευτικούς, που παρά τη συντριπτική αποχή από τις ηλεκτρονικές κάλπες – παρωδία, οι ίδιοι μαζί με τους συνδικαλιστές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ συμμετείχαν κανονικά, δείχνοντας «απελπιστικά διαθέσιμοι» στο χτίσιμο του «γύψου» για να χτυπηθεί η συνδικαλιστική δράση.
Σε απόλυτη «συνέπεια» με την υπονομευτική αυτή στάση είναι και το περιεχόμενο του «αφιερώματος» της «Αυγής» για την απεργία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ανάμεσα σε χιλιάδες λέξεις δεν υπάρχει ούτε μια φορά η λέξη «εργοδοσία». Διαβάζοντάς το κανείς, ξεχνάει ότι κάθε εργαζόμενος φεύγει το πρωί από το σπίτι του για να πάει στη δουλειά, όπου τον περιμένει μια εργοδοσία που έχει στα χέρια της εκατοντάδες νόμους, ένα πραγματικό «οπλοστάσιο», για το οποίο έχουν φροντίσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ξεχνάει ότι ο εργαζόμενος έχει απέναντί του «μονομπλόκ» τους επιχειρηματικούς ομίλους, την κυβέρνηση και το κράτος που τους θωρακίζουν.
Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, η απεργία γίνεται επειδή η κυβέρνηση κάνει «απευθείας αναθέσεις σε “κολλητούς” και συγγενείς» και επειδή «ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος είναι να αποκρουστεί η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα παραπληροφόρησης».
Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, όσοι εργαζόμενοι δηλώσουν «απεργοί», ζητώντας καλύτερους μισθούς, το κάνουν για να πετύχουν μια «πιο ανθεκτική, δίκαιη και αποτελεσματική ανάκαμψη της οικονομίας» (!), η οποία εξαρτάται από την «ανάκαμψη της αγοράς εργασίας και των εισοδημάτων».
Επίσης, η απεργία – κατά τον ΣΥΡΙΖΑ – γίνεται ενάντια στον «νόμο Χατζηδάκη», τον νόμο δηλαδή που οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν σχεδόν κατά το ήμισυ και οι συνδικαλιστές του βιάζονται να εφαρμόσουν.
Τι κι αν οι εργαζόμενοι σε μια σειρά κλάδους και με την αυριανή απεργία δίνουν τη μάχη για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, κόντρα στον νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου, που βάζει «ταβάνι» σε τέτοιες διεκδικήσεις, παλεύουν για ΣΣΕ, με κατοχύρωση περισσότερων δικαιωμάτων, αλλά και για ουσιαστικά μέτρα ενάντια στην ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια;
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να χωρέσει αυτή τη μεγάλη μάχη στα στενοπάπουτσα της κυβερνητικής εναλλαγής, για να αποτελέσει, όπως γράφει, «συλλογική δήλωση για την ανάγκη πολιτικής αλλαγής». Μια «πολιτική αλλαγή», γνωστή και βγαλμένη από τα παλιά, για την επιλογή νέου «χαλίφη» στη θέση του σημερινού, ώστε να συνεχιστεί το έργο της εκμετάλλευσης των εργαζομένων ίδιο κι απαράλλαχτο.
Να πώς «ολοκληρώνεται» η υπονόμευση της απεργίας: Από τα εμπόδια στα σωματεία να οργανώσουν τον αγώνα μέχρι την προπαγάνδα για να μετατραπεί η απεργιακή μάχη σε «προεκλογική καμπάνια», με τον λαό στην αναμονή και στη γωνία.
Τέτοια σχέδια υπονόμευσης της πάλης παίρνουν απάντηση από τους δεκάδες χιλιάδες απεργούς, από τους εργατοϋπαλλήλους, που από σήμερα τη νύχτα θα βρίσκονται στις πύλες των χώρων δουλειάς προετοιμάζοντας την αυριανή μεγάλη μέρα.
Γιατί «αλλαγή» σημαίνει σύγκρουση και αναμέτρηση με την εργοδοσία, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά της, σημαίνει κλιμάκωση στις διεκδικήσεις και όχι υποταγή στα «ψίχουλα», αναμονή ή αναζήτηση «σωτήρα» για να ξελασπώσει το κεφάλαιο.
