Και ο Στέφανος Μάνος; Και η Σώτη Τριανταφύλλου; Και ο Θάνος Βερέμης; Όλος ο “προοδευτικός ντουνιάς” στηρίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών…

Το βασικό δεν είναι η σύμπτωση απόψεων, αλλά η ταύτισή τους με το κεντρικό σκεπτικό της Συμφωνίας, που βλέπει το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ως παράγοντα σταθερότητας και ανάπτυξης στην περιοχή.

Το αγαπημένο επιχείρημα των κυβερνητικών κολαούζων είναι πως “δεν υπάρχει αριστερό ΟΧΙ στη Συμφωνία των Πρεσπών” και όσοι διαφωνούν και την καταψηφίζουν, ταυτίζονται με τη ΝΔ και τη Δεξιά; Τι γίνεται όμως όταν μια σειρά Δεξιοί, που δεν έχουν καμία σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ, παίρνουν δημόσια θέση υπέρ της συμφωνίας;

Μετά τον ακροδεξιό Μέρτζο, τον αντικομμουνιστή Μαραντζίδη και μετά από μια σειρά διανοούμενους και καλλιτέχνες του ΣΥΡΙΖΑ -που στην πλειοψηφία τους αποδείχτηκαν μέλη, συγγενείς και μετακλητοί- ήρθε μια νέα παρέμβαση 33 διανοούμενων που αυτοπροσδιορίζονται ως φιλελεύθεροι και τάσσονται υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών, αναλύοντας τα θετικά της σημεία.

Ανάμεσά τους βρίσκουμε: τη Σώτη Τριανταφύλλου, που έγραψε μάλιστα και σχετικό άρθρο εξηγώντας πως ναι μεν ο Σύριζα ενσαρκώνει το “σοσιαλφασισμό”, αλλά δεν υπάρχει λόγος να απαρνηθεί κανείς τα λίγα καλά που προκύπτουν από τη διακυβέρνησή του. Ο Θάνος Βερέμης. Ο ακραιφνής νεοφιλελεύθερος Στέφανος Μάνος. Η Αντιγόνη Λυμπεράκη, που συναγωνίζεται τις μισάνθρωπες απόψεις του τελευταίου -πχ με τη δήλωσή της για τους φτωχούς που κάνουν λάθος επιλογές. Κι επίσης, ο Πέτρος Μάρκαρης, ο Νίκος Δήμου και διάφορα άλλα (ηχηρά ή μη) ονόματα που μπορείτε να δείτε εδώ.

Εδώ ασφαλώς είναι η ώρα για τα Συριζοτρόλ να θυμηθούν ξανά το Λένιν, την ανάλυση της συγκεκριμένης ανάλυσης ή το τσιτάτο για τη “συμμαχία ακόμα και με το διάβολο” που αποδίδεται κατά καιρούς στον μπολσεβίκο ηγέτη. Ίσως πάθουν μια ξαφνική αναλαμπή, για να μας πουν πως δεν έχει σημασία η τυπική ταύτιση σε μια θέση, ένα γενικό “ΟΧΙ” ή ένα γενικό “ΝΑΙ”, αλλά το σκεπτικό που βρίσκεται πίσω από τη μια ή την άλλη απόφαση.

Το πιο σημαντικό βέβαια δεν είναι η συμφωνία για τη Συμφωνία, ή μια σύμπτωση απόψεων που μπορεί να είναι και συγκυριακή. Το βασικό είναι το σκεπτικό με το οποίο γίνεται κι η ανάλυσή τους, στην οποία παίρνουν αρχικά αποστάσεις από το ΣΥΡΙΖΑ, την αντιπολίτευση και το δίπολο “προδότες-πατριώτες”, για να καταλήξουν γρήγορα στην ουσία του πράγματος.

“…εθνικιστικές κραυγές και φοβικά αφηγήματα εκτόπισαν από το προσκήνιο τον κύριο στόχο της συμφωνίας που δεν είναι άλλος από την σταθερότητα και την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής με την εγγύηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.”

Αυτή ακριβώς είναι η ουσία της Συμφωνίας και πολύ σωστά την επισημαίνουν. Το ζήτημα είναι ποιος καλλιεργεί μαζί τους το ψέμα πως “το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι εγγύηση σταθερότητας για την περιοχή”. Κι από αυτό ακριβώς κρίνονται οι προθέσεις του κυβερνώντος κόμματος και τα παχιά της λόγια για τους Σλαβομακεδόνες του ΔΣΕ και τη… “Νατοϊκή τους δικαίωση”.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: