Τα αφεντικά δίνουν ψίχουλα, ο λαός το υστέρημά του και την αλληλεγγύη του

“Σε ευχαριστώ, ω εταιρεία”… Βασικά όμως ευχαριστούμε τους εργαζόμενους!

Οι υπάλληλοι των Σούπερ-Μάρκετ είναι από τους ήρωες αυτών των ημερών -και κάθε μέρας- που ελάχιστες φορές μνημονεύονται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Εκτεθειμένοι στον κίνδυνο σε καθημερινή βάση, με υποτυπώδη μέτρα ασφαλείας, επί ένα οκτάωρο ή και περισσότερο, όταν καλούνται για υπερωρίες, για να βγει ο αυξημένος όγκος της δουλειάς.

Οι αλυσίδες Σούπερ-Μάρκετ είναι στους μεγάλους κερδισμένους της υγειονομικής κρίσης, με τον τζίρο τους να ανεβαίνει μέχρι και 50% σε μερικές μέρες. Ο κόσμος δε βλέπει πια τα ψώνια σαν έξοδο για την τσέπη του, αλλά σαν έξοδο για να ξεσκάσει. Τα Σούπερ-Μάρκετ κάνουν χρυσές δουλειές και τα κέρδη των ιδιοκτητών συσσωρεύονται.

Τα ΜΜΕ κάνουν ελάχιστες αναφορές σε αυτό, βρήκαν όμως αρκετό διαδικτυακό χώρο και τηλεοπτικό χρόνο να ενημερώσουν το κοινό τους για τα εκατομμύρια που μοιράζουν απλόχερα οι καλοί εργοδότες στους υπαλλήλους τους. Σκλαβενίτης, Μασούτης, ΑΒ Βασιλόπουλος. Lidl… Άγιοι άνθρωποι… Ενημέρωση και ενίσχυση από τα Λιντλ!

Αν ξύσουμε λίγο την επιφάνεια της είδησης για την… “παροχή”, θα δούμε καταγγελίες για απλήρωτες υπερωρίες από τις ίδιες επιχειρήσεις, και μερικούς απλούς υπολογισμούς: Το περιβόητο μπόνους και τα εκατομμύρια, είναι μερικές δεκάδες ευρώ για κάθε εργαζόμενο και μόλις ένα μικρό κομμάτι από τα επιπρόσθετα κέρδη κάθε επιχείρησης.

Και ο απλός κόσμος; Μα ο απλός κόσμος δεν ήταν ποτέ κάτι απλό, ούτε κάτι ενιαίο.

Άλλοι αναμασούν ό,τι άκουσαν και ό,τι διάβασαν, αναπαράγοντας το παραμύθι για το “καλό αφεντικό”, που μοιράζεται τα κέρδη του, όταν πάει καλά η επιχείρηση.

Και άλλοι κρατούν την αξιοπρέπειά τους, σέβονται τους υπαλλήλους, συμπάσχουν μαζί τους, και τους δίνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Την πολύτιμη αλληλεγγύη της τάξης μας. Πολύ καλύτερη από τα ψίχουλα της εργοδοσίας, που λάμπουν για να κρύψουν την εκμετάλλευση, αλλά δεν είναι χρυσός.

Κι αν όλες οι παραπάνω λέξεις μπορούσαν να αποτυπωθούν σε μία εικόνα, θα μπορούσε να είναι ένα στιγμιότυπο από τις Συκιές στη Θεσσαλονίκη, που αλιεύσαμε από τον τοίχο της Katerina Thesska.

Στους υπαλλήλους του Μασούτη ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Όχι “σε ευχαριστώ, ω εταιρεία“. Τους εργαζόμενους ευχαριστούμε.

Το όνομα της αλυσίδας είναι τυχαίο και θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε άλλο.
Το μήνυμα και ο αποστολές κάθε άλλο παρά τυχαίος είναι…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: