“Μόνο που τρίζουν οι αρμοί στα δάχτυλα τους καθώς σφίγγουν στη φούχτα τους τον πόνο…”

“Ένας άνεμος που πέρασε μες απ’ το σκοτεινό τούνελ της σιωπής μας έφερε το μαντάτο.
Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν.
Δυο ξεχασμένοι γλομποι ξεθωριάζουνε στην ξώπορτα της μέρας.
Τους σκότωσαν…”

«Ένας άνεμος που πέρασε μες απ’ το σκοτεινό τούνελ της σιωπής μας έφερε το μαντάτο.
Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν.
Δυο ξεχασμένοι γλομποι ξεθωριάζουνε στην ξώπορτα της μέρας.
Τους σκότωσαν.
Οι άνθρωποι στέκονται βουβοί μες στον αγέρα
με δυο χοντρές γροθιές σφιγμένες μες στις τσέπες τους.
Δεν ακούς τίποτα.
Μόνο που τρίζουν οι αρμοί στα δάχτυλα τους
καθώς σφίγγουν στη φούχτα τους τον πόνο».

Γιάννης Ρίτσος
30 του Μάρτη 1952

(Για τη μεταφορά Χρύσα Μπαΐρα)

 

*Απόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο»

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: