Γιώργος Ηρακλέους – Αυτό το τρένο

“μην περιμένεις, αγάπη μου, να σε φιλήσω,
δεν έχω σώμα, τώρα έγινα αριθμός…”

Αυτό το τρένο το πήρε η νύχτα και το σκοτάδι,
δε θα φτάσει ποτέ του σε σταθμό,
μην περιμένεις, αγάπη μου, να σε φιλήσω,
δεν έχω σώμα, τώρα έγινα αριθμός…

Αυτό το τρένο τράβηξε στον Άδη,
περίσεψε ο κόσμος κι εγώ κοιμήθηκα
πάνω στις χαλασμένες ράγες,
μην καρτεράς να φτάσω, μάνα,
δε θα με δεις ποτέ ξανά,
έγινα κάρβουνο αναμμένο
και λιωμένο σίδερο…

Ο φόβος του θανάτου και του χρόνου
ένα λουλούδι λευκό, μια ουλή στα στήθια,
φονιάδες μου σφραγίσαν τη ζωή,
μην περιμένεις να γυρίσω σπίτι,
έγινα πέτρα στον βυθό του κρεμασμένου
από το κέρδος κόσμου μας…

4/3/2023

                         Από τη συλλογή: «Αντιθέσεις»

 

Φωτογραφία: Aris Oikonomou / SOOC

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: