Εν τούτω βλίτα

Η εύκολη κριτική είναι να μιλήσεις για το κιτς ελληνορθόδοξο φολκλόρ και τη χώρα μας που δεν πέρασε ποτέ διαφωτισμό. Όχι όμως, δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο οι ψεκασμένοι αντιεμβολιαστές -και από μια άποψη σε εμάς άργησαν κιόλας να βγουν παγανιά στον δρόμο. Δεν είναι μόνο δικό μας φρούτο η οπισθοδρόμηση, ο σκοταδισμός, ο θρίαμβος της μεταφυσικής βλακείας και οι θεωρίες συνωμοσίας. Το σύστημα θερίζει ο,τι έσπειρε. Και θα ήταν παράλογο ο εργασιακός μεσαίωνας να μη συμβαδίζει με τον αντίστοιχο πνευματικό.

Είναι εύκολο επίσης να κάνεις χάζι τα παρατράγουδα που μαζεύτηκαν χτες στο Σύνταγμα και τη Θεσσαλονίκη, που είναι πιθανότατα ο ίδιος κόσμος που κατέβαινε κάποτε με τη ΝΔ για τη Μακεδονία και τις ταυτότητες αλλά τώρα βρίζουν τον “Κούλη” και την κυβέρνηση. Κάποιοι όμως μπορεί να ήταν και στις πλατείες των Αγανακτισμένων. Δεν ψαρεύει τυχαία ψήφους ο Πολάκης σε αυτά τα θολά νερά, ούτε ήταν εκτός λογικής το κάλεσμα κάτι “αυτόνομων” της κακιάς ώρας.

Ναι το κυβερνών κόμμα βλέπει πολλούς ψηφοφόρους του στο χριστεπώνυμο πλήθος και κατά μία έννοια ανησυχεί μην τους πάρει πχ ο Βελόπουλος. Αλλά την ίδια στιγμή αυτό το πλήθος (που πολύ εύκολα επαναπατρίζεται στην κάλπη) είναι το καλύτερο άλλοθι της δικής της πολιτικής και παίζει τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου που κάνει την κυβέρνηση να φαντάζει ως η φωνή της λογικής.

Για αυτό ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να πάρει αυτές τις εικόνες και να τις κάνει το δικό του εν τούτω Νίκα. Ή έστω εν τούτω βλίτα για τις ανάγκες της περίστασης…