«Έκανε κρα για βούτα»

Όλοι μας θυμόμαστε τις βιντεοκασσέτες με τον Ψάλτη που σαν νέος των 80’s είχε πάθος με τις μοτοσυκλέτες και έτσι μας χάρισε απλόχερα μια σειρά βιντεοταινιών. Επίσης όλοι μας θυμόμαστε την περιβόητη σκηνή που οδηγάει ανάποδα ένα XT550 και λίγο αργότερα του το κλέβουν, γιατί όπως έλεγε το κλεφτρόνι: “Έκανε κρά για βούτα”.

Όλοι μας θυμόμαστε τις βιντεοκασσέτες με τον Ψάλτη που σαν νέος των 80’s είχε πάθος με τις μοτοσυκλέτες και έτσι μας χάρισε απλόχερα μια σειρά βιντεοταινιών. Επίσης όλοι μας θυμόμαστε την περιβόητη σκηνή που οδηγάει ανάποδα ένα XT550 και λίγο αργότερα του το κλέβουν, γιατί όπως έλεγε το κλεφτρόνι: “Έκανε κρά για βούτα”.

Kαμιά εικοσαριά χρόνια αργότερα και ενώ έχω μετακομίσει σε γειτονιά της Δάφνης, παρέα με το πρώτο μου μηχανάκι σουλατσάρω γύρω γύρω στη γειτονιά επειδή δεν έχω βγάλει ακόμα δίπλωμα. Γύρω γύρω το τετράγωνο, κορδωμένος πάνω στο kdx να χαιρετάω τον ψιλικατζή, τον φούρναρη, να πιάνω κουβέντα μαζί τους σε κάθε επίσκεψη για ψωμί και τσιγάρα και να μιλάμε με τις ώρες.  Για τα Ktm με τον νεότερο, για τα Bultaco και τα Maico με τον γηραιότερο.

Ο καιρός περνάει, έχω πλέον στα χέρια μου το δίπλωμα οδήγησης και μια μέρα κανονίζω να πάω για μια μπυρίτσα με κάτι φίλους. Αφού κάνω τα μπανάκια μου και βάζω τις κολόνιες μου, τσιμπάω κράνος και κατεβαίνω να αρωματιστώ και με λίγο Castrol. Καβαλάω, βάζω το κλειδί, πάω να ανοίξω το τσοκ (χειμώνας βλέπεις) και το χέρι μου δεν μπορεί να το βρεί με τίποτα. Τι διάολο λέω. Συνεχίζω την προσπάθεια εύρεσης μέχρι που αγανακτώ και ξεκαβαλάω για να διαπιστώσω με τα ματάκια μου ενα τεράστιο κενό, μιας και το καρμπυρατέρ μου είχε κάνει φτερά. Δε λέω, βέβαια… Τα κλεφτρόνια ήταν κύριοι! Είχανε κλείσει την παροχή της βενζίνης να μην τρέξει και πάει χαμένη, αλλά να μη γίνει και ο τόπος χάλια. Μπράβο τα παιδιά!

Έτσι την επόμενη μέρα αρχίζω να ψάχνω κανένα συνεργείο στην γειτονιά για να πάω να μάθω το κόστος ενός καρμπυρατέρ και πόσα χρήματα θα ήταν τα εργατικά για τοποθέτηση και σετάρισμα. Το πιο κοντινό συνεργείο που βρήκα ήταν περίπου ένα τέταρτο περπάτημα από το σπίτι μου, οπότε ξεκίνησα τσούκου τσούκου για εκεί.

“Καλημέρα”, αναφώνησα μπαίνοντας. “Γειά σου ψηλούλη”, είπε ο μάστορας καθώς σκούπιζε τα χέρια του με ένα στουπί. “Έχω ενα Kdx200 του ‘91 και χτες το βράδυ μου κλέψανε το καρμπυρατέρ, πόσο κοστίζει το συγκεκριμένο και πόσα θες για να το βάλεις;”, είπα και ο μάστορας παίρνει ύφος και λέει “Ποιο Kdx; Αυτό που παρκάρει συνέχεια πάνω στη λεωφόρο δίπλα στο κομμωτήριο;” Και κάπου εκεί σκάει σαν οβίδα στο κεφάλι μου η ατάκα της ταινίας: “Αφού έκανε κρα για βούτα!”.

Υγ1 – Για πολύ καιρό πίστευα οτι ο κλέφτης ήταν ο συνεργειάς.

Υγ2 – Προσέχετε τα μηχανάκια σας!

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: