Ποιοι ήταν αλήθεια οι μεγαλύτεροι στρατηγοί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου; – Με αφορμή τα 46 χρόνια από τον θάνατο του στρατάρχη της ΕΣΣΔ Γκεόργκι Ζούκοφ, στις 18 Ιούνη 1974

Η δυτική προπαγάνδα, με όλους τους τρόπους επιχειρεί ανέκαθεν να υπερεκτιμήσει τη συμβολή των ΗΠΑ και Αγγλίας στη νίκη των συμμάχων στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και να υποτιμήσει (κυρίως αποσιωπώντας) τη συμβολή της ΕΣΣΔ. Την ίδια προσπάθεια κάνουν και με τους σοβιετικούς στρατηγούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

«Σαν σήμερα (18/6) το 1974 πεθαίνει ο κορυφαίος στρατηγός του Β’ Παγκοσμίου Γκιόργκι Ζούκοφ. Ο σωτήρας της Μόσχας, του Στάλιγκραντ, του Λένινγκραντ, της Σοβιετικής Ένωσης και του κόσμου ολόκληρου! Ο μεγαλύτερος ενδεχομένως στρατιωτικός νους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά και γενικότερα, αφού κάποιες από τις μάχες που κέρδισε θεωρούνται από τις πιο μεγάλες μάχες της παγκόσμιας ιστορίας»… έγραφα πέρσι τέτοια μέρα. Δείτε αν θέλετε το άρθρο εδώ γιατί δεν ξαναγράφω τα ίδια σήμερα. Φέτος βρίσκω ευκαιρία από αυτή την επέτειο να θίξω ένα θέμα που το σκέφτομαι πολύ καιρό. 

Ποιοι ήταν αλήθεια οι μεγαλύτεροι στρατηγοί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου; 

Κι αυτό γιατί η δυτική προπαγάνδα, με όλους τους τρόπους (άρθρα, ντοκιμαντέρ, κινηματογράφος, εκπομπές, βιβλία, κλπ.) επιχειρεί ανέκαθεν να υπερεκτιμήσει τη συμβολή των ΗΠΑ και Αγγλίας στη νίκη των συμμάχων στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο και να υποτιμήσει (κυρίως αποσιωπώντας) τη συμβολή της ΕΣΣΔ. Την ίδια προσπάθεια κάνουν και με τους σοβιετικούς στρατηγούς του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Ακόμα και στρατηγούς του Χίτλερ επιδιώκουν να υπερεκτιμήσουν σε σχέση με τους σοβιετικούς. Οι καλύτεροι στρατηγοί – λένε – του πολέμου, ήταν ο Πάτον, ο Ρόμελ, ο Αϊζενχάουερ, ο Μοντγκόμερι, ο Αλεξάντερ, ο Γκουντέριαν, ο Μάνσταιν και άλλοι. Και βάζουν στον κατάλογο και τον Ζούκοφ.

Κατ’ αρχήν, γνώμη μου είναι ότι, από τον κόκκινο στρατό δε θα έπρεπε να βάζουν στη «λίστα» ένα στρατηγό, αλλά τουλάχιστον μια ντουζίνα από αυτούς. Όπως τους Βασιλέφσκι, Κόνιεφ, Ροκοσόφσκι, Βατούτιν, Τιμοσένκο, Τσουίκοφ και πολλούς άλλους. Αλλιώς, καθιστούν αυθαίρετα όλους τους δυτικούς στρατηγούς κάτι σαν ισάξιους του Ζούκοφ, ενώ τους στρατηγούς του κόκκινου στρατού, σαν δευτεροκλασάτους. Εξηγούμαι:

Ο Ζούκοφ

Ο Ζούκοφ είναι αναμφίβολα ο μεγαλύτερος στρατηγός του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αποδείξεις είναι όλες οι κρίσιμες μάχες που έκριναν τον πόλεμο και όλες φέρουν τη σφραγίδα του. 

Ο Ζούκοφ είχε συνολικά την ευθύνη ενός μετώπου 3.000 χιλιομέτρων κι όχι το πρόβλημα της κατάληψης μιας πόλης ή μιας περιοχής, όπως οι συνάδελφοί του στη δύση. 

Ο Ζούκοφ αντιμετώπισε και κατέστρεψε το 75% των πιο αξιόμαχων στρατευμάτων του Χίτλερ. 

Ο Ζούκοφ ήταν ο εμπνευστής της στρατηγικής μεθόδου όπου η επίθεση άρχιζε με μια «κουρτίνα» πυρών πυροβολικού, που «μετακινούνταν» σταδιακά προς το μέρος του εχθρού, τον χτυπούσε καίρια  και ταυτόχρονα κάλυπτε τα άρματα και το πεζικό που ακολουθούσαν. 

Με δική του συμβολή οργανώθηκαν  οι περικυκλώσεις τεράστιων δυνάμεων του εχθρού στο Στάλινγκραντ, στο Κούρσκ και σ’ όλη την πορεία του κόκκινου στρατού μέχρι το Βερολίνο. 

Ήταν ικανότατος στην εξαπάτηση του εχθρού, καθώς σκαρφιζόταν ό,τι τέχνασμα υπήρχε για να κάνει τον αντίπαλο να καταλήξει στα εντελώς λάθος συμπεράσματα.

Οι άλλοι κόκκινοι στρατηγοί

Αλλά ο Ζούκοφ δεν ήταν μόνος. Πέρα από το ότι η σκέψη του και οι αποφάσεις του πήγαιναν πάντα δίπλα δίπλα με τις σκέψεις και την έγκριση ενός άλλου στρατηγικού νου, του Στάλιν. Δίπλα του και μαζί του έδρασαν ανάλογα κι οι άλλοι σοβιετικοί στρατηγοί. Που έπαιρναν μέρος σε μάχες με 1.000.000 στρατιώτες κι όχι με μερικές δεκάδες χιλιάδες. Μάχες που έκριναν εδάφη ολόκληρων μεγάλων χωρών. Αντιμετώπιζαν στις μάχες τους όχι 5 – 10 (και πολλές λέω) μεραρχίες του εχθρού, όπως γινόταν στα διάφορα μέτωπα της Δύσης και της Βόρειας Αφρικής, αλλά… «ομάδες στρατιών», των πιο αξιόμαχων στρατευμάτων και των πιο σύγχρονων όπλων που διέθετε η Βέρμαχτ, με επιτελεία που είχαν τους καλύτερους στρατηγούς του Χίτλερ. Και τους τσάκισαν. 

Όταν π.χ. σ’ ολόκληρη τη βόρεια Αφρική, πολεμούσαν 200.000 στρατιώτες του άξονα ενάντια σε 300.000 στρατιώτες των συμμάχων, στο Στάλιγκραντ οι αντίπαλοι στρατοί ξεπερνούσαν το 1.000.000 ο καθένας. Κι όταν π.χ. στη «μάχη των μαχών» που οι δυτικοί αποβίβασαν στη Νορμανδία 150.000 στρατιώτες, ενάντια σε 100.000 Γερμανούς, στην «επιχείρηση Μπαγκρατιόν» (που εξαπέλυσαν οι Σοβιετικοί σαν αντιπερισπασμό για να ενισχύσουν την απόβαση), πήραν μέρος 2.500.000 σοβιετικοί ενάντια σε 1.200.000 Γερμανούς. 

Αυτοί οι κόκκινοι στρατηγοί διέψευσαν από την αρχή όλες τις μυστικές υπηρεσίες και τους μηχανισμούς προπαγάνδας των δυτικών (και των τροτσκιστών) ότι «η Ρωσία θα αντέξει δυο τρεις εβδομάδες». Αφού πρώτα έφθειραν αμυνόμενοι τις στρατιές του Χίτλερ, αυτοί οι στρατηγοί είναι που τσάκισαν τον «κεραυνοβόλο πόλεμο» στη Μόσχα κι ύστερα άλλαξαν τη ροή του πολέμου στο Στάλιγκραντ και στο Κούρσκ. Αυτοί πραγματοποίησαν το ράλι για την απελευθέρωση όλης της Ανατολικής Ευρώπης μέχρι το Βερολίνο. 

Αυτοί οι στρατηγοί έστησαν παροιμιώδη ξεγελάσματα στον εχθρό που πολλές φορές αλλού τους περίμενε κι αλλού του βγήκαν. Αυτοί έλυσαν τα προβλήματα επιμελητείας και εφοδιασμού, έχοντας τρέξει χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα στο έδαφος που κατείχε ο εχθρός. 

Πολεμούσαν κι αυτοί ενάντια στο στρατηγό χειμώνα, αλλά αυτοί τον νίκησαν γιατί ήταν καλύτεροι και στην προνοητικότητα. Και όλες αυτές τις δυσκολίες δεν τις χρησιμοποίησαν ποτέ σαν δικαιολογίες και άλλοθι. 

Πολεμούσαν συνέχεια, χωρίς διαλλείματα όπως οι δυτικοί. Δεν είχαν την πολυτέλεια να περιμένουν μέχρι να καλυτερεύσουν οι συνθήκες για να κάνουν την επίθεσή τους, όπως έκαναν οι Αγγλοαμερικάνοι καθυστερώντας 3 χρόνια την απόβαση της Νορμανδίας. Ή όπως έκαναν πριν τη μάχη του Ελ Αλαμέιν, ή μετά την απόβαση στο Μαρόκο, ή κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στη Σικελία ή στο μέτωπο της Καέν στη Νορμανδία. Αυτοί πολεμούσαν κάθε μέρα, όλη τη μέρα χωρίς σταματημό. Και καμιά φορά και επιταχύνοντας τις προγραμματισμένες επιθέσεις τους για να βοηθήσουν τους συμμάχους τους, όπως έγινε αμέσως μετά την απόβαση στη Νορμανδία με την επιχείρηση «Μπαγκρατιόν» και αμέσως μετά την επίθεση του Χίτλερ στις Αρδέννες τα Χριστούγεννα του 1944 με την επιχείρηση «Βιστούλα – Όντερ». 

Είναι οι στρατηγοί, που τους υπερφίαλους Γερμανούς στρατηγούς, που πήραν τα μυαλά τους αέρα από τις νίκες τους το πρώτο εξάμηνο του πολέμου, τους έκαναν να μη ξανασταυρώσουν επιτυχία μέχρι το τέλος. Τους έκαναν να μετρούν εκατοντάδες και χιλιάδες  χιλιόμετρα υποχώρησης και κατεστραμμένες… «ομάδες στρατιών». 

Η σωστή θέση στο πάνθεον 

Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι είναι αμελητέα η αξία κι η αποτελεσματικότητα των στρατηγών των ΗΠΑ, ή της Αγγλίας ή της Γερμανίας που ανέφερα στην αρχή. Κάθε άλλο μάλιστα. Η αξία των περισσοτέρων είναι αναγνωρισμένη από όλες τις πλευρές εκείνων των καιρών. Αλλά θέλω να βάλουμε τους σοβιετικούς στρατηγούς στη θέση που δικαιούνται: καλύτεροι μεταξύ των πρώτων.

Αθέμιτος ανταγωνισμός; 

Βέβαια μια «δίκαιη» και σωστή αντιμετώπιση του θέματος, υποδεικνύει έναν «αθέμιτο ανταγωνισμό» υπέρ των σοβιετικών στρατηγών. Κατ’ αρχήν αυτοί πολεμούσαν το μεγαλύτερο διάστημα του πολέμου, για την πατρίδα τους στο κατακτημένο από τους εχθρούς έδαφος, με άμαχους τον ίδιο το λαό τους. Ενώ όλοι οι άλλοι πολεμούσαν σε κάποια ξένη χώρα, με άμαχους κάποιο ξένο γι’ αυτούς λαό. Επίσης οι άλλοι στρατηγοί δεν είχαν πίσω τους ένα στρατό συνειδητό σαν τον κόκκινο στρατό, που οι στρατιώτες του πολεμούσαν για το σπίτι τους, για την πατρίδα τους και τον σοσιαλισμό τους. Ούτε είχαν πίσω τους μια ΕΣΣΔ κι ένα ΚΚΣΕ, για να οργανώνουν μια σοσιαλιστική πολεμική βιομηχανία που σε συνθήκες πολέμου και κατοχής, κατάφερε να μεταφέρουν χιλιάδες εργοστάσια στα μετόπισθεν, να τα θέσουν σε λειτουργία πολύ γρήγορα, να αλλάξουν το χαρακτήρα της παραγωγής της και να ξεπεράσουν κατά πολύ όχι μόνο τα δικά της στάνταρ, αλλά και το μέγεθος της τεράστιας πολεμικής βιομηχανίας του Χίτλερ που προέρχονταν από τα κατακτημένα εργοστάσια όλης της Ευρώπης. Και μια οικονομία που να λειτουργεί από τον άμαχο πληθυσμό, να τροφοδοτεί όλα τα μέτωπα με τρόφιμα, καύσιμα, οχήματα, τραίνα, αλλά και με νέα όπλα σαν τα Τ34, σαν τις Κατιούσες, σαν τα πανάλαφρα αεροπλάνα που το «σώμα» τους ήταν μισό ξύλο και μισό αλουμίνιο κλπ. 

Αθάνατοι…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6

1 Trackback

Κάντε ένα σχόλιο: