80 χρόνια Γοργοπόταμος: Αντίσταση, ενότητα, αντεπίθεση για να δικαιωθούν τα οράματα του ελληνικού λαού (ΒΙΝΤΕΟ-ΦΩΤΟ)

«Επρόκειτο για μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις δολιοφθοράς του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, που στέφθηκε με επιτυχία. Βασικό συντελεστή της αποτέλεσαν οι ανταρτικές ομάδες του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον καπετάνιο Άρη Βελουχιώτη. Στην ενέργεια συμμετείχαν ορισμένες ομάδες του εδες και στελέχη της αγγλικής στρατιωτικής Αποστόλης που βασικό στόχο είχαν να εδραιώσουν στην παρουσία τους στην Ελλάδα, να διαμορφώσουν προϋποθέσεις ελέγχου του αντιστασιακού κινήματος και φυσικά μετά την απελευθέρωση να παρέμβουν στις ελληνικές υποθέσεις”, ανέφερε και πρόσθεσε:

Όταν ο Άρης σχεδιάζει την επιχείρηση, τέσσερις μέρες νωρίτερα στο χωριό Καστριώτισσα, είχε στο μυαλό του πώς θα καταφέρουν να πετύχουν ένα σημαντικό χτύπημα στις Δυνάμεις του άξονα σε ένα στόχο καλά φυλασσόμενο που απαιτούσε ακρίβεια υψηλόβαθμο αυτοθυσίας αποφασιστικότητα και αντοχή και τα κατάφεραν».

Συνεχίζοντας τόνισε τη στρατιωτική αξία αυτής της επιχείρησης επισημαίνοντας ότι συγκεντρώνει ακόμη και σήμερα το ενδιαφέρον. Έκανε μάλιστα γνωστό ότι πρόσφατα από τις 22 έως τις 26 Νοέμβρη διεξήχθη στην περιοχή «κοινή άσκηση συνεκπαίδευσης αναβίωσης της επιχείρησης της καταστροφής της γέφυρας μεταξύ των δυνάμεων ειδικού πολέμου του ΓΕΕΘΑ και ειδικών δυνάμεων του Ηνωμένου Βασιλείου ώστε «να προάγουν το επίπεδο της επιχειρησιακής τους ετοιμότητας της μαχητικής ικανότητας της δημιουργικότητας και της συνεργασίας μεταξύ των συμμετεχόντων σε διμερές και συμμαχικό πλαίσιο”, όπως αναφέρεται σε σχετικό δελτίο τύπου.

“Ομως ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας που διαπερνά το συμμαχικό πλαίσιο του ΝΑΤΟ, οι στρατοί που συγκροτεί, οι πόλεμοι που διεξάγει δεν μπορούν να εξωραιστούν βαδίζοντας στα χνάρια των ανταρτών της Ρούμελης. Τα μονοπάτια αυτά δεν προσφέρονται για ασκήσεις δυνάμεων που έχουν πρωτοστατήσει στο αιματοκύλισμα λαών, σε επεμβάσεις, σε στρατιωτικά πραξικοπήματα, που η παρουσία τους έχει συμβάλλει στην καταλήστευση του πλούτου των λαών δημιουργώντας κύματα εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών. Ο ΕΛΑΣ υπήρξε λαίκός απελευθερωτικός στρατός τμήμα της ένοπλης αντίστασης του λαού μας, που συγκρότησε το ΕΑΜ, που εμπνευστής, καθοδηγητής και αιμοδότης υπήρξε το ΚΚΕ. Τα μονοπάτια αυτά τα έχει περπατήσει ο Άρης, ο Διαμαντής, ο Κωστούλας, ο Μπελλής, ο Χαρίλαος, ο Παπαγεωργίου, η Θύελλα και η Ντάνου όπως και χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες των ΕΑΜικών αντιστασιακών οργανωσεων και του ΔΣΕ!”, τόνισε η Λουίζα Ράζου.

Συνεχίζοντας έκανε αναφορά στην προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία «όπως βολεύει τους πολιτικούς απογόνους αυτών που εγκατέλειψαν το λαό στην τύχη του στα χρόνια της μαύρης ναζιστικής κατοχής»

και τόνισε:

“Εδώ στο Γοργοπόταμο, η φλόγα της ανατίναξης, φώτισε το δρόμο για να εκφραστεί το αντιστασιακό πνεύμα του λαού μας, που πύκνωσε τις γραμμές τον ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, δικαιώνοντας στην πράξη την απόφαση του ΚΚΕ που από τις πρώτες κιόλας μέρες της ναζιστικής κατοχής έθεσε το ζήτημα της οργάνωσης της αντιστασιακής δράσης. Η ΚΕ του ΚΚΕ, παρά τις δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες ανασυγκροτήθηκε, παρά το γεγονός ότι διέθετε λιγοστές οργανωμένες δυνάμεις που ο βασικός τους όγκος αποτελούνταν από δραπέτες που ξέφυγαν από τους τόπους εξορίας, από τον Ιούλη του 1941 έθετε την εξής γραμμή: … ‘Οργανώνοντας ακούραστα τον αγώνα για τα καθημερινά ζητήματα όλων των λαϊκών στρωμάτων και την ένοπλη αντίσταση στους κατακτητές, το κόμμα και ο κάθε κομμουνιστής ξεχωριστά, οφείλει να προσανατολίζεται έγκαιρα και σωστά στα σοβαρά γεγονότα που αλλάζουν κάθε μέρα με γρηγορότερο ρυθμό να οργανώνει τις δυνάμεις της λαϊκής εξέγερσης για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση της Ελλάδας…. ‘

Αυτό είναι το ΚΚΕ! Κόμμα που δεν συμβιβάζεται στους αρνητικούς συσχετισμούς,που δεν τα παρατάει δύσκολα. Οι συσχετισμοί αλλάζουν,ανατρέπονται. Όταν μια χούφτα εξόριστοι κομμουνιστές ανασυγκροτούσαν τον καθοδηγητικό μηχανισμό του Κόμματος και έθεταν τη γραμμή της αντίστασης στη γερμανική κατοχή, καθόλου δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι ήταν λίγοι. Δεν ανέβαλαν το καθήκον της στιγμής για όταν θα γίνουν οι συνθήκες ευνοϊκότερες, δεν είπαν ότι δεν έχουν τα μέσα. Αξιοποίησαν κάθε χαραμάδα δράσης, εμπιστεύτηκαν το λαϊκό κριτήριο και έπεσαν με αποφασιστικότητα στη δράση, δικτυώθηκαν στα χωριά και στις πόλεις. αναπτύσσοντας σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες ισχυρούς δεσμούς με το λαό, έτσι που να αναγνωρίζεται η ανεξίτηλη προσφορά του ΚΚΕ στην αντιστασιακή δράση του λαού μας”.

Προσδιόρισε μάλιστα ότι και σήμερα οι αναφορές στην «εθνική ενότητα»και την «εθνική ομοψυχία»αποτελούν «μόνιμη επωδό σε κάθε κρίσιμη φάση που οι εξελίξεις απαιτούν να εξασφαλιστεί η σταθερότητα και η μακροημέρευση του συστήματος”, φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα την πανδημία του κορονοιου όπου «από τη μία πλευρά η κυβέρνηση της ΝΔ πρόβαλε το δόγμα της ατομικής ευθύνης του αόρατου εχθρού που πλήττει πλούσιους και φτωχούς και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε κοινούς υπουργούς υγείας, ώστε ενωμένοι να ξεπεράσουμε τον κίνδυνο…”.

“Απέναντι σε αυτή την κατάσταση όμως, εμφανίστηκαν και δυνάμωσαν στοιχεία που δείχνουν την ανωτερότητα της απαραίτητης λαϊκής ενότητας και εργατικής αλληλεγγύης που δείχνουν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος για την πλειοψηφία του λαού μας. Σε αυτήν πρωτοστατούν οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Στους χώρους δουλειάς, στα νοσοκομεία, στα σχολεία και στις σχολές. Στην καθημερινό αγώνα της επιβίωσης για να σωθεί ο λαός, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος να ζήσει αλλιώς, να ικανοποιήσει τις ανάγκες του με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες σε όλους τους τομείς της ζωής του. Η ενότητα των εργαζομένων και του λαού που εκφράστηκε αυτά τα χρόνια και σε άλλα κρίσιμα μέτωπα αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για να υπάρξει αγωνιστική ανάταση, για να αδυνατίσει η κυρίαρχη ακόμα αντίληψη της λύσεων από τα πάνω και έξω από την λαϊκή κινητοποίηση και αναμονής δράση. Από κυβερνητικούς σωτήρες δηλαδή, που την μία θα ονοματίζονται φιλελεύθεροι, μια προοδευτικοί και αριστεροί, ώστε να εναλλάσσεται το μαστίγιο με το καρότο της αντιλαϊκής πολιτικής. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η συσπείρωση και η αλληλεγγύη εκατοντάδων φορέων και σωματείων όλων των κλάδων, που εκφράστηκε στον πολύχρονο και σκληρό αγώνα των εργατών της ΛΑΡΚΟ για να την κρατήσουν ανοιχτή, για να σώσουν τη δουλειά και τα δικαιώματα τους”, προσδιόρισε.

Έκανε επίσης αναφορά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο πού μαίνεται στο έδαφος της Ουκρανίας, επισημαίνοντας ότι οι δύο λαοί, που σήμερα αιματοκυλουνται για λογαριασμό της του ΝΑΤΟ και της καπιταλιστικής Ρωσίας, ζούσαν ειρηνικά και ευημερούσαν για δεκαετίες στα πλαίσια της ΕΣΣΔ.

“Η Ελλάδα αποτελεί προκεχωρημένο φυλάκιο των ΑμεριακανοΝΑΤΟϊκών δυνάμεων διαθέτοντας στρατιωτικές βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, υποδομές, στέλνοντας πολεμικό υλικό και όπλα, συνεκπαιδεύοντας ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις, βαθαίνοντας την εμπλοκή και την συμμετοχή στον πόλεμο.

ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ ας μην παριστάνουν τα περιστέρια της ειρήνης. Οι συμφωνίες και οι δεσμεύσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, έχουν την σφραγίδα και την υπογραφή όλων τους. Δεν πέρασε πολύς καιρός που και οι τρεις τους στήριξαν το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που προτρέπει στην μεγαλύτερη δυνατή στήριξη της Ουκρανίας για να συνεχίσει να διεξάγει τον πόλεμο. Στηρίζουν την πολιτική των αλλεπάλληλων κυρώσεων στη Ρωσία, που οξύνουν τα προβλήματα της ενεργειακής φτώχειας, του πληθωρισμού που εξανεμίζει το λαϊκό εισόδημα, την ίδια ώρα που οι εφοπλιστές και άλλοι επιχειρηματίες κάνουν χρυσές δουλειές.

Αυτό που ζούμε είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα που για των έλεγχο των ενεργειακών πηγών, των πρώτων υλών, των δρόμων μεταφοράς διεξάγεται σφοδρός ανταγωνισμός με θύματα τους λαούς. Όλα τα άλλα κόμματα πλην του ΚΚΕ, στηρίζουν την συμμετοχή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της στρατηγικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ, στηρίζοντας τους στόχους του ελληνικού κεφαλαίου για αναβάθμιση του ρόλου του και βέβαια των κερδών του, στα πλαίσια του ανταγωνισμού και με την Τουρκία στην περιοχή. Από αυτή την επιλογή, που δεν είναι βέβαια καινούρια, έχει αποδειχτεί στην πράξη, ότι ποτέ δε στηρίχτηκαν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, κανενός λαού της περιοχής, ούτε εξασφαλίστηκαν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας από τις επιθετικές βλέψεις της αστικής τάξης της Τουρκίας. Κανένας άνεμος ασφάλειας και ειρήνης δεν φύσηξε στο Αιγαίο, ούτε στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο.

Για αυτό πρέπει να δυναμώσει η πάλη για να βγει η Ελλάδα από τον πόλεμο, να κλείσουν οι βάσεις, να πάψει ο λαός να πληρώνει τις πολεμικές δαπάνες του ΝΑΤΟ, να γυρίσουν ελληνικές στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων. Ούτε σκέψη για συγκρότηση τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων που θα σταλούν κοντά ή στα μέτωπα του πολέμου που διεξάγεται στην Ουκρανία”, σημείωσε χαρακτηριστικά η Λουίζα Ράζου.

“Αυτό που χρειάζεται ο λαός είναι ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού”.

Συνεχίζοντας απηύθυνε κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και για να ανοίξει ο δρόμος για το σοσιαλισμό.

“Η συσπείρωση με το ΚΚΕ στον αγώνα και στις πολιτικές εκλογικές αναμετρήσεις που είναι μπροστά μας, αποτελεί εγγύηση ότι θα δυναμώσουν οι προϋποθέσεις η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια το Κόμμα μας κράτησε σταθερό τιμόνι και με όλες του τις δυνάμεις επιχείρησε να υπερασπίσει τα ζωτικά λαϊκά συμφέροντα και ταυτόχρονα να φωτίσει ποια είναι η ριζικά διαφορετική λύση για να απαλλαγούμε από τα εμπόδια ώστε να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες που υπάρχουν για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες στη δουλειά, στην υγεία, στην μόρφωση, στον πολιτισμό, συνολικά στην ανάπτυξη και προστασία της ζωής των λαϊκών οικογενειών και των παιδιών της.

Η λύση βρίσκεται στη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. που θα οργανώσει σε σοσιαλιστική βάση την οικονομική και κοινωνική ζωή μέσω του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού. Ετσι θα γίνει δυνατό να αξιοποιηθούν οι επιστημονικές και παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας για να εξασφαλιστεί η ευημερία της πλειοψηφίας του λαού. Αυτή είναι η ελπιδοφόρα προοπτική που θωρακίζει το λαό μας σήμερα και δίνει διέξοδο”, ανέφερε και πρόσθεσε:

“Γιατί δεν είναι μοιραίο να σκοτώνονται τα παιδιά μας στα προαύλια των σχολείων, ούτε η παιδική προστασία και μέριμνα να θεωρείται περιττό κόστος και να εκχωρείται σε ΜΚΟ και «φιλάνθρωπους”, τύπου «Κιβωτού»του τρόμου…

Γιατί δεν είναι μοιραίο λαϊκές οικογένειες να μην μπορούν να ζεστάνουν τα σπίτια τους, ούτε να τα χάνουν για μικρο – χρέη από τα κοράκια των τραπεζών.

Γιατί δεν είναι μοιραίο στις μέρες μας να μετράμε θύματα από πλημμύρες, πυρκαγιές και άλλες φυσικές καταστροφές στην εποχή του κατά τα άλλα επιτελικού – ψηφιακού κράτους. Αυτά και άλλα πολλά μας συμβαίνουν γιατί όλες οι κυβερνήσεις υπηρετούν με ταξική προσήλωση την μακροημέρευση του καπιταλιστικού συστήματος και καυγαδίζουν για το ποιος είναι πιο ικανός να υπηρετήσει αυτό το στόχο.

Ζούμε κρίσιμες στιγμές. Μπροστά στο λαό θα επιχειρηθεί να τεθούν εκ νέου παλιά διλήμματα με νέο περιτύλιγμα προκειμένου να εμποδίσουν θετικές – ριζοσπαστικές διεργασίες, να μειώσουν την επίδραση των θέσεων του ΚΚΕ σε ευρύτερο τμήμα εργαζομένων, νεολαίας, βιοπαλαιστών της πόλης και της υπαίθρου, συνταξιούχων.

Θα πουν ξανά ότι αυτά που λέει το ΚΚΕ, δεν είναι ρεαλιστικά, ότι δεν γίνονται πουθενά στον κόσμο, ότι οι ιδέες του ηττήθηκαν στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες που οικοδομούνταν ο σοσιαλισμός.

Από άλλους πάλι θα επιχειρηθεί να σερβιριστεί το αφήγημα ότι η συνέπεια και η αγωνιστικότητα του ΚΚΕ θα ήταν πιο χρήσιμη αν συνέβαλε με τη συμμετοχή του σε μία κυβέρνηση η που θα ανέχονταν μια κυβέρνηση θα απάλυνε κάπως τα βάσανα του λαού…. Μέρες Δεκέμβρη που είναι…. να, κάτι σαν την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας»το 1944 υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, που επιχείρησε να βάλει στο χέρι το ΚΚΕ και να κάμψει το ρωμαλέο αντιστασιακό κίνημα, για να αναστηλωθεί η αστική εξουσία. Παρά το γεγονός ότι το Κόμμα μας εκείνη την περίοδο δεν μπόρεσε, λόγω της διαμορφωμένης γραμμής να αξιοποιήσει τις συνθήκες επαναστατικής κατάστασης για να κατακτήσει η εργατική τάξη την εξουσία, εν τούτοις ουδέποτε παραδόθηκε ή συνθηκολόγησε με την αστική τάξη, η οποία την ίδια περίοδο επιδόθηκε σε ένα όργιο τρομοκρατίας, διώξεων και εκτελέσεων. Οι 33 μέρες του ηρωικού Δεκέμβρη και στη συνέχεια η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ ήταν αγώνες δίκαιοι, κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης της χώρας μας.

Σήμερα δεν μπορούν να επικαλούνται την ιστορία και να αντλούν αριστερά άλλοθι, αυτοί που υπογραφές τους βρίσκονται κάτω από όλα τα αντικομμουνιστικά ψηφίσματα της ΕΕ, αυτοί έχουν ανεχθεί τα ιδεολογήματα των δύο ολοκληρωτισμών, του φασισμού και του κομμουνισμού.

Για σκεφτείτε να υποχωρούσε το Κόμμα μας σε τέτοιους κήρυκες το 2015! Να καλλιεργούσε στο λαό μας την αντίληψη ότι εντός των τειχών της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, με τα μονοπώλια και τους επιχειρηματικούς ομίλους στη θέση τους θα καλυτέρευε θέση του; Ότι είναι δυνατό να ταυτίζονται τα συμφέροντα του λαού με τους στόχους της καπιταλιστικής κερδοφορίας;

Αυτό που χρειάζεται ο λαός είναι ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού, ικανό να τον στηρίζει μπροστά σε όλα τα ενδεχόμενα των εξελίξεων…

Που θα είναι μπροστά σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα του λαού μας. Θα μελετά την πείρα για να γίνεται πιο ικανό στη δράση, για να εκφράσει τις αγωνίες και να μπορεί να υποστηρίζει τις δίκαιες διεκδικήσεις του λαού μας. Θα πρωτοστατεί να αποκαλύπτονται μέσα στη εργατική τάξη και το λαό όλα τα ψέματα με τα οποία προσπαθούν να τον κρατούν καθηλωμένο και φοβισμένο για όλα αυτά που συμβαίνουν. Θα αξιοποιεί κάθε πρόσφορο μέσο για να αναδεικνύονται οι αγωνιστικές παραδόσεις και η ιστορία του εργατικού κινήματος και του Κόμματος από την μία άκρη της χώρας ως την άλλη.

Κι αν σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης και στη Ρωσία, τα νέα καπιταλιστικά καθεστώτα γκρεμίζουν με μένος μνημεία που είναι συνδεδεμένα με την σύγχρονη ιστορία τους, το επαναστατικό τους παρελθόν και την αντιφασιστική τους δράση -σε αντίθεση με τα αισθήματα μεγάλου μέρους των λαών τους-, εμείς θα συνεχίσουμε να στήνουμε μνημεία, να ανοίγουμε μουσεία και θα ερχόμαστε στο Γοργοπόταμο, όχι από τυπική υποχρέωση, αλλά γιατί …. είναι πολλοί οι νεκροί μας και:

“Κάτω άπ’ τό χώμα, μές στα σταυρωμένα χέρια τους κρατάνε τής καμπάνας τό σκοινί προσμένουνε τήν ώρα, προσμένουν νά σημάνουν τήν Άνάσταση.»

Στην άλλη άκρη του σκοινιού βρίσκονται τα μέλη, οι φίλοι του ΚΚΕ, τα νιάτα της ΚΝΕ, αποφασισμένοι να σφίξουν το χέρι σε όποιον σηκώνεται. Για το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό, για τον Σοσιαλισμό!

Ζήτω η αντιστασιακή δράση του λαού μας. Ζήτω το Κόμμα μας. Συνεχίζουμε, θα βγούμε νικητές!”

902.gr