«Το Ψωμί» – Το βουβό αριστούργημα του Νικολάι Σπικόφσκι συνοδεία ζωντανής μουσικής στο Studio

“Ο Γιώργος Σαλταβαρέας (κλασσική κιθάρα) διαδρά ηχητικά αυτοσχεδιάζοντας, δημιουργώντας την δική του ηχητική/μουσική επένδυση.”

ΤΟ ΨΩΜΙ  (1929)

Σκηνοθεσία: Nikolai Shpikovsky

Σενάριο: Viktor Yaroshenko

Πρωταγωνιστούν: Fedir Hamalii, Dmytro Kapka, Luka Lyashenko

Φωτογραφία:  Aleksei Pankratyev

Παραγωγή: ΕΣΣΔ 1929

Υπόθεση: Ένας αποστρατευμένος άντρας του κόκκινου στρατού επιστρέφει στο χωριό του. Εμπνευσμένος από το πνεύμα του κολεκτιβισμού, θα οργώσει ένα χωράφι, έτσι ώστε το τμήμα των “kulaks” (εύποροι, προνομιούχοι αγρότες) να ανήκει τώρα πια στην κοινότητα. Στη συνέχεια θα το σπείρει με σιτηρά, τα οποία κατασχέθηκαν από τους «φιλικιστές». Ο πατέρας του αντιθέτως, είναι ένας άνθρωπος της παραδοσιακής κοσμοθεωρίας. Ζει σε έναν πανθεϊστικό κόσμο του ουκρανικού ήθους, όπου η αμαρτία έχει μια φυσική διάσταση. Δεν πιστεύει, ότι οι κλεμμένοι κόκκοι, είναι δυνατόν να βλαστήσουν στην κλεμμένη γη. Όταν ο σπόρος τελικά βλασταίνει, ο γέροντας παραδέχεται, πως ο γιος του ήταν σωστός.

Κινηματογραφικό Αποτύπωμα: Ισχυρά στοιχεία της φύσης συγκρούονται με την πρωτόγνωρη αποφασιστικότητα και τον ασταμάτητο, ανθρώπινο μόχθο… Όπως ακριβώς οι άστοχες, απαρχαιωμένες αντιλήψεις του απογοητευμένου πατέρα, με την αναγκαστική δράση πρωτοβουλιών του χαμογελαστού γιου. Η γη αυτή αποτυπώνεται κινηματογραφικά σαν μια μακρινή, μα αξιοποιήσιμη χώρα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΝΙΚΟΛΑΙ ΣΠΙΚΟΦΣΚΙ (1897–1977)

Γεννήθηκε στο Κίεβο το 1897. Το 1917 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Novorossiysk. Κατά τα επόμενα έξι χρόνια εργάστηκε στον τομέα της μελέτης της οργάνωσης της εργασίας.

Από το 1923 έως το 1925 συνεργάστηκε με τους συντάκτες του Kino-Gazeta και το περιοδικό Soviet Screen, όπου και στη συνέχεια υπηρέτησε ως αρχισυντάκτης.

Ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος, δημιούργησε μια σειρά από κωμωδίες – “Ένα φλιτζάνι τσάι” (1927), “Τρία δωμάτια με κουζίνα” (1928), “Siege” (1935), “Shumi Gorodok” (1939). Η τραγική μύηση “Skurnik” βασισμένη στην ιστορία του Vadim Okhrimenko “Tsybala” . Ασχολήθηκε επίσης με το δράμα και τον παιδικό κινηματογράφο.

Η ταινία “Το Ψωμί” (1929) αναγνωρίζεται από ορισμένους σύγχρονους κριτικούς ως κορυφαίο έργο του σκηνοθέτη και βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με ένα άλλο ουκρανικό κινηματογραφικό μνημείο εκείνων των χρόνων, τη “Γη” του Dovzhenko. Τον  πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία, έπαιξε ο Oυκρανός ηθοποιός και συγγραφέας Λούκα Λυσένκο.

Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, εργάστηκε ως συντάκτης στο Central Newsreel Studio. Μαζί με τον Julius Raizman, σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ «Για την εκεχειρία με τη Φινλανδία» (1944) και «Βερολίνο» (1945). Έγραψε επίσης το μυθιστόρημα “Γιορτή στο Zhirmunk”. Μετά τον πόλεμο, συνέχισε να γυρίζει ντοκιμαντέρ ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

1925: Ο πυρετός του σκακιού

1927: Ένα φλιτζάνι τσάι

1928: Τρία δωμάτια με κουζίνα

1929: Skurnik

1929: Ψωμί

1931: Ηγεμών

1935: Διέλυσμα

1936: Τρεις από τον ίδιο δρόμο

Γιώργος Σαλταβαρέας

Ξεκίνησε να παίζει κλασσική κιθάρα σε ηλικία 5 χρονών στο Εθνικό Ωδείο από όπου και αποφοίτησε με πτυχίο κλασσικής κιθάρας το 2004. Παράλληλα άρχισε μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας με τον Παντελή Γκέρτσο συμμετέχοντας στο πρόγραμμα RGT του Thames Valley University. Γνώρισε τον κόσμο της μουσικοκινητικής (μέθοδος Carl Orff) μέσω των βιωματικών σεμιναρίων με τίτλο «Ηχοπερπατήματα» των Βασίλη Αναγνώστου  και Χαράς Ασημίνας. Το ενδιαφέρον του για τη μουσική συνέχισε να μεγαλώνει παρακολουθώντας μαθήματα     με τους Γρηγόρη Ντάνη, Μπάμπη Τυρόπουλο, Γιώργο Δάφνο, Άλεξ Φλούρο και σεμινάρια με τους Larry Carlton, Roland Dyens, Σταύρο Λάντσια, Γιώτη Κιουρτζόγλου, Παναγιώτη Ανδρέου, Νίκο Σιδηροκαστρίτη. Πειραματίζεται με τον αυτοσχεδιασμό, τους σύγχρονους ήχους, τη δημιουργία samples, καθώς και με άλλα όργανα (τύμπανα/κρουστά, τρομπέτα) συνθέτοντας δική του μουσική. Με κύριο όργανο την κιθάρα και τη χρήση live-looping κατασκευάζει ηχητικά τοπία που γεννούν συναισθηματικές δομές και ξυπνούν εσωτερικές δημιουργικές διαθέσεις. Ασχολείται με τη διδασκαλία κιθάρας και μουσικοκινητικής, με τη σύνθεση δικού του υλικού και τη συμμετοχή σε μουσικά σχήματα.