“Ο αδελφός μου Εδώ και μήνες είναι στη φυλακή Ίσως για πολλά χρόνια Θα σαπίζει εκεί Αμάρτημά του είναι Που ακούμπησε τον ώμο του Στον ώμο του λαού…”
«Στ’ όνομά σου, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα…» – Αραγκόν, Μπρέχτ, Νερούντα, Έρενμπουργκ, Άννα Ζέγκερς, Νικολάς Γκιγιέν, Στρατής Τσίρκας, Λάνγκστον Χιους και άλλοι ποιητές ορκίζονται στη «σκιά» ενός μεγάλου πορτρέτου του Λόρκα, ακριβώς 11 μήνες μετά τη δολοφονία του από τους φασίστες του δικτάτορα Φράνκο.
Μπορεί να ήθελε να περνάει για απολιτίκ, αλλά η ζωή του και τα γραφτά του είχαν ξεκάθαρα πολιτικό νόημα. Ήταν με το λαό, ήθελε να ξεστραβωθεί ο κόσμος, να καλλιεργηθεί, όχι με υψηλές σπουδές και φιλοσοφία αλλά με ποίηση, λογοτεχνία του δρόμου και ρεμπέτικο.
Ο ποιητής που ύμνησε με το έργο του τον εργάτη της θάλασσας και τα όνειρά του, έχοντας σημαία την ελευθερία του νου και της ψυχής, μας μιλάει για κάποιον άρρωστο που βλέπει το φως της ζωής να λιγοστεύει και το όνειρό του να στέκεται απέναντί του θλιμμένο και να τον αποχαιρετά λίγες στιγμές πριν το τελευταίο του ταξίδι.
Μάνος Κατράκης και Γιάννης Ρίτσος βρέθηκαν μαζί εξόριστοι στη Μακρόνησο. Ποίημα του μεγάλου μας ποιητή για τον αγωνιστή σπουδαίο ηθοποιό.
κόντρα στον κόσμο ολάκερο σ’ ένα παλούκι εκρέμασε την ίδια την καρδιά του μοναδικό του απόχτημα μες στον αέρα την ξεδίπλωσε σαν μια σημαία τεράστια σαν μια μεγάλη πυρκαγιά κόντρα στη μαύρη νύχτα είναι ο φιντέλ μια χώρα
“Με δείρανε τόσα καρφιά – θα σου μιλήσω για τη φωτιά με πνίξανε τόσα σκυλιά – θα σου μιλάω για τον σεισμό μου σπάσαν τόσα χέρια την καρδιά – θα σου μιλάω για θάνατο…”
Σήμερα σας παρουσιάζουμε ποιήματα από τη Β’ ενότητα της συλλογής του γνωστού συγγραφέα και ποιητή, με ειδικό τίτλο “Διάλογος με τους ποιητές”. Στην ενότητα αυτή ο Γιώργος “συζητάει” με τους αγαπημένους του ποιητές και συγγραφείς για την τέχνη τους και διάφορα επίκαιρα και διαχρονικά θέματα και προβλήματα.
Δύο ποιήματα του Στρατή Γαλιάτσου
Σαν σήμερα, στις 4 του Αυγούστου 1991, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος. «Ο ποιητής δεν είναι ένα άτομο ξεκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο… Δεν μπορεί να νοηθεί έξω από τη ζωή, από τα φαινόμενα, από τα γεγονότα, από τις παραστάσεις της…», έλεγε.
