«Και όμως τον Καλογιάννον περιφρονούν οι ποιηταί. Δεν τον καταδέχονται, είναι φτωχό πουλί, είναι χωριάτης. Δεν έχει τους ερωτικούς ρεμβασμούς της αηδόνος· εξυπνά πάρα πολύ πρωί, είναι χυδαίος, πάντοτε εύθυμος, πάντοτε καλοκαρδισμένος, δεν μελαγχολεί ποτέ, ενί λόγω, είναι λαός.»
“…Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες στη συντροφιά μας κι απόψε – σου ’χουμε κρατημένη τη θέση σου στην πρώτη – πρώτη σειρά της καρδιάς μας και στην πλατεία μας, να, στην πρώτη – πρώτη σειρά η καρέκλα σου πλάι στην Ηλέκτρα, πλάι στον Μπελογιάννη, πλάι στον Πέτρουλα και στο Λαμπράκη…”
Δύο ανέκδοτα ποιήματα από την ποιητική συλλογή του Γιώργου Ηρακλέους “Ρήματα, ο άρτος της ζωής. Ποιήματα. Επιλογή 1969-2020”, που αναμένεται σύντομα να εκδοθεί και να κυκλοφορήσει.
Ένα ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Κι αν δίπλα μου έρθει ο σκουπιδιάρης κάποιος να του πει μη με μαζέψει άνθρωπος είμαι όχι σκουπίδι.
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εντύποις, η δίγλωσση ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Μανιάτη «Εγκλωβισμένος σ’ έναν άδικο κόσμο». Πρόκειται για σύγχρονη μαρξιστική ποίηση, με χαρακτήρα επαναστατικό, αβανγκαρντιστικό.
«Αυτό που δίνουμε στους νέους είναι το αποδεικτικό υλικό για όσα βρίσκονται μπροστά στα μάτια τους· είναι τα στοιχεία που συνθέτουν ολόκληρο το έργο μιας επανάστασης. Αυτό που δίνουμε στους νέους είναι ένας σκοπός άξιος υπεράσπισης, ένας σκοπός δίκαιος, ένας σκοπός ηρωικός, ένας σκοπός ιερός. Αυτό που δίνουμε στους νέους είναι ένας σκοπός όμορφος…» Κομαντάντε Φιδέλ Κάστρο Ρους, 10 Αυγ. 1962.
“Μ’ ένα σκληρό λιθάρι χαράζω τ’ όνομά σου πάνω στην πέτρα, νάρχουνται αργότερα οι ανθρώποι να προσκυνούν…Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας…”
“Σας χαρίζω αυτό το μπουκάλι Χιλιανό κρασί… ώστε όταν το πιείτε να θυμηθείτε το αίμα του κατατρεγμένου λαού μου mapuche…”
Εσύ κοιμάσαι και σε περιφρουρούν τα δεκαπεντάχρονα κοριτσάκια με τα όπλα… “Νο πρόμπλεμ! Κοιμηθείτε!”…Λύνουν και δένουν το αυτόματο σε ένα λεπτό…Ξυπνάνε από το χάραμα, όταν δε φυλάνε σκοπιά τη νύχτα, ακόμη και ξυπόλητες και τραγουδάνε ερωτικά τραγούδια. Με το αυτόματο στον ώμο…
