Για τον Γιάννη Ρίτσο η ζωή μας στον κόσμο είναι ένα έργο, όχι θεατρικό, είναι έργο ζωής, γεμάτο δράση για την επανάσταση και την αλλαγή. Η συμμετοχή μας σε αυτό το έργο ζωής είναι αναγκαία. Η τέχνη για τον Ρίτσο δεν διαφέρει από τη ζωή, αλλά μέσα από τη θέση – αντίθεση, είναι η εντατικοποίηση της ζωής για την αλλαγή της.
Πέντε αντιπροσωπευτικά ποιήματα μιας από τις σημαντικότερες φωνές της εποχής μας, με αφορμή τα 63 χρόνια της Μεγάλης Κουβανικής Επανάστασης, 1 Γενάρη 1959.
“…έχω διαβάσει τα βάσανα και τις χαρές των περασμένων χρόνων μου. Στους γκρίζους τοίχους των μαραμένων ξενοδοχείων έχω αφήσει κάτι από τα νιάτα μου…”
Ο Νερούδα όταν έλαβε το Νόμπελ δεν δίστασε να δηλώσει: «Υπάρχει ένας άλλος ποιητής που αξίζει πολύ περισσότερο από μένα αυτήν την τιμή, ο Γιάννης Ρίτσος»
“Όνειρα, πόθοι, οράματα, πικρές εξαπατήσεις, μα δε φελούν τα κλάματα λεύτερα αν θες να ζήσεις…”
Κική Δημουλά – «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα»
Ένα άλμπουρο λαμπρό είν’ η Κούβα που το βλέπουν / να βγαίνει απ’ τα πηχτά σκοτάδια κι απ’ τα χάη, / σαν δέντρο από της Καραϊβικής το κύμα / κι απ’ τους καημούς της τους αρχαίους γεννημένο: / Από παντού είναι ορατή η φυλλωσιά του / κι οι σπόροι του στη γη βαθιά είναι ριζωμένοι…
Ένας μεγάλος ποιητής είναι πρώτ’ απ’ όλα ένας μεγάλος Νους. Και μία μεγάλη Αρετή. Ο Κάλβος ήταν όλα τούτα και σε πρώτο βαθμό. Αγάπησε με πάθος τους πολεμάρχους, τραγούδησε τους ηρωισμούς των στεριάς και πελάγου, έκλαψε με τις ατυχίες τους και μίσησε, όσο κανένας άλλος τα δυο μαύρα στίγματα κάθε ιερού αγώνα: τους ντόπιους «προδότες» και τους ξένους «προστάτες».
“…ΕΣΣΔ, στο γιγάντιο σου κορμό κυλάει ανοίξεων οργασμός κ’ είσαι τραγούδι κ’ είσαι φως στης εργατιάς το στόμα — πλάθεις μαζί και πλάθεσαι, σου φέγγει ο Σοσιαλισμός κ’ η ελπίδα η πανανθρώπινη σου ανθοβολάει το χώμα…”
“Περισσότερο από τη βία το ψέμα είναι εκείνο που σηκώνει σαν Άτλας τα συμφέροντα. Γιατί ενώ στη βία του άλλου μπορείς ίσως ν’ αντιτάξεις τη βία τη δική σου, στο ψέμα μνέσκεις καταευχαριστημένος και μάπας «εκατονταπενηντάχρονος»”
