Ποτέ η Μαρία Πολυδούρη, που αγάπησε τόσο παράφορα τον Καρυωτάκη, δεν τον αγάπησε τόσο όσο πόνεσε για το χαμό του. Και δεν αντιπροσώπευε γι’ αυτήν έναν τυφλό έρωτα. Ήξερε τη ζωή, εγνώριζε τους ανθρώπους και τους άντρες. Κι όσο πιο πολύ γνώριζε και πλούταινε, τόσο κι ο ποιητής ανέβαινε στη συνείδησή της και γινότανε ασύγκριτος και αναντικατάστατος.
Γιατί δε γράφεις, Μεγάλε Ποιητή, κι ένα ποίημα, Που να γίνει σπαθί στα χέρια των σκλάβων… Να γίνει ρομφαία των φτωχών και των αδικημένων… Να γίνει κόκκινη σημαία κι εμβατήριο των προλετάριων όλου του κόσμου; Αν δεν τολμάς γι’ αυτά να γράψεις ή απαξιείς, τότε… δεν είσαι Ποιητής!
Σαν σήμερα, στις 29 του Μάρτη 2005, έφυγε από τη ζωή ο Μίλτος Σαχτούρης. Ο Σαχτούρης άφησε βαθύ το αποτύπωμά του στην ποίηση και μέσα από αυτή σε όλους όσους κοινωνούν με το έργο του. Ένας από τους καταλληλότερους να μιλήσουν για τον ποιητή Μίλτο Σαχτούρη, είναι ένας άλλος ποιητής, ο Γιώργος Κακουλίδης.
Στα χνάρια που πισωπατάς Πρωτοκαπεταναίοι.
Λάδι για το καντήλι τους (κι αν είναι μπορετό) λίγη ρακή ζητούν.
Σας παρακάλεσαν να μην τη λησμονήσετε πως μας ανήκουν τα αετόμορφα βουνά της μα εσείς τα σπίτια τα λευκά λεηλατήσατε αυτά που έχτισε με το αίμα του ο εργάτης.
Και τι είναι ο έρωτας; Κάποιος που υποσχέθηκε να περιμένει κάποιον που υποσχέθηκε να γυρίσει. Στο τέλος, κι οι δύο βγαίνουν ψεύτες.
Το ποίημα του Αριστ. Βαλαωρίτη «Ο Κατσαντώνης» αναφέρεται στον φριχτό θάνατο από κτηνώδη βασανιστήρια των Τούρκων, του μεγάλου επαναστάτη Κατσαντώνη που έδρασε επί τουρκοκρατίας στις περιοχές των Αγράφων, του Βάλτου και του Ξηροποτάμου Αιτωλοακαρνανίας, πριν ξεσπάσει η Επανάσταση του 1821.
Με αφορμή τα 70ά γενέθλια ενός πραγματικά μη πολίτικαλ κορρέκτ
Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Ο Τάκης Βαρελάς, ενθουσιώδης, παθιασμένος, αεικίνητος, λαϊκός και καλόκαρδος με παρέσυρε πολλές φορές σε δημιουργικούς δρόμους που δεν ήταν στους δικούς μου προσανατολισμούς, αλλά και με στήριξε με την αποφασιστικότητά του σε σχέδια δικά μου, όταν φοβήθηκα να τα υλοποιήσω.
