Υφάντρες μου της ζωής, γιορτή δικαίωσης της εργατιάς θα γίνει, Όταν στα φορέματα και στης γης το χαλί, θα έχετε χαράξει, Της ούγιας νικηφόρο γαζί , «τις σατραπείες νικήσατε Λαοί»
Αφιερωμένο στις γυναίκες της βιοπάλης και του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο
Γρηγόρης Αυξεντίου 29 χρονών. (…)Είμαι 29 μόλις χρονώ και το μόνο που ξέρω είναι πως θέλω να ζήσω. Δεν πρόφτασα ακόμη να σκεφτώ, μια και δεν πρόφτασα να ζήσω. Μες στη μάχη τι να σκεφτείς;
«Συμπαραστεκόμαστε ενεργά στο λαό της Βενεζουέλας και στη νόμιμη κυβέρνησή του, καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε τη νέα άγρια επίθεση του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, της ΕΕ και των λακέδων τους –των αντιδραστικών λατινοαμερικανικών κυβερνήσεων του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ)»
Η άγνωστη επιστολή του Καίσαρα Εμμανουήλ προς τον Νίκο Καββαδία, που γράφτηκε μετά την κυκλοφορία του γνωστού ποιήματος του δεύτερου «Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ», που μελοποιήθηκε από τον Δημήτρη Ζερβουδάκη.
«…Γεγονός πως φεύγουμε αδικαίωτοι Όμως οι δρόμοι καθόλου δεν τελειώνουν Τα οράματα θα συνεχίσουν την τροχιά τους κι οι εξεγέρσεις αλλεπάλληλες σαν τις εκρήξεις του άστρου της ημέρας αέναα θα ξεσπούν…»
Ένα αφιέρωμα στον βραβευμένο μετά θάνατον ΕΠΟΝίτη Κωνσταντίνο Γιαννόπουλο, ο οποίο το βράδυ πριν την εκτέλεσή, γνωρίζοντας πως η ζωή του θα τερματιστεί στα εικοσιτέσσερά του χρόνια, θα γράψει το τελευταίο γράμμα στους γονείς του και το ποίημα, το «Τελευταίο Τραγούδι». Μια απαγγελία ιδιαιτέρως συγκινητική από τον 14χρονο Κωνσταντίνο Κοντοθάνο, εγγονό του ΕΠΟΝίτη και μετέπειτα διμοιρίτη, του αείμνηστου καπετάν Πέρδικα (Κωνσταντίνου Φράγκου).
“…Οι φίλοι φυτεμένοι σ’ άγονα χώματα μες στον αργό τους θάνατο επιζούνε…”
Στη μνήμη όλων αυτών που χάραξαν με αίμα, αγώνες και θυσία, αετίσιους δρόμους που θα εμπνέουν για πάντα το λαό μας…
Ποίημα που η Μαριάνθη Αλειφεροπούλου – Χαλβατζή εμπνεύστηκε και έγραψε κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Κούβα, στα πλαίσια της συμμετοχής της στην Διεθνή Μπριγάδα Αλληλεγγύης «Στα βήματα του Τσε», με την ομάδα του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης.
